oktober 2014

Theetje drinken

Schuitje varen, theetje drinken,
Varen we naar de Overtoom.
Drinken er zoete melk met room.
Zoete melk met brokken,
Kindje mag niet jokken.

Vooropgesteld: ik was al een theeleut. Maar sinds de vakantie in Schotland (theeland bij uitstek), is het helemaal erg geworden. En was ik met de hype meegegaan in het supergezonde groenethee-gebeuren tot en met Matcha aan toe, is het nu weer ‘plain’ old zwarte thee.

Voor mijn verjaardag kreeg ik van zuslief een gedeelte van een prachtig theeservies van Bredemeijer. Ik heb het zelf aangevuld met de evenzo stijlvolle theepot. Hiermee wordt theetje drinken wel een feestje.

Een gewoonte die ik van huis uit al meekreeg, is melk bij de thee. Kinderthee werd het genoemd. Ik wilde natuurlijk een groot meisje zijn en de melk werd verbannen. In Schotland hebben ze er helemaal geen moeite mee. Het gevoel van vroeger kwam bij me terug en ja: waarom zou je geen melk in je thee doen? Het is heerlijk. Zo kun je lekkere sterke thee zetten, veel van de smaak meekrijgen en toch blijft het goed drinkbaar.

IMG_9441

Maar dan: welke smaak thee moet het zijn? Wordt het een melange of ga ik voor slechts één smaak? Dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van wat je lekker vindt. Ik ging op zoek naar goede combinaties. En hoewel ik zeker weet dat die smaken nog zullen veranderen, is het voor nu zo ongeveer dit geworden:

Voor de ochtend:

Tippy Pekoe Orange (Nepal)& Mokalbari Zomerpluk  (uit Assam). Een mix van twee kwalitatieve goede theesoorten, een beetje zacht en een beetje zoet. Simon Lévelt zegt over deze theetjes het volgende:

  • Tippy Orange Pekoe: Mild geurig en licht bloemig. De theeblaadjes groeien hoog in de bergen en worden zorgvuldig verwerkt. Dit is een tippy thee van grote klasse.
  • Mokalbari Zomerpluk: Zeer aromatische en krachtige thee met de kenmerkende Assam-bite en een prettige afdronk.

Voor de middag en de avond gebruik ik een mix van Earl Grey Superieur (oh, die geur alleen al!), Darjeeling (Zomerpluk) en biologische Lapsang Souchong:

  • Earl Grey Superieur: Deze Earl Grey met een uitgesproken Ceylon karakter smaakt vol en krachtig. Voor deze thee gebruikt Simon Lévelt een prachtig gevormde thee met veel tip, die tamelijk donker aftrekt.
  • Darjeeling Zomerpluk: Darjeeling kent duidelijke seizoenverschillen die grote invloed hebben op de smaak. De lente geeft een frisse en bloemige thee, de warme zomer geeft een volle en krachtige smaak. Tijdens de regentijd ontstaat een thee met een soepel en toegankelijk karakter. Tot slot levert de koele herfst een milde thee. De winter levert geen oogst.
  • Biologische Lapsang Souchon: Het blad van deze China-thee wordt boven naaldhout gedroogd en krijgt daardoor zijn eigen rokerige smaak. De thee heeft een volle rooksmaak. Het woord Lapsang is een verbastering van het woord ‘Zhengshan’, hetgeen ‘echt’ betekent. Deze kwalificatie werd in China toegevoegd om een onderscheid te hebben van mindere kwaliteiten.

Ik zet mijn theewater in een waterkoker en ik gebruik hiervoor gefilterd water. Zo weet ik zeker dat de smaak van de thee niet door het water wordt beïnvloed. De losse thee gaat in het theefilter van de theepot. Daarin is voldoende ruimte voor de theeblaadjes om vol uit te groeien in het hete water.

Ik weet dat er ook altijd discussie is over het gebruik van melk en als je melk gebruikt, schenk je dan de thee op de melk of de melk in de thee? Ik schenk eerst melk in mijn kommetje en dan pas doe ik de thee erbij. Zo mengt het goed en hoef ik niet te roeren. Suiker of honing gebruik ik niet in mijn thee, dus een lepel is op deze manier niet nodig. De behoefte om te roeren heb ik namelijk wel als ik het andersom doe: eerst de thee en dan de melk. Op de een of andere manier lijkt het dan toch niet heel goed te mengen.

Dus.

Ga ik nu weer lekker verder theetje drinken.

Theetje drinken Meer lezen »

70 jaar, wat een feest

Schermafbeelding 2014-10-18 om 17.11.14Tja.

