januari 2011

#stom

Ergens om en nabij 7 uur vanmorgen fris-en-fruitig-na-het-douchen op de fiets gestapt en op de volautomatische piloot de garagedeur dichtgedaan (als in: zonder erbij na te denken), met zo’n afstandbedieningsdingetjeknippertjeofziets. En dan op driekwart van rit ineens een hersenkronkel krijgen: ‘Heb ik de garagedeur eigenlijk wel dichtgedaan?’ ‘Heb ik ‘m écht dicht gezien?’

Een 5 minuten durende discussie met mezelf volgde:

Tuurlijk is ie dicht…
En wat als het niet zo is?
Ja, dan staat ie de hele dag open en kan iedereen erin...
Wat staat er van waarde in?
Ja, niet zoveel, maar toch, fietsen (Pa z’n fiets), gereedschap…
En het is de weg naar de tuin (en dus het huis)…

Enfin, resultaat: een rechtsomkeert zurück back home om er daar (dûh, sjeezis!) achter te komen dat ik de garagedeur gewoon wél had dichtgedaan.

Soms word ik zo moe van mezelf.

#stom Meer lezen »

Zondag

Ik ben de dag begonnen met een rondje hardlopen en het ging geweldig goed. Acht kilometer in dezelfde snelheid als gisteren, toen ik er zeven liep. Ik kon voor mijn gevoel nog veel langer doorlopen, maar ik moest tenslotte volgens mijn schema 30 minuten en daar was ik al overheen. Winterbroek, mutsje en handschoenen aan. Het was wel erg koud en voor het eerst dat ik ook echt drie bovenlaagjes aan had. Een korte mouwen base layer, daarover een lange mouwen tweede laag en daaroverheen mijn fluorescerend gele zomerjackje.  Ik heb tijdens het hardlopen altijd een snotneus, dus ik móet plek hebben voor snotlappen. En voor mijn iPod natuurlijk. Mijn tenen kreeg ik niet warm met het lopen, maar de rest van mijn lijf gelukkig wel.

Ik ben de enige die mezelf kan motiveren voor wat het hardlopen betreft. Muziek helpt me daar wel enorm bij.  Van @hannekemeier kreeg ik linkjes naar jogtunes , een site met muziek op tempo, maar ook naar een site met running music en eentje naar een site met een tool waar je van je éigen muziek de snelheid kan ’tellen’. Erg leuk.  Zo kreeg ik bevestigd dat 170 Bpm echt míjn looptempo is. Muziek op mijn oren in mijn tempo loopt geweldig relaxed, hoe gek dat misschien ook klinkt voor hardlopen. het enige dat ik nog wens zijn de perfecte oordopjes voor tijdens het hardlopen. Dopjes die niet uit je oren vallen met snoertjes die gemakkelijk weg te werken zijn. Ik heb mezelf gisteren getrakteerd op deze dopjes van Sennheiser. Hoewel goed, vind ik het toch nog steeds niet ideaal.

Verder had ik plannen voor vandaag waar tot nu toe niets van terechtgekomen is. En da’s maar goed ook, want daarmee heb ik mezelf ongetwijfeld geld bespaard. Geld dat ik anders tijdens een koopzondag had uitgegeven aan zaken waar ik achteraf spijt van zou hebben gekregen. In plaats daarvan heb ik lekker op het gemak de kranten van gisteren doorgespit onder het genot van grote bakken hete thee. Heerlijk. Laat die grijze dag maar lekker grijs zijn, ik speel mijn eigen zonnetje wel.

Zondag Meer lezen »

Start to Run

Sorry, de files zijn niet meer beschikbaar!

Veel bezoekers aan mijn blog komen hier op zoek naar de hardloopschema’s, de mp3’s of de podcasts van Start To Run met Eyy Gruyaart. Die zijn namelijk niet zo geheel makkelijk te vinden en anders slechts tegen betaling op de site van Start to Run zelf. Dat is jammer, want volgens mij heeft Evy met haar stem al heel veel mensen gemotiveerd om te starten met hardlopen en het is spijtig dat iets dat de gezondheid bevordert alleen tegen betaling beschikbaar is. Ze zijn op internet ook als torrent te vinden, maar niet iedereen weet daar mee om te gaan.

Ik heb mijn files ergens op internet ‘geparkeerd’. Ze zijn er ingepakt in een .rar-bestand. Die moeten dus nog uitgepakt worden. Het is de serie van 0 tot 5 kilometer, maar ook die van 5 tot 10 kilometer. Dus als je hier nu komt op zoek naar Start to Run met Evy Gruyaert en je wilt de bestanden downloaden, laat mij het dan weten en laat je email-adres hier in een reactie achter. Ik zal je dan een linkje mailen waar je ze kunt vinden.

