2013

Geconcentreerd

Een wandeling over de Grebbelinie met zus vormde de basis van een trip naar Oost-Europa. We kwamen namelijk tot de conclusie dat -hoewel de holocaust zeker onderdeel was van onze opvoeding- we beiden nog nooit een concentratiekamp bezocht hadden. Zoals we zijn hebben we er in een tijdsbestek van vijf dagen drie bezocht. Want als we iets doen, doen we het ook goed.

Een dag of wat van te voren online hotels geboekt en op dinsdagavond na het werk in de auto en op weg naar de eerste bestemming: Auschwitz, 1200 kilometer verderop. Vervolgens naar Theresienstadt (of Terezin) in Tsjechie en daarna naar Buchenwald in Duitsland en dan weer op weg naar huis.

Een pleziertochtje? Nee, niet echt. Maar wel verplichte kost; zou iedereen moeten doen. Als was het maar omdat je met je neus op de feiten gedrukt wordt over wat mensen elkaar aandoen en op welke schaal dat destijds is gebeurd. Zo blijf ik erg onder de indruk van de krankzinnige, bijna waanzinnig geniale systematiek, de gewetenloze efficiëntie waarmee de Nazi’s en/of SS’ers destijds hebben gepland, georganiseerd, gehandeld hebben. Het gaat mijn begripsvermogen voorbij. Ik zal er nog een tijd over nadenken. Voor nu even een compilatie van instagrammetjes. Hoe leg je -met respect voor hen die het hebben ondergaan, ervan getuige zijn geweest of er nog last van hebben- zoiets gruwelijks vast?

Lastig.

 

collage

Geconcentreerd Meer lezen »

Veranderen

Tulku Lobsang RinpocheVandaag was ik bij een lezing van Tulku Lobsang over de boeddhistische visie op ons Westers leiderschap. Ik heb aantekeningen gemaakt om een paar handvatten mee te nemen in mijn leven en in mijn werk.

‘Verandering IS. Alles verandert constant en overal, niets is voor altijd. Niks tegen te doen. Maar jij kunt wel invloed hebben in het tempo en de richting (anderen veranderen of jezelf veranderen) van de verandering.

Wil je meer problemen? Probeer dan de ander te veranderen. Wil je minder problemen? Zoek dan de verandering in jezelf.’

Vrij naar: Tulku Lobsang Rinpoche

Veranderen Meer lezen »

Vakantie 2013

vak2013LR

Omstandigheden maakten een verre vakantie niet mogelijk, maar er aan toe was ik wel. Mijn vrije dagen bestonden tot nu toe steeds uit compensatie van teveel gewerkte uren en even weg van het werk was noodzaak. Vier-en-een-halve week vrij had ik, da’s pas lekker. Maar om de verveling niet helemaal toe te laten slaan, moest er wel iets gedaan worden. Voorwaarde: niet te ver weg; het moest met de auto aan te rijden zijn. De compilatie geeft een beetje weer van de bezigheden de afgelopen weken. Genieten van het mooie warme weer, naar de Antwerpse Zoo. Op zoek naar Five-fingers voor zuslief in Hoorn en maar gelijk even door naar Volendam voor paling (goeiendag wat is de paling duur!). Ik heb mezelf een paar nieuwe wandelschoenen aangeschaft in de hoop dat mijn knie daarmee tijdens het wandelen ontzien wordt.

Om toch nog iets van een vakantiegevoel over te houden heb ik een paar nachten in een hotel in Monschau in de Duitse Eifel geboekt. Net over de grens. Mooi wandelgebied, voldoende te zien en dus een prima gelegenheid om mijn nieuwe wandelschoenen uit te proberen. Een enkele keer een dikke knie, maar de trip van 15 kilometer was het zeker waard. Ook de kleinere wandelingen langs de kratermeren waren erg mooi.

Teruggekomen hebben we een langgekoesterde wens in vervulling laten gaan: kanovaren in de Ardennen op het riviertje de Ourthe. Nu was het water niet erg wild en op sommige plekken niet eens erg veel,  maar geweldig was het wel. Een supermooie dag, weinig mensen op het water en hoewel we van 10:00 tot 14:30 uur zijn bezig geweest, mocht het van mij nog wel langer duren.

