juli 2008

Douane

Mooie camera gevonden voor weinig. De eerste twee rolletjes waren helaas prut. Echt jammer. Er zit iets in, op of voor de lens. Dat iets maakt dat de foto’s erg wazig zijn en natuurlijk een lekker dromerig effect geven, maar dat wilde ik nou juist net niet met deze camera. En ik kan er niet zomaar bij, want het is geen plastic camera dit keer. Het is een klein stukje techniek van een jaar of 25 oud.

En wie kan dat nou nog repareren of nakijken? Eerste bedrijf: kosten voor een prijsopgave 40 euro. Tsssk. In Almere dan. Prijsopgave? ‘…Nou, kan oplopen tot zo’n € 150,- en dan moet het geen schimmel zijn, want dan kan ik er niets mee en anders hoop ik dat ik er nog onderdelen voor kan vinden….’ Hmmm. Volgens een discussie op Flickr zit er een specialist in de VS. Prijsopgave? Een stuk beter, hij beschikt over voldoende reserve-onderdelen en de service schijnt top te zijn. Met een gunstige dollarprijs was de deal binnen een paar mails gesloten.

Volgende obstakel: hoe verzend ik mijn camera zonder dat de Belastingdienst / Douane het als invoer ziet als ik ‘m straks weer terugkrijg en dus invoerrechten moet betalen? Nou, die vraag is nog niet zo gemakkelijk te beantwoorden. Bleek namelijk. Drie telefoontjes met de Belastingtelefoon, een bezoek aan Belastingdienst en een verhoogde bloeddruk verder, heb ik de camera toch maar gewoon (wel verzekerd) via TNT verzonden aan de reparateur. Want er schijnen wel douane-expeditiebedrijven te zijn die een ’tijdelijke uitvoer’ voor me kunnen regelen (UPS / DHL en nog honderden anderen), maar die vragen dan weer tot 30 euro extra kosten -bovenop de normale verzendkosten- voor hun service. Dus tja, of ik dat nu aan die bedrijven betaal of straks aan invoerrechten, is om het even. Met als belangrijk verschil dat niet ieder pakketje door de invoerrechtencontrole komt, dus ik wacht het maar af.

Internet geeft mij het gevoel dat alles zo bij de hand is, zo dichtbij. Met een klik op de knop heb je dingen in huis en met een mail zijn afspraken gemaakt en zaken geregeld. Tot op zekere hoogte. Ik werd vandaag weer even teruggeworpen in de echte wereld. Want nu weer blijkt toch dat de echte wereld een stuk groter is met heel veel regels. Even iets ter reparatie opsturen naar Amerika. Het klinkt zo gewoon en zo gemakkelijk, toch? Nou, dat is het dus blijkbaar (nog) niet.

Douane Meer lezen »

Flightnurse

We waren druk doende uit te vinden waar we morgen heen zouden gaan. Broodjes, eierkoeken en donuts ingekocht ‘en koffie doen we onderweg wel’. Wordt het Brugge, Luxemburg, Aken of Keulen? Daar waren we nog niet helemaal uit. Tot dat telefoontje.

‘Of ze even een zieke collega wil ophalen’. In haar bedrijf betekent ’t dat ze als begeleidend verpleegkundige meevliegt in het transport van zieke, gewonde en soms gesneuvelde collega’s. Morgen vliegt ze naar een of ander Arabisch Emiraat om dan overmorgen naar en weer terug van Kreta naar Eindhoven te vliegen.
Soort van naar Groningen via Maastricht.

Dus nee, zus gaat niet mee naar Brugge, Luxemburg, Aken of Keulen. Alsof die opties niet interessant genoeg waren. Pfff, je hebt ook altijd baas boven baas… 😉

Succes meid, die stedentrip komt nog wel!

Flightnurse Meer lezen »

Analoog

Coopvaert - gezien door een HolgaNatuurlijk bevind ik me (vooral virtueel) in kringen waarin ik niet anders zie. Mensen die met instant- en rolfilms aan de gang gaan en met allerhande fototoestellen. En als iemand me in het dagelijkse leven zegt dat het tegenwoordig allemaal ’toch digitaal is’, verwijs ik steevast naar die hele gemeenschap op internet die zich nog met de analoge fotografie bezighoudt.

Vandaag was ik als een kind in een snoepzaak bij een fotografiewinkel in Schiedam. Ik heb nog niet eerder zoveel Rolleiflexen bij elkaar gezien. Bovendien stond er een verschrikkelijk mooie Mamiya C220 En nee, niets gekocht behalve het door mij bestelde lensje van een paar euro en 2 filmrolletjes. Maar toch, al pratend uitte de fotograaf aldaar ook zijn hartewens dat de analoge fotografie misschien zelfs wel terugkomt en daarmee zijn bestaansrecht. Ik hoop het ook van harte.

