mei 2005

Ietsist

Vandaag heb ik een rotdag. Slecht naar mijn zin, onrustig, dingen kwijt. Eigenlijk al een paar dagen. Ik slaap ’s nachts niet lekker, droom veel. ‘Vrouw eigen’ zou je zeggen.

Ik heb een scannertje dat negatieven kan scannen. Niks bijzonders, gewoon één voor één, dus een heel groot plezier is het niet. Maar nu ben ik de negatieven kwijt van de laatste vakantie met Pa. Daar staat ie leuk op en ik wil eens kijken wat ik er van kan maken. Dus ik zoek en ik zoek. Hier een doos, daar een doos en ondertussen vraag ik me af wat ik toch met al die herinneringen moet doen: de mappen van de thuiszorg, hun administratie, oude portemonnees. En een bundeltje in oude kranten gewikkeld, (Oh ja, de linten van het overlijden van Mariëlle) en hup, ik zoek verder. Volgende doos. Bovenop ligt de rouwkaart van Mariëlle.

Ik ben er zelf als kind nooit mee bezig geweest. Ik had een zusje, en er was er nog een geweest, maar die was dood. En zo leefde ik mijn leven. Toen ik dingen wat meer ging begrijpen werd ik me bewust van ‘die dagen’. Van haar verjaardag, de periode rondom haar overlijden. Vooral Ma was dan altijd een beetje aangeslagen en anders dan anders. En daarnet vond ik de rouwkaart. Me nooit bewust geweest van haar overlijdensdatum bekijk ik de kaart nieuwsgierig. 29 mei 1970. En tegelijkertijd realiseer ik me dat dat precies vandaag 35 jaar geleden is.

Nee, ik geloof niet in één God. Ik noem mezelf altijd atheïst of heiden. Ik geloof wel dat er iets is. Vandaag was er iemand op tv die noemde zichzelf ietsist. Nou, dat ben ik dus ook. Ik geloof dat er iets is, maar ik weet alleen niet wat. En dat iets zorgde er vandaag voor dat ik geconfronteerd werd met haar.

Ietsist Meer lezen »

Hoog

Niks te vertellen.
Wel te laten zien.
Sloterdijk vanaf de 22ste.
Tis best hoog.

Hoog Meer lezen »

Niets

Nope. Niente. Nada. Noppes. Niets.
Mijn hoofd is leeg.
En ik kijk naar het scherm,
Maar er komt niets uit mijn vingers.
Even geen inspiratie.
Misschien morgen weer?

Niets Meer lezen »

Duister

Klik voor groter

Ja, ik weet het. Het is warm vandaag. En nee, het is ook niet onverwacht, hè, het is voorspeld: 30 graden minimaal. En weet je dan hoe warm het dan in een eindewerktijdtrein is? Ja? Als je dat nou zo goed weet, waarom duik je dan zo tegen einde werktijd niet even het toilet in om je zelf een beetje op te frissen? Klein beetje maar. Beetje deo doet ook wonderen, wist je dat? Echt waar hoor. Ja? Ja! D-E-O! Dat staat voor deodorant. Hebben ze zelfs doekjes voor tegenwoordig. En als je dat nou allemaal NIET doet, wil je dan alsjeblieft niet steeds je armen omhoog doen graag, eventueel, dankuwel, zeer erkentelijk…?

Blergh.
:-S
En oja, het boek op de foto is een geweldige afleider. Gelukkig.

Duister Meer lezen »

Over tolerantie

Er was vechten in de trein vandaag.

Yep.

Station Haarlem. Gevoelstemperatuur: vijftig graden.
En ja, momenteel vertoef ik tijdelijk weer in het Amsterdamse.

Hij, jaar of achttien, druk telefonerend, neemt wel een heel bankje in beslag en heeft geen erg in de wereld om hem heen. Tegenover hem ligt een dame te slapen en gebruikt ook meer dan een plekje, maar wordt op tijd wakker als het hoogbejaarde echtpaar komt en ze gaat rechtop zitten. De oude man spreekt de jongeman aan om plaats te maken, maar doet dat niet echt handig. Vooringenomen of wellicht bevooroordeeld begint hij te mopperen tegen de jongeman. Die op zijn beurt terugmoppert, maar wel zijn excuses aanbiedt. Da’s niet genoeg voor de oude heer; hij blijft mopperen en daagt de jongeman uit. Op zijn beurt begint de jongeman de tachtiger uit te dagen. Uiteindelijk is het de bejaarde man die als eerste een klap uitdeelt. Het handgemeen is een feit.

Onvoorstelbaar hoe snel zoiets plaatsvindt. De hoogbejaarde echtgenote probeert nog tussenbeide te komen en belandt pontificaal in het gangpad. Twee grote medepasagiers springen tussenbeide en houden de mannen uit elkaar. Als zij iedereen tot bedaren proberen te brengen, geeft het echtpaar wijselijk geen commentaar, maar de knul gaat nog lekker door en noemt alle Nederlanders hoeren (maar heeft zelf zeer waarschijnlijk ook een Nederlands paspoort).

Binnen no time staat de politie in de trein en neemt zowel de knul als de dame, als wel het echtpaar mee naar buiten om daar de boel uit te vechten, een hele coupé met reizigers verbouwereerd achterlatend. En na verloop van tijd hervindt alles weer het normale ritme. Tegen de tijd dat we bij Schiedam aankomen, zijn er al zoveel passagierwisselingen geweest, dat alleen mijn buurman en ik nog deelgenoot zijn van deze gemeenschappelijke ervaring.

Over tolerantie Meer lezen »

Gevonden?

Ik denk dat ik het weet.

Arbeids- en organisatiepsychologie

Klinkt dat of niet?
Alleen balen dat ik er op het net zo weinig info over kan vinden. Sommige universiteiten (bij een Master) zullen me niet direct in laten stromen (studie Psychologie). Maar daar is wel weer een mouw aan te passen. Belangrijkste is wel dat het in deeltijd moet. En daar lijkt meteen ook de schoen te wringen. En studeren aan de Open Universiteit is geloof ik niets voor mij. Ik ben voor interactie. Water bij de wijn is een of meerdere postbachelors. Ik denk dat ik de meiden van het mobiliteitscentrum maar eens ga vragen om raad.

Gevonden? Meer lezen »

Zit Zak!

 

Lounge is the word. Waar je ook komt.

Zelfs de strandtenten verworden tot lounges en zijn met zitzakken ingericht.
Jahaa, die dingen waar je niet op kan zitten, maar waar je in moet liggen/hangen!

Wel gezellig!

😉

Zit Zak! Meer lezen »

Gig-antisch

Al mijn foto’s, cd’s, losse files, documenten, mp3’s, software.
Wat een werk om het een beetje te ordenen.
50 gig gehad, nog heel veel meer te gaan.

En inderdaad, ik kan maar slecht weggooien.

Gig-antisch Meer lezen »

Scroll naar boven