augustus 2010

Foto van een droom

De opdracht in het vorige postje was: ‘Maak een foto van een droom’. Mijn werk maakt dat ik meer dan ooit het gevoel krijg dat er méér is en dat ik daar iets mee moet doen voor het te laat is. Maar wat te doen?

Het volgen van een opleiding aan de fotoacademie is een droom, maar écht buiten mijn bereik. Zelfs in termijnen zijn de kosten bijna niet te doen. € 15.000,- tot € 28.000,- voor die opleiding gaat mij boven mijn pet. Eigenlijk zijn de afstudeerrichtingen niet mijn richtingen (mooi excuus toch?). Mocht het schip met dubbeltjes euro’s ooit nog binnenvaren, dan is het overigens wel de eerste opleiding waarvoor ik me zal inschrijven.

Zojuist heb ik me aangemeld voor een cursus ‘Fotografie in de kunst’: “In deze cursus bekijken we voorbeelden van fotografen en kunstenaars die het medium fotografie als kunstuiting gebruiken.” De cursus duurt zeven weken en kost nog niet één procent van de prijs voor een opleiding aan de fotoacademie (en nee, vergelijken is inderdaad onzin). Of het iets is? Geen idee. De cursussen bij ToBe staan goed aangeschreven en ik zal het zien. Sowieso leuk om weer es wat te leren in het artistieke gebeuren 😀

Canon T90 met verlopen Kodak Color Gold 200 ISO

Foto van een droom Meer lezen »

Datsun-droom

Ik had mijn knalrode Datsun DC10 (? – nee, inderdaad, die bestond niet) geparkeerd naast de andere auto’s. Bij terugkomst zag ik tot mijn schrik en boosheid dat het rechterportier verdwenen was. Gewoon eruit gehaald. En niet alleen van mijn Datsun, maar van alle auto’s ontbrak het rechterportier. Dat feit accepterend bedacht ik me dat het dan gelukkig was dat er nog wel een hordeur (?!) in zat, dan zou ik namelijk niet al te veel last hebben van de regen die viel.

In de categorie: bizarre dromen (een categorie die nog niet bestaat, maar die er misschien wel moet komen).

Datsun-droom Meer lezen »

Onzichtbaar

Eindelijk tijd om even wat te schrijven over Berlijn. We gingen er dus zomaar een paar daagjes tussenuit. Mit das Auto -voorzien van milieuzonesticker– en de Garmin op weg. Aldaar aangekomen lekker weer; veel zon en hier en daar een buitje. Een degelijk hotel, zo goed als aan de Kurfurstendamm en een metrocard die ons overal bracht.  Berlijn is groot en er zijn veel highlights. Een aantal dingen al eerder gezien, maar voor zuslief was het allemaal nieuw. We hebben onszelf getrakteerd op een busrondrit door de stad, een rondvaart over de Spree, het museum bij Checkpoint Charlie, een wandeling langs de restanten van de muur en, en, en nou ja, zoveel.

Hoogtepunt van de trip was toch wel die restaurantreservering bij ‘Unsichtbar‘ getrakteerd door zuslief (nogmaals dank!). ‘Unsichtbar’ is eten in het donker. Het idee erachter is dat als je zicht niet meer werkt,  je andere zintuigen ineens van zich laten spreken. Bovendien is het een superwerkplek voor mensen met een visuele beperking.

Je moet je voorstellen dat we nog in het licht onze bestelling hebben doorgegeven, opgehaald werden door Markus, een visueel beperkte jongeman, die ons de rest van de avond zou bedienen. Hij leidde ons vervolgens naar een donkere ruimte, waar wij ons diner nuttigden.  Het was namelijk echt donker. Zo donker dat we niet één enkel streepje of stipje licht konden ontwaren, zelfs niet na twee uur.  Het eten was uitstekend, de bediening perfect. In het begin was het zoeken naar de dingen op ons bord en prikten we regelmatig met onze vork mis. We konden bovendien slechts af gaan op het geluid om ons heen, de geuren, de aanrakingen en de smaken van de gerechten die we voorgeschoteld kregen. Lang verhaal kort, een aanrader! En oh, voor als het nog niet duidelijk was, zo donker was het er:

Onzichtbaar Meer lezen »

Scroll naar boven