2014

Polen 2014

Met zuslief klein weekje op pad.

Zaterdag:  vertrek.

Zondag: aankomst in Lublin en direct door naar KL Lublin of ook wel Majdanek. Het is 14:30 uur en buiten is het 6 graden. we kunnen nog net voor sluitingstijd het kamp bezoeken. Het bezoekerscentrum is echter al gesloten. Eten doen we na het inchecken bij het Lolek Hostel bij een Ierse Pub: Fish & Chips. We eten voor net € 15,- samen. Voor een collega op zoek gegaan naar een Pools drankje. ‘Cordial’, maar niemand kent het.

Maandag: Majdanek is gesloten. Onderweg naar Treblinka rijden we door Lukow waar een standbeeld staat van Paus Johannes Paulus II. We maken een selfie met Wojtyla . Controle bij het fotograferen van kunst: ’terransky privatky!’ (ofzoiets). Aangekomen in Treblinka mochten we met de auto over het terrein. Behalve ons was er nog een bezoeker. Het voordeel van in dit seizoen de kampen bezoeken: er is bijna niemand. Kosten: 6 zl voor entree en parking. Het inhalen op de provinciale weg is link en er zijn ook niet voor niets zoveel grafmonumentjes langs de weg. Op de terugweg is het om 15:30 uur al donker. Het nadeel van aan de andere kant van dezelfde tijdzone zitten blijkbaar. Onderweg krijgt iemand voor ons een autopechie. Ik ben uitgestapt en heb de al wat oudere Pool naar de benzinepomp geduwd. We rijden in het donker en met regen terug naar het hostel. Was er al een lampje op het dashboard stuk; er is er nu nog eentje stuk. One left. Aangekomen bij het hostel blijkt een brillenschroefje uit mijn bril, gelukkig niet weg. Met veel moeite weer terug gekregen. Gegeten bij Insomnia. Het was goedkoop en heerlijk. Buiten is het koud: 5,5 graden. Pools drankje gekocht voor collega: Kolonialna, maar of het nu het goede drankje is, moet nog blijken. Poolse woorden die we steeds tegenkomen:

Zwolnij, Uwaga, Wejście, Koniec

Dinsdag: Boodschappen bij de Lidl. Een prima supermarkt, groot en veel verswaren. Vergeleken met de andere supermarkten hier heeft de Lidl de status van een Albert Heijn. We gaan op weg naar naar Belzec. Eerste golfbaan gespot, net buiten Lublin. De geur van bruinkool hangt regelmatig in de lucht. De kleur van huizen: okergeel en olijfgroen en ook hekken en geluidsschermen zijn in die kleuren. Waar komt die kleurstelling vandaan? Vandaag is het nog kouder: 3,5 graden. Zijn er bevers? We zien bomen met beverschade bij Ronsko. Belzec is indrukwekkend, hoewel er niets van het oorspronkelijke kamp over is. Terug in Lublin gaan we biologisch eten bij Zielony Talerzyk. Opnieuw heerlijk gegeten. Bij terugkomst in het hostel blijkt dit geannexeerd door mannen. Mer heeft op haar charmantst gevraagd om rust. Daar waren ze helaas niet erg van onder de indruk.

Woensdag: We zijn te vroeg wakker en in badkamer treffen we een te magere Pool in z’n onderbroek bij de wasbak. Ook goedemorgen! Dus gaan we ook maar vroeg op weg naar Sobibor. Sobibor lijkt aan het eind van de wereld. De laatste 25 km een brakke b-weg en de laatste 5 km zelfs onverhard. Bij Sobibor zijn ze bezig met archeologische opgravingen. We kunnen wel naar het stenenlaantje. Veel Nederlandse namen op de stenen. Geen gebouwen, barakken, crematorium of gaskamer. Er is niets fysieks over. Wel worden er fundamenten opgegraven.  Er is nog wel het stationnetje. Het is er erg koud, maar net boven nul. Er is niets om even koffie te drinken. Omdat we vroeg waren, gaan we ook weer vroeg weg. We bedenken dat we we wellicht ergens even naar Oekraïne kunnen oversteken. Leuk een selfie op Oekraïense bodem! Maar nee, er zit een rivier in de weg. We hebben aan de oever staan kijken bij Wlodawa. We zijn doorgereden naar Terespol, want op de navigatie leek het alsof het daar wel kon? Sjips, dat bleek de grens met Wit-Rusland te zijn. In meerdere opzichten was dat niet handig. Om Wit-Rusland in te gaan heeft men een visum nodig en bovendien is het op dit moment voor Nederlandse militairen verboden gebied. Teruggekomen in hostel hebben we thee gedronken in de keuken bij open haard beneden. Karol, de eigenaar, bood ons zijn excuses voor luidruchtige gasten van de avond ervoor. De onderbroekenman was er nog en nuttigde zijn avondeten bij ons in de keuken beneden, maar deed erg verlegen en zei verder niets. Aan Karol hebben we advies gevraagd voor het avondeten. Hij gaf de tip om bij Mandragora te gaan eten. We hebben zijn tip opgevolgd. Het bleek Joods eten en was bijzonder en erg lekker. Daarna hebben we nog wat gewandeld in de oude binnenstad en uitgebuikt. Op straat waren ineens meer dan eerder dronken mensen en bedelaars.

