Werk

Socio

Die cliënte die in een psychose onvrijwillig op een gesloten afdeling is opgenomen en denkt dat ik enige ben die ze kan vertrouwen en mij maar blijft sms-en. Een sms-je terug over grenzen bewaken ‘did the trick’. Ik heb medelijden met haar, ik wil haar met heel mijn hart helpen, maar ik ben niet de juiste persoon. Ik ben immers geen hulpverlener en mijn grenzen zijn rekbaar, maar er zit ook zeker een eind aan. Donderdag een reünie met oud collega’s en pensionados. Op vrijdag een avondje paella (jummie). Zaterdag een supergeweldige high-tea tijdens een reünie met de cursisten van de coachingopleiding en zojuist een feestje in Delft om te vieren dat een collega 50 jaar geworden is. Vastgesteld dat ik absoluut geen kroegtijger was en het ook zeker nooit zal worden (wat een takkeherrie met zoveel mensen in zo’n klein bruin café!).

 

 

 

 

 

 

Al met al een druk weekend vol met mensen. En dat brengt me op een opleidingskeus. Voor februari moet ik mijn manager vertellen of en welke opleiding ik graag wil doen. Superdankbaar voor de mogelijkheid die ik krijg, wil ik serieus na gaan denken over een volgende stap. Ik wil die kans met beide handen aangrijpen. Dus ik verzin me suf over de mogelijkheden die ik heb en wat die volgende stap moet zijn. Al eerder was ik bezig met het recept van wat ik wil worden als ik later groot ben. Hier had ik er toen over geschreven. Ik heb wel eens ergens gelezen: het beste dat je worden kunt, is je zelf. Het is fijn dat je aan het eind van je leven kunt bevestigen dat je vooral jezelf geworden bent. Tot die tijd (ik hoop dat ik nog even mag blijven) blijf ik ambitieus op zoek naar mezelf. En daarmee steeds op zoek naar ontwikkeling, dat zit in ieder geval in me, leergierig als ik ben. Ik heb iets gevonden dat me aanspreekt: een master Humanistiek aan de Universiteit voor Humanistiek. Alles wat daarin behandeld wordt, heeft mijn interesse. Probleem is wel dat de opleiding voltijds is en niet deeltijds. Misschien kan ik baas zover krijgen dat hij een opleiding (gedeeltelijk) vergoedt, maar een sabbatical van minimaal drie jaar zit er vast niet in…

Socio Meer lezen »

Certificering

Baas stelt het als eis om bij de organisatie te mogen werken. Mijn vorige certificaat was drie jaar geldig en verloopt in februari 2013. Zaak om alles als een jekko op orde te krijgen en ik geloof dat het gelukt is. Het is namelijk vooral een papieren tijger die daarnaast pretendeert ook nog iets met competentieontwikkeling te maken te hebben, want professional. Lang verhaal kort: competenties zijn ontwikkeld, vastgelegd, criteriumgericht interview achter de rug, de zaak gescand en alles digitaal ingeleverd.

Now we wait.

Certificering Meer lezen »

Functioneringsgesprek

Of is het nu een beoordelingsgesprek? Geen idee eigenlijk. Wat ik wel weet is dat het opnieuw met iemand is die al zeker één maand mijn manager is. Of ik dus zelf maar even een A4 wilde maken als input met daarin een overzicht van mijn prestaties in 2012. Tuurlijk. *adem in – adem uit*

Edit:

Ik heb alles kunnen zeggen wat ik wilde zeggen en ben prima bezig met mijn competentieontwikkeling. Wist ik natuurlijk zelf ook wel, maar bevestiging is altijd fijn. Daarnaast is het maar weer afwachten. Ik heb geloof ik in de afgelopen 2,5 jaar zo’n zes managers gehad. Eerst maar eens kijken of dit een blijvertje is.

Functioneringsgesprek Meer lezen »

Delegeren

20111201-184444.jpg

Mijn collega’s zeggen dat ik meer moet delegeren. Maar als ik ’t dan eens doe, heeft iedereen wel een reden om die dingen nu even niet te doen…

…zucht 🙂

 

Delegeren Meer lezen »

Klasse

Vooropgesteld: ik heb er een gruwelijke hekel aan als mensen over mij (of iets dat mij raakt) oordelen zonder ook maar één woord met mij gewisseld te hebben. Hekel is eigenlijk een woord dat niet eens de lading dekt. Ik ben er gewoon allergisch voor.

