Het plaatje is slechts een indicatie, nog geen definitieve invulling.
De plannen zijn gewijzigd. De overloop blijkt ruim genoeg voor een uitbreiding van de bestaande badkamer. Het plaatje komt er ineens heel anders uit te zien en het project wordt volgens de aannemer ineens erg leuk (ja, dat snap ik). Maar zeker wel aantrekkelijk: de poep- en pieshoek (zoals Barend het noemde) kan nu achter een muurtje, een beetje weg van de rest van de badkamer.
De aannemer leverde een geweldige offerte die, tegen de verwachting in, erg meeviel. Het bezoek aan de ‘badkamerboer’ echter, leverde een hartinfarct van jewelste. Uitgaand van wat leuk is (‘dan doe ik later wel concessies op de prijs…‘, jaja..) komen we uit op een pláátje van een badkamer (overigens in de kleuren van mijn blog: antraciet en wit), maar ook een prijs waar je U tegen zegt. Het gevoel bij de aannemer is goed. Bij de (gerenommeerde) badkamerboer ook. Uiteindelijk moet het keramiek goed geleverd worden en, de komende twintig jaar zeker, goed blijven. Bovenal deed hij (uiteraard) ‘an offer hard to refuse’ voor wat betreft een droomplafonnetje….man man, wat een dillema’s, maar wordt vervolgd 😛