Donderdag: Opnieuw vroeg wakker. Ditmaal uitgebreid ontbijt bij Zielony Talerzyk. Pannenkoekjes met yoghurt en honing voor mij en gebakken eieren voor Mer. Het is geen lekker weer: het miezert en sneeuwt zelfs een beetje! Underground Lublin is helaas dicht. Dan maar naar het museum, de toren en ook de kapel. Langs het klooster en de kerken. Tussen de middag een broodje bij de Subway. Daarna nog een kerk, de RK-begraafplaats en op zoek naar Makowiec bij de piekarnia (bakkerij); gebak voor de thuisblijver. Voor het avondeten sushi en een taarttoetje gehaald en weer terug naar hostel. Besloten om in de avond nog weg te rijden. Sushi in hostel gegeten, thee gedronken, de verse appelsap van Karol betaald, auto ingeladen en weer weg!

Vrijdag: weer thuis.

Het was een bijzondere week weer.

compilatie1

Polen 2014 Meer lezen »

Theetje drinken

Schuitje varen, theetje drinken,
Varen we naar de Overtoom.
Drinken er zoete melk met room.
Zoete melk met brokken,
Kindje mag niet jokken.

Vooropgesteld: ik was al een theeleut. Maar sinds de vakantie in Schotland (theeland bij uitstek), is het helemaal erg geworden. En was ik met de hype meegegaan in het supergezonde groenethee-gebeuren tot en met Matcha aan toe, is het nu weer ‘plain’ old zwarte thee.

Voor mijn verjaardag kreeg ik van zuslief een gedeelte van een prachtig theeservies van Bredemeijer. Ik heb het zelf aangevuld met de evenzo stijlvolle theepot. Hiermee wordt theetje drinken wel een feestje.

Een gewoonte die ik van huis uit al meekreeg, is melk bij de thee. Kinderthee werd het genoemd. Ik wilde natuurlijk een groot meisje zijn en de melk werd verbannen. In Schotland hebben ze er helemaal geen moeite mee. Het gevoel van vroeger kwam bij me terug en ja: waarom zou je geen melk in je thee doen? Het is heerlijk. Zo kun je lekkere sterke thee zetten, veel van de smaak meekrijgen en toch blijft het goed drinkbaar.

IMG_9441

Maar dan: welke smaak thee moet het zijn? Wordt het een melange of ga ik voor slechts één smaak? Dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van wat je lekker vindt. Ik ging op zoek naar goede combinaties. En hoewel ik zeker weet dat die smaken nog zullen veranderen, is het voor nu zo ongeveer dit geworden:

Voor de ochtend:

Tippy Pekoe Orange (Nepal)& Mokalbari Zomerpluk  (uit Assam). Een mix van twee kwalitatieve goede theesoorten, een beetje zacht en een beetje zoet. Simon Lévelt zegt over deze theetjes het volgende:

  • Tippy Orange Pekoe: Mild geurig en licht bloemig. De theeblaadjes groeien hoog in de bergen en worden zorgvuldig verwerkt. Dit is een tippy thee van grote klasse.
  • Mokalbari Zomerpluk: Zeer aromatische en krachtige thee met de kenmerkende Assam-bite en een prettige afdronk.