Ik schreef het al eerder. Van mijn functie zijn er nog niet genoeg bij Baas. Vanmiddag had Baas blijkbaar een belangstellingsbijeenkomst geregeld voor (interne, als in: collega’s!) geïnteresseerden in mijn functie. En die zijn er. Het is namelijk de leukste baan die er is én wordt ook nog eens goed betaald. Daarbij komt nog eens dat er andere functies bij Baas zijn die wél gevaar lopen, dus de opportunist (! sorry, ik kan het niet laten :)) ziet zijn kans schoon.

Ik was vanmiddag laat op weg terug vanuit Rotterdam en schrok wakker uit het gewiebel van de trein over de rails, omdat ik ineens mijn functie hoorde noemen. Oren gespitst. Drie collega’s (die mij niet kennen) die op die bijeenkomst waren, praatten wat na. Wat ik opving was onder andere: “Mensen in die functie meten zich toch wel een bepaalde klasse aan, hoor”. “Ja, ze vinden dat zij er zijn en daaronder zit slechts het gepeupel”.

Squeeze me?!?

O, wat zou ik straks graag in de selectiecommissie zitten, dan zal ik ze eens een poepie van ‘mijn klasse’ laten ruiken!

Klasse Meer lezen »

Intuïtief

Zojuist deze boeken besteld (klik voor groter). Er gaat een wereld voor me open!

De open dag eerder in Hilversum bij de opleiding Intuïtieve Coaching was eigenlijk doorslaggevend. Ik heb het lekker de zomer door laten borrelen en uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik heb me aangemeld.

“Heb je nog naar alternatieven gekeken?”, werd me afgelopen vrijdag tijdens het intakegesprek gevraagd. Nee, eigenlijk niet en mijn argument: “Nee, dit voelde goed”, klonk net zo zweverig als het idee dat ik voordien van die hele opleiding had. En zo komt het uiteindelijk weer bij elkaar.

Een nieuwe uitdaging, ik denk dat ik er wel aan toe ben. Ik heb nog geen idee wat ik ermee ga doen, óf ik er ooit iets mee ga doen, maar het voelt (opnieuw intuïtief) als een waardevolle aanvulling op hetgeen ik tot nu toe gedaan heb. En dat voelt dus goed. Daarnaast ‘rommelt’ het bij Baas. Niet in mijn functie, daar blijven ze er maar te weinig (ervaren) van vinden. Maar toch. Dit is een opleiding die goed past bij de rest in mijn rugzak en die me in mijn huidige werk zeker van pas zal komen. En wie weet, zodra Baas écht in de problemen komt -en ik daardoor ook-, geeft het me voor de toekomst mogelijkheden voor het werken als zelfstandige.

Recept voor wat ik worden wil als ik later groot ben:

  • 1 opleiding ‘Zuster’
  • 1 opleiding Personeel en Arbeid
  • 1 opleiding Organisatiepsychologie
  • 1 opleiding ‘Professional Sociale Zekerheid’ – of iets dergelijks 🙂
  • 1 opleiding Intuïtieve Coaching

Mix dit met flink wat jaren werkervaring, schud alles flink door elkaar en laat het een tijdje sudderen, maar wacht niet te lang, het is slechts een beperkte tijd op z’n best!

De start van de opleiding is in oktober, locatie: ergens in de Brabantse Kempen. Steeds blokken van twee studiedagen per maand en van Baas mag ik daar in het hotel overnachten (ook érg fijn). En bij deze leg ik dan ook nog maar eens vast dat ik -ondanks al mijn gemekker af en toe- dan toch weer erg blij ben met Baas, die mij ‘gewoon’ in de gelegenheid stelt om deze opleiding te volgen.

 

 

Intuïtief Meer lezen »

Informatiebron

Alles heeft te maken met prioriteiten. Je moet nu eenmaal kiezen welk informatie wordt overgedragen bij een onverwacht, kort, hevig en vooral terminaal ziekbed. Maar van sommige informatie is het toch verdomd jammer dat die nu juist niet door haar werd overgedragen en door ons niet werd gevraagd. Uiteraard niet wetende dat daar nu een vraag over kwam. Zeker nu er ook niemand anders (meer) is die het antwoord weet.

Informatiebron Meer lezen »

Tien kleine negertjes

Uit mijn jeugd ken ik dit versje. Het is absoluut niet mijn bedoeling iemand te kwetsen door het woord neger te gebruiken; het versje was nu eenmaal zo en ik heb het niet verzonnen. Het heeft wel met mijn werk te maken en geeft precies mijn gevoel op dit moment weer. Ik zie mezelf namelijk als een van de laatste negertjes 🙂 Ik beloof echter plechtig om me niet op te hangen.