Downloads vanaf die ‘parkeerplek’ zijn gelimiteerd. Laat het me ook weten als het niet meer lukt om te downloaden.

Edit: Voor de liefhebbers hier wat schermprintjes om te laten zien hoe je moet downloaden van die parkeerplek. Bij de meeste mensen lukt het goed, maar een enkeling heeft er toch moeite mee. Klik op de plaatjes voor groter.

 

 

 

 

Start to Run Meer lezen »

8 jaar

Het is donderdag. Ik bel haar om negen uur op, zoals gewoonlijk, en dit keer is het niet goed. Ze is in paniek. Ze heeft niet goed geslapen en begint te huilen. Ze wil naar huis en beseft ineens dat alles zó snel gaat dat er een grote kans bestaat dat ze overlijdt in het ziekenhuis en dat wil ze ab-so-luut niet. Ze wil naar huis.

De troepen worden gemobiliseerd. Zuslief en ik zetten onze tanden vast in het systeem en we gaan aan de slag. Want ze moét naar huis. Dit weekend nog moet ze thuis zijn. De liaisonverpleegkundige blijkt nog niets geregeld te hebben en we worden boos. Nog diezelfde dag hebben wij de verpleegkundige gepasseerd en regelen we een bed, de thuiszorg, een ambulance en is de huisarts op de hoogte van wat er speelt. Het bed wordt diezelfde dag nog geleverd. Ma komt de volgende dag naar huis. Het scheelt toch een berg als je je een beetje boos en belangrijk maakt.

De ambulance is besteld en ze komen lekker op tijd. Met man en macht wordt ze op de brancard gehesen. Ze kan nog net staan en ineens zien we dat ze een stuk kleiner is dan voorheen. Haar rug is kapot en waarschijnlijk zijn er meerdere wervels gebroken en ingezakt. Het is een vreemd gezicht om ineens op die grote vrouw neer te kijken. Zij is blij dat ze naar huis kan. Opgelucht dat ze thuis kan zijn, in háár omgeving. We leven 20 december 2002.

Ik heb ooit eens het plan opgevat om ook het laatste stuk te schrijven, maar zover kwam het nooit. Hetgeen ik schreef eindigde hier. Bijna schoot ik vanavond in paniek, want ik bleek het .pdf met de tekst óók gewist te hebben (en geen backup, *stommeling*). Gelukkig heb ik ooit geweldige datarecoverysoftware aangeschaft en daarmee was het bestand direct gevonden (gelukkig!).

Want in deze periode is het, hoe gek het misschien klinkt, fijn om alles weer eens na te lezen. Er mee bezig te zijn, ze weer even dicht bij me hebben. Mijn geschreven verhaal stopt dan wel op 20 december, maar er is nóg een stuk: het gedeelte tot 26 januari 2003; de periode tussen aankomst thuis en de dag dat ze overleed. Een drukke tijd, een verdrietige tijd, maar wel een tijd waarin we in de schaarse momenten dat we met ons kleine clubje waren, wél alles bespraken.

Die laatste dagen. Zó ziek. Zo intens. En dan die laatste ochtend, die staat niet in mijn .pdf, maar wel al ergens op dit blog:
05:30 uur:
…Ik word wakker. Vreemd eigenlijk. Juist voor vannacht hadden we iemand geregeld. En waarom kan ik dan niet doorslapen? Gedesoriënteerd ga ik zitten en even later realiseer ik me dat ik in de slaapkamer lig waar ik jaren heb geslapen. Ik loop naar beneden…

…Het gaat niet goed met je, ik zie het, ik voel het. Zuslief is al wakker geworden. Ik wek pa en zeg dat het tijd is…

06:45 uur:
…We zijn bij je. En jij doet je ogen open, die al die tijd gesloten waren. Zie je ons nog? Ik hoop het, ik hoop het maar zo. Krijg je mee dat we bij je zijn en dat we met je meegaan tot het eind, want dat had ik toch beloofd? Dat we met je mee zouden gaan, zover als maar kon?

…Je wilde niet, maar het heeft je uiteindelijk gebroken. Trots mens, daar ga je…
Het is opnieuw 26 januari. 2011 dit keer. Dat betekent dat we alweer 8 jaar verder zijn. 8 Jaar.

Ik mis je.

8 jaar Meer lezen »

Van woorden

“Jij bent van de woorden!”, roept mijn collega met enige regelmaat als er een woordvoerder nodig is. Die collega die niet eens enig besef heeft van dat er van mij zoveel woorden op het WWW te vinden zijn. Want veel zijn het er.