Voor de middag en de avond gebruik ik een mix van Earl Grey Superieur (oh, die geur alleen al!), Darjeeling (Zomerpluk) en biologische Lapsang Souchong:

  • Earl Grey Superieur: Deze Earl Grey met een uitgesproken Ceylon karakter smaakt vol en krachtig. Voor deze thee gebruikt Simon Lévelt een prachtig gevormde thee met veel tip, die tamelijk donker aftrekt.
  • Darjeeling Zomerpluk: Darjeeling kent duidelijke seizoenverschillen die grote invloed hebben op de smaak. De lente geeft een frisse en bloemige thee, de warme zomer geeft een volle en krachtige smaak. Tijdens de regentijd ontstaat een thee met een soepel en toegankelijk karakter. Tot slot levert de koele herfst een milde thee. De winter levert geen oogst.
  • Biologische Lapsang Souchon: Het blad van deze China-thee wordt boven naaldhout gedroogd en krijgt daardoor zijn eigen rokerige smaak. De thee heeft een volle rooksmaak. Het woord Lapsang is een verbastering van het woord ‘Zhengshan’, hetgeen ‘echt’ betekent. Deze kwalificatie werd in China toegevoegd om een onderscheid te hebben van mindere kwaliteiten.

Ik zet mijn theewater in een waterkoker en ik gebruik hiervoor gefilterd water. Zo weet ik zeker dat de smaak van de thee niet door het water wordt beïnvloed. De losse thee gaat in het theefilter van de theepot. Daarin is voldoende ruimte voor de theeblaadjes om vol uit te groeien in het hete water.

Ik weet dat er ook altijd discussie is over het gebruik van melk en als je melk gebruikt, schenk je dan de thee op de melk of de melk in de thee? Ik schenk eerst melk in mijn kommetje en dan pas doe ik de thee erbij. Zo mengt het goed en hoef ik niet te roeren. Suiker of honing gebruik ik niet in mijn thee, dus een lepel is op deze manier niet nodig. De behoefte om te roeren heb ik namelijk wel als ik het andersom doe: eerst de thee en dan de melk. Op de een of andere manier lijkt het dan toch niet heel goed te mengen.

Dus.

Ga ik nu weer lekker verder theetje drinken.

Theetje drinken Meer lezen »

70 jaar, wat een feest

Schermafbeelding 2014-10-18 om 17.11.14Tja.

70 jaar zou ze geworden zijn vandaag. Wat een leeftijd, he? Ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken. Dat is het voordeel als je vroeg doodgaat: je wordt niet ouder, maar dat is dan ook het enige voordeel. Het heeft ook geen zin om te bedenken wat we vandaag gedaan hadden, als ze er nog was. Want ze is er niet meer.

En alle cliché’s zijn waar: de scherpe kantjes gaan er zeker af. Wat overblijft is een een gapend gat van gemis. Niet altijd direct aanwezig, maar meer als een schaduw: je bent je er niet van bewust, maar het is er altijd. Wat ik vooral ook jammer vind, is dat zo’n hoop mensen van nu haar niet gekend hebben. Want ik kan vertellen hoe ze was, haar (eigen)aardigheden, haar lach, haar enthousiasme, de keuzes die ze maakte en soms noodgedwongen moest maken. Haar nimmer aflatende optimisme. De manier waarop ze in het leven stond, hoe moeilijk het soms ook was. Maar dat is toch anders dan haar echt gekend te hebben.

Ja, sinds ze er niet meer is of eigenlijk sinds ze er allebei niet meer zijn, is het leven -mijn leven- een gewoon stukje vlakker geworden.

70 jaar, wat een feest Meer lezen »

Tijd gaat voort

En zo is de vakantie alweer lang achter de rug. Het werkzame leven weer opgepakt en vol verder met het leren van mijn nieuwe werkzaamheden. Het is leuk, het is uitdagend. Apart dat ik van intensieve gesprekken nu ineens naar de technische kant ben overgegaan. Ik loop nu met een centimeter en een waterpas in mijn tas. Ja echt! Al langer wist ik dat mijn bureaustoel thuis niet goed was. Niet alleen erg oud, maar ook niet in te stellen. Toenemende pijn in mijn rug én kennis van ergonomische oplossingen, maakt dat ik op zoek ging naar een goede tweedehands bureaustoel. Gevonden via Marktplaats. Blij mee.

IMG_9382

De coaching ligt een beetje stil. De grote opdracht is afgerond en er is nog een klant die ik zo eens in de twee maanden zie. Ik laat het zo. Ervaring leert dat dingen toch altijd weer anders gaan dan gepland. Het is iets waar ik op dit moment ook niet echt de rust voor heb, dus zoals met alles, beter dat het nu even niet op de voorgrond ligt. Ik heb zelfs een paar weken geleden even gedacht dat ik mezelf maar weer eens moest coachen. Een goed gesprek met mezelf deed wonderen. Ik sta weer stevig met beide voeten op de grond.