Tien kleine negertjes

Tien kleine negertjes gingen uit eten langs verre wegen.
Eén stikte in zijn drankje – toen waren er nog negen.
Negen kleine negertjes praatten tot diep in de nacht,
Eén kon niet wakker worden – toen waren er nog acht.
Acht kleine negertjes kwamen op een eiland aangedreven,
Eén zei, dat hij niet verder wou – toen waren er nog zeven.
Zeven kleine negertjes kapten hout met een kapmes,
Eén sloeg zichzelf in tweeën – toen waren er nog zes.
Zes kleine negertjes hielden een honingbedrijf,
Eén werd gestoken door een bij – toen waren er nog vijf.
Vijf kleine negertjes kregen met het recht gemier,
Eén kwam terdege in de knoei – toen waren er nog vier.
Vier kleine negertjes gingen naar zee en ie,
Eén rode haring verzwolg er een – toen waren er nog drie.
Drie kleine negertjes gingen naar Artis mee,
Eén grote beer drukte er een fijn – toen waren er nog twee.
Twee kleine negertjes gingen naar het zonnebad heen,
Eén schroeide de zon een gat in zijn bast – toen was er nog maar één.
Eén klein negertje bleef helemaal alleen.
Hij hing tenslotte zich maar op – dus bleef er toen niet één.

Tien kleine negertjes Meer lezen »

Coaching

Zonder valse beloftes en met het voorbehoud dat ik vast geen enkele invloed kan uitoefenen op de enorme problemen die ze hebben, heb ik naar ze geluisterd en ze hopelijk de weg gewezen naar mensen die hen wel kunnen helpen. En vandaag ontving ik dit kaartje. Lief en een opsteker waar ik weer een tijdje mee voort kan. Het zit ‘m soms in van die kleine dingetjes.

Vanmiddag was ik op de open dag van de intuïtieve coaching-opleiding die een tijdje terug mijn nieuwsgierigheid prikkelde. Op naar Hilversum, naar een heerlijk in bosrijk gebied gelegen conferentieoord. Wat me bij is gebleven van deze middag: rust, ontspanning, aandacht, gevoel, openheid, vertrouwen, mens, hart, mooi. Voor het woord ‘zweverig’ heb ik een substituut kunnen vinden in ‘onbekend’ en daarmee direct de drempel geslecht die ik voor mezelf had opgeworpen.

Zonder er van bewust te zijn was ik aan het rubriceren geslagen en heb ik (ten onrechte, denk ik nu) geoordeeld dat zweverig niets voor mij is en werp ik daardoor die drempel voor mezelf op. Het ‘onbekende’ daarentegen is voor mij een trigger om actie te ondernemen en om de uitdaging aan te gaan het onbekende te onderzoeken, nieuwsgierig te zijn en me te verwonderen over allerlei nieuwe dingen.

Ik ga het nog even laten bezinken, de opleiding begint ergens in oktober, dus ik heb nog heel even de tijd om een beslissing te nemen. Maar ik denk wel dat ik me ga inschrijven. Het past immers goed bij mijn huidige werk en ik ben er ook van overtuigd dat het past bij het werk dat ik ga doen als ik later groot ben! 😀

Coaching Meer lezen »

Space: the final frontier

Smartie en haar huidige werkplek blijven met enige regelmaat aan elkaar gewaagd.

Ze probeert met alle macht te voorkomen zó kritisch te zijn dat een coach de enige oplossing is, maar moeite kost het haar met diezelfde regelmaat. Bijvoorbeeld in de categorie: ‘neuzen dezelfde kant op’ valt onder andere: allemaal voor het zelfde doel, voor dezelfde doelgroep, voor hetzelfde resultaat. Klinkt logisch toch?

Maar nee. Zo werkt het toch niet. Het is namelijk zo: ieder voor zich en niemand voor het grote geheel. Misschien voor een buitenstaander lastig te volgen, dat snapt ze. Maar het gaat om de grote lijn. Smartie wil, zet zich in, probeert en steekt haar nek uit; “…to boldly go where no man has gone before…”.

De een ander durft niet, kan niet, wil niet, mag niet en/of doet niet en probeert ook Smartie nog eens tegen te houden. Kortzichtig, visieloos en misschien ook wel kansloos, vind ze het. Vandaag in ieder geval. Volgende week denkt ze er vast weer genuanceerder over, maar vandaag even niet. Grmpf.

Space: the final frontier Meer lezen »

Scroll naar boven