De hoop van het uitkomen van die wens werd nog eens benadrukt toen ik bij mijn ontwikkelboer even later een paar films ging ophalen. De jongen die me hielp vroeg wat voor negatieven ik gebruikte. “Dat is toch middenformaat? Zoals in een Holga ofzo?” Het gesprek ving aan en deze jongeman bleek met smart(s) te wachten op zijn binnenkort te arriveren Holga.

Ik weet zeker dat zijn eerste camera een digitale was. En nu gaat ‘ie over naar analoog. Is het niet geweldig? Whishful thinking, ik weet het, maar ach, laat me maar.

Analoog Meer lezen »

Scannen

Je hebt vakantie (gelukkig lang genoeg om hopelijk ook nog wat mooi weer te hebben), vooralsnog geen plannen en het regent. Wat ga je doen? Zolder opruimen? Gedaan. IJs maken? Gedaan. Computerkamer uitruimen? Gedaan. Negatieven scannen? Ja, leuk!

Thaise Lelies

Yep, leuk, maar wat een karwei. Ik denk dat ik het na één vakantie (Thailand, 11 rolletjes van 36) wel weer voor gezien hou. Pfffrt…kan de zon even gaan schijnen?

Scannen Meer lezen »

SX70

Het kost me een klein kapitaal. Niet per keer, want ’t zijn steeds maar kleine bedragen. Maar alles bij elkaar….

Kijk bijvoorbeeld bij deze SX70. Een camera oké. Maar dan een filter, want die nieuwe films zijn te snel. En films natuurlijk. Vooral een flits niet te vergeten; een elektronische, want de flitslampjes zijn nog wel te krijgen, maar dit is gemakkelijker en accepteert gewoon penlights. En dan blijkt er nog een accessoireset verkocht te worden, die móet ik dus ook, want daarin zit de close-up filter.

En helemaal opgetuigd weet je niet wat je ziet. Niemand trouwens. Ik ben net de dorpsgek met die oude toestellen, hahaha!!! Een aantal weken terug werd ik zelfs op de gevoelige plaat gezet door een nieuwsgierige toerist in Amsterdam, toen ik met mijn

Polaroid 250 de Amstel fotografeerde 🙂

SX70 Meer lezen »

Update PeeCee

Wat gebeurde er? Vorige week vastlopers op de schermbeveiliging. Een herstart hielp, maar was wel vervelend. De pc kreeg steeds vaker vastlopers en dat was ik van Vista helemaal niet gewend; het liep juist zo lekker. Maar nee, het werd erger. Na een keer teveel opstarten wilde Vista niet meer. Of eigenlijk niet helemaal meer, …wél in de veilige modus. Lekker VGA-kijken op een breed scherm is niet echt prettig, maar die veilige modus is wel voldoende om nog íets te kunnen doen. Nieuwe VGA-driver installeren misschien? Nee, werkte ook niet. Na iedere nieuwe installatiepoging wilde Vista pas opstarten in de veilige modus.

Ik heb uiteindelijk een backup gemaakt van alle belangrijke documenten, want er zat maar één optie op (dacht ik): alles schoon, formatteren en opnieuw installeren. Shoot! Het probleem bleef bestaan. Brakke hardware dus. En je zult net zien: één week buiten de garantie. Leverancier opgebeld en ‘die konden misschien wel wat regelen’. Dat deden ze: een gratis andere soortgelijke videokaart. Gisteravond uitgeprobeerd en ja hoor: het leek te werken, joepie! Superservice. Of toch niet?…

Switchen naar het Vista Aero thema gaf opnieuw vastlopers. Nu vraagt Aero om extra grafische capaciteit, maar de kaart moest het aankunnen. Dus: ‘dank-maar-geen-dank’, voor een (gelukkig wel gratis) tweede brakke videokaart. Vandaag heb ik een hele nieuwe dikke 1 gig-kaart er in gezet en alles draait als een zonnetje. Gelukkig. Nu alle programma’s weer terug. Wat een karwei is het toch, maarrrr het lijkt (vooralsnog) weer goed te werken.

I’m baaack!! 🙂

Update PeeCee Meer lezen »

Kaduuk

Mijn pc is kapot en weg voor reparatie.
Geen foto’s of negatieven scannen, niet photoshoppen, geen verslagen maken, niet reageren.
Niets van dat alles.
Een time out. Met een goed boek.
Tot laterzz!

🙂

Kaduuk Meer lezen »

Scroll naar boven