Op de dag die volgde heb ik me over mijn gene heen gezet en ben op zoek gegaan naar trekkingpoles. Wandelstokken dus. Aanbevolen door de fysiotherapeut. Erg. Ik ben net 29 (of eigenlijk 45) en heb nu al beginnende artrose -lang leve het vrouwzijn en de vroege overgang!- dus als ik nog een beetje mee wil komen in dit leven, zal ik toch concessies moeten doen. Blij mee? Nee, absoluut niet, maar het is zoals het is en mijn protest heeft zeggen en schrijven twee weken geduurd. Gaat steeds beter dus. Dan heb ik het niet over de afgelopen tien jaar waarin ik -tegen beter weten in??- toch maar bleef hardlopen. Maar enfin.

Na de rustdag opnieuw de Ardennen in voor een wandeltocht die we op internet hadden gevonden. Met trekkingpoles dus. De schoonheid van de wandeling compenseerde mijn rotgevoel over het gebruik van die stokken. Wel is het zo dat ik aan het eind van de wandeling stiekem blij was dat ik ze bij had.

In de dagen die volgden gingen we naar de film (Lone Ranger), aten we sushi en bakte ik een taart, gingen we naar het strand bij ‘s-Gravenzande (en opnieuw bedachten we hoe fijn het zou zijn om zo dichtbij het strand te wonen) en bezochten we museum De Fundatie in Zwolle. Heb ik aan het werk gedacht? Ja, maar die gedachten vaak ook meteen weer losgelaten. Op een bepaald moment is namelijk mijn wachtwoord van de webmail verlopen en die kan alleen gereset worden vanaf een computer op de werkplek. Vervelend zeg 😉

Al met al een heerlijke vakantie. En ik heb nog een paar daagjes te genieten voordat het weer om is.

Vakantie 2013 Meer lezen »

Monschau

Zomaar. Op de bonnefooi.

Mijn nieuwe wandelschoenen aan en de Duitse Eiffel in en op naar de Hoge Venen.

Hopen op geen blaren en ook hopen dat mijn knie het een beetje gaat volhouden. Foto komt van hier.

Monschau Meer lezen »

Coachingsruimte II

Update: Het vordert!

Het plakplastic zit pas na de derde poging naar mijn zin. De tak is gedraaid naar de andere kant van de kamer en de oorspronkelijke drie lampen werden er twee. Verder is ‘ie helemaal geweldig. De tafel is geschuurd en onder de lagen lak kwam een juweel tevoorschijn. De stof van de stoeltjes geverfd en de leuningen geschuurd. Er hangen vitrages en gordijnen om het licht te filteren. Voor de boeken moet nog een kastje gemaakt worden, inspiratie daarvoor is er al, het hout nog niet. Aan de muur iets geprobeerd met bamboe, maar dat paste niet. Het werden de hangplantjes en ook die zien er super uit op deze manier. Al met al een supermooi kamertje en ik ben er erg blij mee. Klik op de afbeelding voor een groter formaat.

gespreksruimte

 

Coachingsruimte II Meer lezen »

Coachingsruimte

Al sinds het afronden van de opleiding coaching vraag ik me af wat ik er toch mee moet. Mensen vinden mij en willen met me praten, ik moet luisteren. Een hele tijd heb ik gedacht dat het gek was om geld voor mijn tijd te vragen. Want dat is wat ik doe. De tijd voor iemand nemen. Luisteren, soms iets vragen. Maar ja: mezelf inschrijven als coach kost een berg geld en ik ben wel goed, maar geen filantropische instelling, lijkt me zo. Al eerder had ik honderdduizend websites gebouwd en al tig domeinnamen aangevraagd.

Tot twee weken geleden. Ik had net mijn POP geschreven voor mijn aanstaande beoordelingsgesprek en daarin geschreven dat ik wellicht hulp nodig had bij het concreet maken van dat idee rondom coaching. Een collega-coach wilde een coaching van mij en die dag hadden we ook intervisie. Het was best even geleden dat ik zo intensief een hele dag met coaching bezig was. De combinatie van de coaching en de intervisie die erop volgde, maakte een gevoel in me wakker. Het werd tijd voor een nieuwe stap.