Fotografie is weer gaan kriebelen. Via Marktplaats heb ik een aantal camera’s verkocht en ik heb bepaald welke zeker niet weg mogen. Het geld van de verkoop heb ik goed gespendeerd, vind ik zelf 🙂 Drie camera’s (de SX-70, de SLR680 en de Mamiya) heb ik helemaal laten nakijken. Kostte wel wat, maar ze zijn weer helemaal fit nu. Ook blij mee. De firma Impossible had bovendien een mooie tas in de aanbieding (slechts € 12,-!) en die heb ik gescoord. tegelijk met twee pakjes film. Die pakjes film durf ik nog niet aan te breken, omdat ze best kostbaar zijn.

IMG_9265

Wat ik ook op de kop tikte via eBay, is de Instantlab van Impossible. Via je telefoon van je digitale foto een Polaroid maken (of eigenlijk heet het nu een Impossible). Iedereen zal zich afvragen waarom je dat in ‘s-hemelsnaam zou willen, maar ja, ik wil dat. 8 foto’s geprobeerd met oude Impossible-film die ik nog had, toen het ding het begaf. Heb ik weer. Oorspronkelijke verkoper gaf uiteraard geen gehoor, maar met de prima service van Impossible heb ik inmiddels een nieuwe. Ze ruilden hem gewoon om. Top!

Dus. Zover een klein beetje verleden tijd.

Wat me nog wacht is een uitzending van Zuslief. Gaan we weer. Fijn voor haar, geweldige ervaring weer. Bijna 4 maanden bijdragen aan een VN-vredesmissie. In de aanloop ernaartoe hebben we besloten om in ieder geval in november samen nog een weekje weg te gaan. Concentratiekamptrip 2.0 wordt het. Treblinka, Sobibor, Majdanek en Belzec. Vanuit een centraal gelegen hotel gaan we deze voormalige vernietigingskampen bezoeken. Het zal opnieuw een bijzondere ervaring zijn. En dan vanaf januari 4 maanden communiceren via email ed. Hopen dat het een beetje rustig blijft daar.

 

Tijd gaat voort Meer lezen »

Schotland in beelden

Omdat beelden vaak meer zeggen dan woorden, voor nu even deze foto’s van de vakantie in Schotland. Het was er prachtig. En erger: ik zou er willen wonen. Jaja, ik weet het, naïef romantisch. Maar laat mij nou maar lekker dromen 🙂

wijd Tarwe StAndrews LochNanUamh KustbijStrathyPointLighthouse Kelpies Jacobites Fallkirk EileanDonan DunRobinCastle CastleStalker

Schotland in beelden Meer lezen »

De Russen komen!

Op vakantie of was het werk? Russische soldaten kwamen het dorp/stad binnen marcheren. Zwembad of kanaal? Geen idee. De soldaten stonden tot de knieën in gelid opgesteld in het water. Ik wilde foto’s maken met mijn telefoon en die naar Zuslief sturen, maar iemand zag me. Ik durfde niet.

Op het werk moest ik iets met S. bespreken, maar A. had verkeerd gepland en nam voorrang. Ik zei: “Komt morgen wel”. Kom ik de volgende dag terug, bleek er ineens iemand anders op mijn stoel in mijn werkkamer te zitten. Een Russische soldaat had er (in burgerkleding) zijn intrek genomen. Ik liep verder de gang op op zoek naar een andere werkplek en kwam mijn collega’s tegen. We moesten met z’n allen op een grote kamer gaan werken, maar alle plekken waren al bezet. Een collega zette met een gezicht vol wanhoop de prullenbak in een hoek, die moest fungeren als toilet.

Later (of eerder?) liep ik in de gang vanwaar ik goed zicht had op de soldaten in het water. Ik wilde ze (opnieuw) fotograferen. Dat was moeilijk, maar het lukte wel. Ik kon de foto’s naar Zuslief whatsapp’ en. Blijkbaar wist de rest van Nederland (of de wereld?) niet dat dit bij ons gaande was. Kort daarna kwam ik Vladimir Putin op de gang tegen, hij was samen met zijn vrouw. Ik was met M. Ik zag aan Putin’s ogen (in mijn droom zag ik ze in close-up) dat hij moe was. Maar ik zag ook dat hij wist dat ik foto’s had doorgestuurd. Hij liet me dat voelen door wat hij zei, hoewel ik me niet kan herinneren wat hij zei. Het intimideerde me schijnbaar wel, want ik was een beetje bang. Hij moest door. Hij gaf me een hand, hield die te lang vast en zei nog dat hij vond dat mijn parfum hem erg aansprak.