70 jaar zou ze geworden zijn vandaag. Wat een leeftijd, he? Ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken. Dat is het voordeel als je vroeg doodgaat: je wordt niet ouder, maar dat is dan ook het enige voordeel. Het heeft ook geen zin om te bedenken wat we vandaag gedaan hadden, als ze er nog was. Want ze is er niet meer.

En alle cliché’s zijn waar: de scherpe kantjes gaan er zeker af. Wat overblijft is een een gapend gat van gemis. Niet altijd direct aanwezig, maar meer als een schaduw: je bent je er niet van bewust, maar het is er altijd. Wat ik vooral ook jammer vind, is dat zo’n hoop mensen van nu haar niet gekend hebben. Want ik kan vertellen hoe ze was, haar (eigen)aardigheden, haar lach, haar enthousiasme, de keuzes die ze maakte en soms noodgedwongen moest maken. Haar nimmer aflatende optimisme. De manier waarop ze in het leven stond, hoe moeilijk het soms ook was. Maar dat is toch anders dan haar echt gekend te hebben.

Ja, sinds ze er niet meer is of eigenlijk sinds ze er allebei niet meer zijn, is het leven -mijn leven- een gewoon stukje vlakker geworden.

70 jaar, wat een feest Meer lezen »

Tijd gaat voort

En zo is de vakantie alweer lang achter de rug. Het werkzame leven weer opgepakt en vol verder met het leren van mijn nieuwe werkzaamheden. Het is leuk, het is uitdagend. Apart dat ik van intensieve gesprekken nu ineens naar de technische kant ben overgegaan. Ik loop nu met een centimeter en een waterpas in mijn tas. Ja echt! Al langer wist ik dat mijn bureaustoel thuis niet goed was. Niet alleen erg oud, maar ook niet in te stellen. Toenemende pijn in mijn rug én kennis van ergonomische oplossingen, maakt dat ik op zoek ging naar een goede tweedehands bureaustoel. Gevonden via Marktplaats. Blij mee.

IMG_9382

De coaching ligt een beetje stil. De grote opdracht is afgerond en er is nog een klant die ik zo eens in de twee maanden zie. Ik laat het zo. Ervaring leert dat dingen toch altijd weer anders gaan dan gepland. Het is iets waar ik op dit moment ook niet echt de rust voor heb, dus zoals met alles, beter dat het nu even niet op de voorgrond ligt. Ik heb zelfs een paar weken geleden even gedacht dat ik mezelf maar weer eens moest coachen. Een goed gesprek met mezelf deed wonderen. Ik sta weer stevig met beide voeten op de grond.

Fotografie is weer gaan kriebelen. Via Marktplaats heb ik een aantal camera’s verkocht en ik heb bepaald welke zeker niet weg mogen. Het geld van de verkoop heb ik goed gespendeerd, vind ik zelf 🙂 Drie camera’s (de SX-70, de SLR680 en de Mamiya) heb ik helemaal laten nakijken. Kostte wel wat, maar ze zijn weer helemaal fit nu. Ook blij mee. De firma Impossible had bovendien een mooie tas in de aanbieding (slechts € 12,-!) en die heb ik gescoord. tegelijk met twee pakjes film. Die pakjes film durf ik nog niet aan te breken, omdat ze best kostbaar zijn.

IMG_9265

Wat ik ook op de kop tikte via eBay, is de Instantlab van Impossible. Via je telefoon van je digitale foto een Polaroid maken (of eigenlijk heet het nu een Impossible). Iedereen zal zich afvragen waarom je dat in ‘s-hemelsnaam zou willen, maar ja, ik wil dat. 8 foto’s geprobeerd met oude Impossible-film die ik nog had, toen het ding het begaf. Heb ik weer. Oorspronkelijke verkoper gaf uiteraard geen gehoor, maar met de prima service van Impossible heb ik inmiddels een nieuwe. Ze ruilden hem gewoon om. Top!

Dus. Zover een klein beetje verleden tijd.

Wat me nog wacht is een uitzending van Zuslief. Gaan we weer. Fijn voor haar, geweldige ervaring weer. Bijna 4 maanden bijdragen aan een VN-vredesmissie. In de aanloop ernaartoe hebben we besloten om in ieder geval in november samen nog een weekje weg te gaan. Concentratiekamptrip 2.0 wordt het. Treblinka, Sobibor, Majdanek en Belzec. Vanuit een centraal gelegen hotel gaan we deze voormalige vernietigingskampen bezoeken. Het zal opnieuw een bijzondere ervaring zijn. En dan vanaf januari 4 maanden communiceren via email ed. Hopen dat het een beetje rustig blijft daar.

 

Tijd gaat voort Meer lezen »

Scroll naar boven