januari 2009

Veggie

Dragen ze nou echt geitenwollen sokken, zien ze bleker dan anderen en komen ze iets tekort?

Ik ben geen wereldverbeteraar, géén lid van de Partij voor de Dieren (ook geen PVDD-stemmer trouwens) en ik weet heus dat mijn individuele acties op de hoeveelheid mensen die onze planeet bevolkt écht niks uitmaken. Toch doneer ik aan WNF, dierenbescherming, stichting Aap, Greenpeace, Vogelbescherming, neem ik groene stroom en gas af en ik vergeet er vast nog een paar. Een kapitaal voor dieren, klimaat en milieu in de hoop dat velen één grote maken en het dan tóch uitmaakt.

Misschien wel juist daarom krijg ik steeds meer moeite met berichten over het eten van vlees, dierenleed, de effecten ervan op klimaat en gezondheid. Want het eten van vlees heeft zoveel invloed op juist al die dingen. Zonder verder ook maar iemand te willen overtuigen:

  • Eigen gezondheid: Veel vlees eten is ongezond;
  • Dierenwelzijn: Zolang producten uit de bio-industrie worden verkocht, zullen de omstandigheden voor de dieren niet veranderen;
  • Wereldvoedselverdeling:  Bijna de helft van wat er wereldwijd aan graan wordt geteeld (veelal in arme landen), wordt gevoerd aan dieren (die dan door de mensen in het rijke Westen weer opgegeten worden);
  • Klimaat: Maar liefst 18 % van de broeikasgassen wereldwijd  wordt door de veehouderij veroorzaakt.

Ik heb me daarom afgelopen weekend voorgenomen voortaan geen vlees meer te eten. Géén dieren meer op het menu van Smartie. Geen vlees, geen vis, geen gevogelte, geen schaaldieren, geen kaas met dierlijk stremsel.  Of het moeilijk is/gaat worden? Geen flauw idee. Ik zal het ondervinden. Volgens mij zijn er tegenwoordig voldoende alternatieven voorhanden. De 4-wekelijkse gang naar de bloedbank zal in ieder geval uitwijzen of het bloedarmoede-vooroordeel waar is. Ik zie het maar een beetje als het stoppen met roken; een gewoonte waar je vanaf stapt, die eigenlijk gewoon goed voor je is en uiteindelijk misschien ook voor het grotere geheel. Ik verander de wereld en begin bij mezelf. Wens je me succes???

Oja, voordat je ‘m inkopt: ik wens niet met konijn of geitenwollensok aangesproken te worden 🙂

Veggie Meer lezen »

6 jaar alweer

De tijd schrijdt voort alsof het niet zo is geweest. Of juist alsof het altijd zo is geweest. En toch. Als die dag dan weer is aangebroken, gaat er automatisch een belletje. Mens, wat ben je alweer lang weg.

6 jaar alweer Meer lezen »

Kamp Holland

foto: Ben van Duin (klik voor groter)

“In Nederland kun je met 17 jaar al in militaire dienst. Overal in de wereld heet dat ‘kindsoldaten’. Hier in Nederland heet het een vakopleiding”.

NuKuBu = Nutteloze Kutburger

Helapidaka = Helaas Pindakaas

RuBu = Rukbunker (slaapzak)

BMO = Blue moving object (Boerkadraagster)

KIA = Killed In Action

Kamp Holland, Uruzgan. Het wel en wee van onze jongens. Dat er bij defensie veel afkortingen gebruikt worden, wist ik. Om zo even in het theater getuige te zijn van ‘onze jongens en meiden’ die op een bermbom rijden, is best wel heftig. Zuslief en ik zagen vanavond één van de laatste voorstellingen van Kamp Holland, dus reclame maken voor deze heeft eigenlijk weinig zin meer. Voor het gezelschap wel. Orkater is super.

Kamp Holland Meer lezen »

Tijd

Men zegt dat naarmate je ouder wordt, de tijd steeds sneller lijkt te gaan. Maar ik voel me niet ouder en ik bén het natuurlijk ook niet met mijn 29+ (kuch). Maar de tijd raast als een jekko voort. Ik kan me een ’tijd’ herinneren, waarin ik voor mijn gevoel alles kon. Werken, sporten, uitgaan, hobby’s. Soms zelfs alles op één dag. Slapen? Alleen als het uitkwam. Met gemak sloeg ik een nachtje over, dat haalde ik de volgende nacht wel in. Zeeën van tijd (achteraf bezien).