Ik ben nog steeds bezig met het invoegen van de berichten uit mijn vorige blog in deze. Maar wat een karweitje is dat. Gelukkig ben ik niet alleen van de woorden, maar ook van het engelengeduld. Ik heb namelijk nog maar (!) 1.066, je leest het goed: één-dui-zend-zes-en-zes-tig, berichten onder handen te nemen. Dus ver-her-excuseert u mij terwijl ik even een computerelleboogje oploop? 🙂

Van woorden Meer lezen »

Bezigheden

Lekker druk met van alles en nog wat. Uiteraard nog steeds met het invoegen van oude berichten in dit blog. Maar ook met het opzetten van een nieuw fotoblog. Het oude blog (Bouncing Light) heb ik weggemikt. Hopsakee, zomaar (wél bewust dit keer) pfffft weg! Wel een verhuisbericht achtergelaten, zodat alle bezoekers naar het nieuwe blog worden gelinkt. Dit is de nieuwe:

Gewoon in het Nederlands (moet er alleen de Nederlandse WordPressversie nog op zetten) en lekker wit, passend bij dit blog. Hij is nog wel ‘under construction’ en dus aan verandering onderhevig. Zo weet ik bijvoorbeeld nog niet of ik de reacties nu wel of niet open zal laten. Ik kan er namelijk ook een soort van portfolio van maken. Degenen die het weten kunnen immers ook gewoon op mijn Flickr-foto’s reageren.

Maar enfin. Naast het geëtter met smarts.nl heb ik het hardlopen weer opgepakt. Mijn doel was in eerste instantie de 10km, maar omdat de 5km eigenlijk best lekker gaat, heb ik mijn doel verlegd naar de 10 mijl op 1 april 2011. Die datum kwam nou eenmaal zo uit in mijn schema. Ik loop eigenlijk altijd alleen en niet met anderen. Het lopen in mijn up gaat lekker en ik ben bang dat ik te hard ga lopen als ik met anderen zou lopen. Dat betekent dat ik Evy ook weer even heb gelaten waar ze is (in mijn iTunes-bibliotheek) en verder loop op een zelf samengesteld looplijstje. Weet je trouwens hoe heerlijk relaxed het lopen is op Plastic Bertrand met Ça plane pour moi? En als je eens een powersong nodig hebt, dan kan ik je Queens of the Stone Age met No One Knows van harte aanbevelen 🙂

Tot zover wat bezigheden. De nieuwe week (en vooral mijn werk) roept. Het weekend is weer over. Ik wens je voor morgen alvast een goede maandag!

Bezigheden Meer lezen »

Import

Mijn geweldige delete-actie gebeurde ergens in de bezigheid van het importeren van oude blogs in deze. Ik heb immers eerder hier en daar geschreven. Hoe fijn zal het zijn als alles bij elkaar onder één url staat? Web-streepje-log is inmiddels de kinderschoenen ontgroeid en heeft een superhandige exporteerfunctie. WordPress kan ook met groot gemak importeren. Het overzetten van de oudste berichten, afbeeldingen en reacties ging dan ook eigenlijk probleemloos.

Maar dan Pivot, dat is waar m’n tweede blog op gebaseerd is. Mooie software, ietwat bewerkelijk en heeft een tijd goed dienst gedaan. Heeft wel een lastig te doorgronden forum en idem gebruikers. En Pivot laat zich met geen mogelijkheid écht goed importeren in andere blogsoorten zoals WordPress. Nu ben ik uiteindelijk zover dat ik wel de berichten en de afbeeldingen met een houtje-touwtje systeem heb kunnen invoegen, maar … ze staan in concept, de reacties komen niet mee, er staat niet altijd de volledige tekst van het oorspronkelijke bericht in, de afbeeldingen staan er wel maar niet altijd op de juiste plek én alle data gaan door de war (1970?). Dat betekent dus een hoop na-werk. Ieder postje nalopen, een onbedoelde regel weghalen, afbeelding aanpassen, in de juiste categorie zetten en de datum/tijd van posten aanpassen zodat we zien hoe het oorspronkelijk was. Wat verloren gaat is jullie en mijn reacties. Spijtig, maar ik heb werkelijk geen idee hoe ik dat voor elkaar moet krijgen. Bovendien is mijn probleem redelijk op zichzelf staand. In de recente historie in Google vind ik wel enkele deelgenoten, maar die zijn op één hand te tellen. Allen verwijzen naar twee tools, maar die zijn niet (echt) meer courant.