Een inschrijving bij de Kamer van Koophandel moest het worden. Die inschrijving was zo gepiept. Het inschrijven zelf kost op dit moment niets, behalve een bezoekje aan de KvK. BTW-nummer aangevraagd, want ja, de administratie krijg je er gratis bij. Toch maar dat domein en webhosting aangevraagd. De naam van mijn praktijk moest verzonnen worden en die heb ik uiteindelijk gewoon heel simpel gehouden: ‘Coachingspraktijk Voornaam Achternaam‘. Ook maar direct op LinkedIn wereldkundig gemaakt en tot mijn grote verwondering kwam daarvandaan een dag later de eerste aanmelding!

Op zoek dus naar een coachingsruimte en gewoon thuis beginnen lijkt voor nu de beste optie. Op Pinterest maakte ik een moodbord in de stijl van hoe ik het graag zou hebben: hier is de link. Het is een verzameling rust, zo zie ik het, zo wil ik het ook uitstralen. In huis heb ik de logeerkamer leeggeruimd, want die kamer moet het worden.

organicmodernrooms02_rect540

Nu is dat niet 1,2,3 zomaar gedaan. Maarrr…inmiddels zijn de wanden glad en geverfd, het plafond weer wit, het kozijn geschilderd en de radiator weggewerkt. Een tak is gescoord, de lampen zijn er al, de tafel via Marktplaats, moet nog geschuurd. De kussens worden stoelen, ook van Marktplaats, maar moeten nog bekleed worden. Raamfolie gesneden en geplakt en een nieuwe vensterbank. Oh, en dat kleed vind ik wellicht nog bij Ikea. Zo elke dag een klein beetje en dan komt het vanzelf. Hieronder een fotootje van de tussenstand. Ik ben nu al blij met het kamertje 😀

kamertje

Coachingsruimte Meer lezen »

Stille krachten

Ze moet drie weken weg, ver weg. In de week ervoor afgesproken om nog even bij ons of bij haar te eten op de dag voor vertrek. Op die dag blijkt alles toch anders te lopen en voor eten of een persoonlijk afscheid is eigenlijk geen tijd. Het wordt telefonisch. Geen probleem, het is zoals het is.

“Maar toch…” denk ik, “…stel je voor dat er iets gebeurt”. Want: “Nooit de deur uitgaan zonder een zoen!”, zei onze moeder altijd. Een uurtje na dat telefoongesprek  kwam het volgende telefoontje: “Ik heb me net buitengesloten. Wil je met jouw sleutel even langskomen?”.

En zo kwam het toch goed.

🙂

Stille krachten Meer lezen »

Vierdaagse

Zuslief gaat als militair meelopen met de vierdaagse. En ze heeft een loopmaatje nodig, want haar militaire loopmaatje is even druk met andere zaken. Aangezien ik altijd wel in ben voor een wandelingetje, ga ik met haar mee. Ergens moest ik nog iets van wandelschoenen hebben. Dus op pad. We begonnen met een klein rondje van 5 kilometer op het eiland van Dordrecht en vervolgens naar de grotere afstanden buiten het eiland. Het langste rondje dat we vorige week liepen was 33 kilometer. Zij op kisten en haar grote militaire rugzak. Het is niet de bedoeling dat ze met volle bepakking gaat lopen, maar een beetje solidair wil ze wel zijn. Ik niet op kisten en met een klein rugzakje. Maar ja, ik ga dan ook niet de Nijmeegse lopen.

Ik fungeer ‘slechts’ als haas, door met haar mee te lopen probeer ik haar te motiveren en te ondersteunen. Onderweg hebben we het over van alles en nog wat, proberen we ons niet helemaal de blaren te lopen, halen we onze doelen en we zien nog eens wat. We zetten er een stevig tempo in als het kan en het is dus ook nog eens goed voor ons lijf. Onderweg hebben we leuke ontmoetingen en af en toe nemen we een fotootje van de omgeving. Erg leuk!

wandel1 wandel8 wandel7 wandel6 wandel5 wandel4 wandel3 wandel2

Vierdaagse Meer lezen »

Scroll naar boven