maart 2006

Fileleed

Over 30 kilometer deden we 45 minuten. File. Bij iedere wegversmalling, uitvoeg- en invoegstrook. Knooppunt Gorinchem, Lexmond, Hagestein, Vianen, knooppunt Everdingen en ga zo maar door. En wat me dan het meest verbaast: ineens rijdt het weer. Want schijnbaar nadat we collectief geconstateerd hebben dat die man op de vluchtstrook slechts zijn band aan het verwisselen is, kunnen we weer gas geven. Pfff….Uiteindelijk deed ik twee uur over 65 kilometer. Misschien toch maar treinen dan?

Fileleed Meer lezen »

Bijna

Tis wennen in mijn nieuwe functie. Klein detail: vooral omdat ik die nog niet uitvoer. Drie dagen per week naar Utrecht voor cursus en twee dagen in Rotterdam praktijkervaring opdoen. Dus voorlopig heen en weer naar Utrecht en da’s veel file (of lang in de trein vanwege overstappen plus bus en daardoor geen optie). En de andere twee dagen (‘da’s pech, vrije woensdag weg’) probeer ik mijn draai te vinden in mijn nieuwe werkomgeving. Druk dus. Maar gelukkig zit er een weekje leuks in het vooruitzicht.

Met blauwgestipte broek en oranje jas en schoenen zal ik uitproberen of het net zo gaat als met fietsen: ‘Je verleert het nooit!’. Nog heel even en dan mag ik weer genieten van die witte bergtoppen. En van de hereniging met vrienden die ik veel te lang niet meer gezien heb. En jááh: kaasfondue! Kortom: een weekje genieten. Bijna. Nog héél even geduld.

Bijna Meer lezen »

Aangifte

 

Na het aangifte doen zeg ik voor het volgende jaar alle relevante papieren op één plek te bewaren én op tijd aangifte te doen. Maar ieder jaar moet ik wéér op zoek naar waar ik alles gelaten heb. En dat betekent dus altijd weer stressen in die laatste week. Dit keer beloof ik mezelf plechtig…

Aangifte Meer lezen »

Zomertijd

 

Zomertijd

 

Tis bedtijd, maar ik heb nog geen slaap. Lekker hoor, die klok een uur vooruit.
’t Zal rot opstaan straks. :-S

Zomertijd Meer lezen »

Gebarentaal

 

Dat ik in de trein bijzondere medereizigerstegenkwam wisten jullie al. Maar met de auto blijf ik schijnbaar ook niet van ze verschoond.

Op weg van Utrecht naar huis is het al frustrerend genoeg dat ik anderhalf uur doe over 65 kilometer. Als ik dan een vrachtwagen inhaal en de chauffeur toetert en hij begin flink te seinen en te gebaren, ga ik me afvragen wat er mis is. Had ik mijn grote licht aan staan? Nee. Ligt de uitlaat er onder uit? Nee, ook niet. Lekke band misschien zonder dat ik er erg in heb? Nee, ook niet. Ik laat mijn gas los en maak de afstand tussen hem en mij kleiner om er zo achter te komen wat er loos is. Op een bepaald moment heb ik oogcontact via achteruitkijkspiegel en buitenspiegel. Hij gebaart of ik hem zie. Ik knik bevestigend en gebaar ongeduldig wat er aan de hand is.

En ineens is daar dát gebaar. Dat internationale obscene gebaar. Verbouwereerd als ik ben, duurt het een seconde voor mijn hersens het beeld hebben omgezet in woord. Binnen weer een tel ben ik woest en geef zóveel gas dat ik me afvraag of mijn oude fordje dat wel kan hebben, maar het lukt. Tien seconden later is de truck uit mijn gezichtsveld verdwenen.

Pfff. Vrachtwagenchauffeurs….Heb ik weer.

Gebarentaal Meer lezen »

Intro

 

Construeer van houten palen en touwen een constructie, waar het gehele team gedurende ongeveer 20 seconden een meter van de grond kan verblijven.

Je kent het wel misschien? Een onderbreking in de introductiedag leverde behalve een kennismaking met een leuke groep een vette blauwe plek. Auch.

Intro Meer lezen »

Geef!

Klik voor groterKlik voor groterBloeddruk: 120/80 – Hb: 9,0
Die vierwekelijkse check krijg je er gratis bij.
Ze zoeken nog nieuwe donoren. Kom op joh, probeer ’t nou es een keer!

Geef! Meer lezen »

Tot slot

 

Mijn laatste werkdag daar is voorbij. Wat mails de deur uit en wat telefoontjes van mensen die me gedag wilden zeggen. Collega’s die zich zich tegoed deden aan de eitjes in het aardigheidje en een verhuisdoos(je) voor wat persoonlijke dingetjes die naar mijn nieuwe werkplek moeten. Veel zoenen en een enkeling die me verrassend lang omhelsde en twee hele mooie bloemstukjes. En dan is het grote afscheid niet eens gedaan, want vooralsnog is besloten dat uit te stellen tot een vrijdag in april, tijdens een etentje. Gezellig! En ik weet dat het tijd het voor een nieuwe uitdaging én ik heb er ook erg zin in én ik ben hemelsbreed niet heel erg ver van ze vandaan… maar toch zal ik ze missen.

Tot slot Meer lezen »

Scroll naar boven