:-/

De Russen komen! Meer lezen »

Maand Mei 2014

De maand mei 2014.

Genoeg gedaan, gezien en beleefd. Volgens de foto’s (mijn gids in de tijd) waren noemenswaardig (klik op de foto voor een vergroting):

Het bezoekje aan de tandtechnicus voor de reparatie van een van mijn tanden. Dat was nodig omdat een laagje op mijn tand vrvangen moest worden. Oorzaak: een brommerongelukje van toen ik 18 was en ik bij een vriendin achterop de brommer zat en tegen een paaltje van 10cm breed knalden. Ik had een helm op, maar het kinbeschermingsgedeelte knalde tegen mijn tanden. Sindsdien ging die tand langzaam verkleuren. Een laagje erover hielp, maar moest nu vervangen worden. Meer dan een halve dag naast hem gezeten, op de vingers van een vakman gekeken en mee mogen maken hoe dat bedrijf in elkaar steekt. Ondertussen moesten er foto’s gemaakt worden en vergelijkingen van de een met de ander. Mooi werk en heet resultaat mag er zijn.

IMG_4736

Dan was er dat concert van Nine Inch Nails in de Heineken Music Hall. Wie? Ja die. Bijzondere band, of eigenlijk is de band maar een persoon: Trent Reznor. De concerten doet hij wel steeds met wisselende ondersteuning. De teksten zijn heftig en gaan diep, de muziek is industrieel: veel biepjes en bliepjes en andersoortige goed geregisseerde geluidjes. Fantastisch concert, visueel spektakel. Echt zo’n: ‘je moet er bij geweest zijn’-ervaring.  Nou, ik was er en ik genoot.

IMG_4850

En dan was daar nog de Nacht Van de Vluchteling. 40 kilometer door de nacht wandelen van Rotterdam naar Den Haag. In de voorloop hebben Zuslief en ik bijna € 500,- opgehaald aan sponsorgeld voor de Stichting Vluchteling. Eerlijk geëgd: mijn eerste Goede Doel waar ik ook echt een actieve bijdrage aan heb geleverd; binnenhalen van geld en fysiek de tocht meelopen. En ik vond ik geweldig om te doen. Daarbovenop kwam dat wij -na een oproep- ook nog 40km met blinde Esther aan de arm hebben gelopen. Ik 30 en bij Zuslief bleek het lengteverschil niet echt superhandig, dus die maar 10. Moe,  maar zeer voldaan zonder blaren, mèt medaille en bos bloemen van Groen Links weer huiswaarts gekeerd onder de belofte dat ik het volgend jaar zeker weer ga doen. En oh ja, die acteur: Waldemar Torenstra was er ook en ging op mijn verzoek graag met ons op de foto 🙂

IMG_4953

Maand Mei 2014 Meer lezen »

Nacht van de Vluchteling

Zoals velen kan ik me geen voorstelling maken van hoe het zal zijn om te vluchten. Om alles achter te laten en geen idee te hebben waar je heengaat en of je het wel zult overleven. Er zijn zó veel mensen op de wereld die op dit moment vluchten.

Voor één nachtje wil ik solidair zijn met hen. Mer Smits en ik lopen in de nacht van 29/30 mei mee in de jaarlijkse ‘Nacht van de Vluchteling’ om zoveel mogelijk geld op te halen voor vluchtelingen en ontheemden wereldwijd. Dit jaar gaan we in het holst van de nacht 40 kilometer lopen voor noodhulp aan de slachtoffers van de grootste humanitaire crisis van dit moment: Syrië. We lopen van Rotterdam naar Den Haag.

Met jouw donatie kan Stichting Vluchteling noodhulp bieden aan mensen die alles kwijt zijn, zoals medische zorg, onderdak en toegang tot schoon drinkwater en sanitaire voorzieningen.

Sponsor jij ons ook? Dat kan via deze link:

http://www.nachtvandevluchteling.nl/desmitsies

 

Opmaak 1

Nacht van de Vluchteling Meer lezen »

Citroën Ami

Citroën Ami Meer lezen »

Scroll naar boven