Hoedanook, bezint eer ge begint als je ook van Pivot naar WordPress wil, tenzij je zelf een kei bent in het schrijven van dit soort scripts. Mocht dat nu wél het geval zijn, dan hou ik me aanbevolen en zou ik graag ook dat script hebben. Ik hou de backup van het Pivotblog uiteraard nog in de archiefkast in de hoop dat er ooit toch nog een goede export/importfunctie voor Pivot komt en ik jullie reacties hun plek kan teruggeven. Tot die tijd fröbel ik met het terugplaatsen van in ieder geval de berichten en de afbeeldingen.

Ik ben er bijna *kuch*…

 

 

Import Meer lezen »

Zweven

Wazige post alert!

De onrust is er nog steeds. Ik moest naar een coach. Tijdens het tweede gesprek met hem bleek dat er in de omstandigheden niet veel zal veranderen. En dus moet ik er iets mee, denk ik. De omstandigheden accepteren zoals ze zijn en ‘ermee leven’ of misschien wel vinden dat ik er niet mee kan leven en iets anders gaan vinden. Maarja. Wat is wijsheid? En moet ik wel afgaan op wijsheid? Moet ik niet gewoon mijn gevoel volgen? En als ik mijn gevoel volg is dat dan niet geweldig naïef, want ‘omstandigheden’ zullen er altijd zijn? De eisen die ik stel aan mijn dienstverlening zijn gebaseerd op een gevoel van hoe ik behandeld wil worden als ik mijn cliënt zou zijn. En dat gevoel zit er al een tijdje en als ik er niets mee doe blijft het sudderen. Maar hoe dan verder? Blijf ik rationeel en neem ik verstandige stappen of ga ik af op mijn gevoel en probeer ik-misschien niet zo verstandig?-  daarnaar te handelen?

Hoewel het initiatief niet van mij uitging, hoop ik dan toch dat die coach mij kan helpen. En hoewel ik ook altijd zomaar roep (in de hoop dat ik daarmee niemand kwets) dat ik een halve boeddhist ben (in leven en niet in religie), moet ik wennen aan het ‘zweverige’ van de manier waarop hij coacht. Ik ben wars van religie, maar respecteer de levenswijze van het boeddhisme omdat ik geloof in het goede en geweldloze, in het respecteren van leven en natuur, in het onbevooroordeeld en het op gelijk niveau benaderen van de medemens. Maar zaken als aura’s en chakra’s zijn geheel nieuw voor me en ik weet niet zo goed nog hoe ermee om te gaan. Ook nu weer heb ik besloten er open in te gaan. Niet in het minst omdat de coach onderdeel maakt van een opleidingsinstituut voor een, op het eerste gezicht, zeer interessante coaching-opleiding 🙂 De derde afspraak is gepland.Ik weet niet zo goed wat de uitkomst zal zijn, maar wie weet wat het oplevert.

Zweven Meer lezen »

#dom

Eens in de zoveel tijd overkomt het me. Lekker bezig met de site. Fotoblogje aanpassen, Oude blogs integreren. Uiteraard een backup van het huidige gemaakt (want dat gaat zo lekker snel met wordpress), directories opschonen en ineens….

Had ik onbedoeld op de knop ‘delete’ gedrukt en in een flits zag ik dat het de verkeerde directory was. ‘Uit, uit uit!’ en op het kruisje gedrukt. Balen, maar hee, ik had immers een backup. Niks aan het handje zou je zeggen. Toch? Niet dus. Want bij het terugzetten van de backup die niet eens supergroot is, blijkt:  The uploaded file exceeds the upload_max_filesize directive in php.ini.

Da’s lekker. Met geen mogelijkheid die backup terug te zetten, want de server (bij mijn host, grrr)  is daartegen beveiligd. Met een telefoontje zo op te lossen dacht ik. Nee dus. Met een ‘unmanaged pakket’ van € 5,- pm minder kan het blijkbaar wel (want andere server), maar met mijn duurdere pakket niet (want dan moet de uploadlimiet van de gehele server (en alle andere gebruikers daarvan) omhoog. Nog meer grrr. Gelukkig zijn de posts en de comments bij mijn delete-actie behouden gebleven (geloof ik) en heb ik tijdens het deleten van de images-dir blijkbaar op tijd op het kruisje gedrukt. ‘Slechts’ de afbeeldingen die mijn postjes vergezellen zijn verdwenen. Die moeten dus terug of vervangen worden (lekker klusje). En de jas van mijn blog.

Maar ja. Een bekend ex-voetballer -ik noem geen naam- zei ooit: “Elk nadeel heb z’n voordeel.” En dat is zo. Ik moest dus op zoek naar een nieuw theme voor mijn blog; een nieuwe ‘jas’. En die heb ik gevonden in dit mooie jasje. Maar het is nog niet af. Dus als u iets ziet dat niet geheel in de haak lijkt, dat kan, er wordt (hard) aan gewerkt!

#dom Meer lezen »

Scroll naar boven