De laatste ’tijd’ heb ik het gevoel dat ik steeds maar ingehaald wordt door de tijd. Als ik op de klok kijk, is het steeds weer later dan ik gehoopt had. Ik moet steeds meer plannen en die agenda waar ik altijd een gruwelijke hekel aan had, gebruik ik steeds vaker. Heb ik het nu drukker dan toen? Daar geloof ik niets van. Volgens mij soms zelfs minder druk.

Vreemd verschijnsel dus. En dat zet me weer aan het denken. Wat is tijd eigenlijk? Waarom is tijd eigenlijk? Is het er altijd al geweest? Is tijd een hard gegeven of is tijd de waarde die het individu eraan geeft door het ervaren ervan? Als je ouder wordt ervaar je tijd anders dan als je jong bent? Of komt het misschien doordat je ‘harde schijf’ voller raakt naarmate je meer ervaringen opdoet en daardoor je tijdsbeleving anders wordt?

Is het ’t retrospectief dat maakt dat het lijkt alsof het sneller gaat? De heenweg duurt immers altijd langer dan de terugweg, toch? En wat is het verschil? Op de terugweg heb je een hoofd gevuld met ervaringen en is je geheugen weer net een stukje voller. Zou het zo zijn dat er een curve bestaat met ervaringen op de ene as en de mate waarin je tijd als sneller ervaart op de andere as?

Note to self: misschien handig om dit boek eens te lezen, maar ook deze lezing. Als ik er de tijd voor kan vinden.

Tijd Meer lezen »

Van bloemen en mensen

Wat is dat toch met bloemen? Waarom omringen we (ik – laat ik vooral voor mezelf spreken) ons toch met bloemen? Ik voel me rijk tussen bloemen, ze bieden troost, geven kleur, ze verzorgen is bijna meditatie. Op mijn vrije (uitziek) dag ben ik lekker naar de markt geweest en het huis staat weer vol met bloemen. Heerlijk, ik voel me direct weer beter!


Van bloemen en mensen Meer lezen »

Eigenwijs?

Het jaar is pas 13 dagen oud en ondanks mijn buikgriep op de eerste dag van het nieuwe jaar, ben ik momenteel ‘Pieterburen‘. Want ik schreef nog wel dat het alleen maar beter kon worden. Nog even niet dus. Eigenwijs als ik ben, meld ik me niet ziek. Want…‘Schoolziek is niet ziek!’ -stel je voor dat iemand denkt dat ik spijbel- en bovendien was het hebben van koorts (boven de 38 graden) pas écht een excuus om thuis te blijven. En dat heb ik niet.

Mijn referentiekader. Mijn ethos. Het kader waarbinnen ik opgegroeid ben. Het kader dat mijn ziektebeleving vormt. Ik heb gisteren voor een kapitaal aan lapmiddelen bij de drogist gekocht, waar waarschijnlijk alleen de eigenaar zelf echt beter van wordt en ik niet. Maar ja, het ‘niet lekker voelen’ komt ook altijd ongelegen. Er zijn altijd afspraken of overleggen die niet zomaar afgezegd kunnen worden. Vind ik dan. Of het komt gewoon op vrije dagen en in het weekend. En als er geen afspraken of overleggen zijn, dan neem ik vrij. Want ‘niet lekker voelen’ is nog steeds niet ziek. Eigenwijs dus? Hmmm, ja, ik denk het wel. Zeker als je bedenkt dat ik vanmiddag op mijn werk tijdens een gesprek heel erg hard op zoek moest naar water vanwege een hoestaanval.

Kuch.

Eigenwijs? Meer lezen »

IJspret 2009

Mijn schaatsen hadden niet eens meer vet, zo lang lagen ze al in hun doos op zolder. Maar ze deden het nog wel. Dikke scheuren in het ijs, rode konen, Jägermeister, geweldige omgeving (Oud-Alblas) en een waterkoud zonnetje. Ik moest af en toe capriolen uithalen om niet te vallen, want door alle sneeuw op het ijs waren de scheuren niet heel goed te zien, maar al met al was het heerlijk om weer eens lekker te glijden. Eens in de 12 jaar duurt zó lang, ik kon de gelegenheid gewoon niet voorbij laten gaan.

En jij? Heb jij je ijzers nog onder gebonden?

IJspret 2009 Meer lezen »

Scroll naar boven