mijn vader

Herinneringen

Een hele lieve collega zegt altijd: “Iets is altijd ergens goed voor.” Gelijk heeft ze. Je ziet het niet altijd direct, maar het doel van alles komt uiteindelijk in zicht. Dat familiegedoe nog niet hoor, maar de onrust die het in mij veroorzaakt, maakt dat ik weer ga graven in herinneringen. Gelukkig heb ik veel herinneringen hier op het blog vastgelegd.

Bovendien ligt daar nog steeds het project ‘Boek’. Een bestseller zal het niet worden, maar als ik de geschiedenis van ons gezin vanuit mijn perspectief kan beschrijven, zal ik gelukkig zijn.

Maar first things first. Omdat ik nogal ondersteboven was van hoe volwassenen met elkaar omgaan, wilde ik mijn laatste blog uitprinten en opsturen met de kerst. Waarom met de kerst? Geen idee, dat kwam zomaar in me op. Ik heb uiteindelijk niet gewacht tot de kerst. In overleg met zuslief heb ik het gewoon gedaan. Wat er ook van moge komen. Maar onder het mom van practice what you preach, vond ik dat ik in ieder geval feedback moest geven.

Moest? Ja. In elke opleiding die ik heb gedaan, kwam namelijk het Johari-venster ter sprake. Heel in het kort:

De vier kwadranten

Het Johari-venster heeft vier kwadranten:

  Bekend aan jezelf Onbekend aan jezelf
Bekend aan anderen Open Ruimte Blinde Vlek
Onbekend aan anderen Verborgen Gebied Onbekend gebied
  • De open ruimte is aan beiden bekend, hier kan over gecommuniceerd worden.
  • De blinde vlek is wel bekend aan anderen, maar niet aan jezelf. Voorbeelden hiervan zijn als iemand vaak een bepaald stopwoord gebruikt, of als iemand een slechte adem heeft.
  • Het verborgen gebied houden mensen bewust verborgen voor anderen.
  • Het onbekende gebied is zowel voor jezelf als voor anderen onbekend, en daarmee geen onderwerp van communicatie.

Gebruik van het Johari-venster

Het Johari-venster geeft zicht op waarover je communiceert en hoe je je aan anderen presenteert. In het algemeen is het in een vertrouwde relatie goed om de open ruimte zo groot mogelijk te maken. Dat kan op twee manieren:

  • door feedback te vragen van anderen verschuift ruimte van de blinde vlek naar de open ruimte, en
  • door open te communiceren verschuift ruimte van het verborgen gebied naar de open ruimte

Je hoeft echter niet alles blindelings te communiceren. Het kan handig zijn om bepaalde zaken (nog) niet te communiceren, bijvoorbeeld als het gaat om

  • vertrouwelijke informatie, waarbij je niet zeker bent of de ander dit voor zich kan houden,
  • zaken waarvan je inschat dat de ander er niet (goed) overweg mee kan, of
  • als het de ander niet aangaat, bijvoorbeeld het vrijgeven van seksuele geaardheid of geloof tijdens een sollicitatiegesprek.

Kortom: aan de hand van het Johari-venster kom je te weten welke eigenschappen van jou openbaar zijn en welke eigenschappen niet.

Dus ja, ik vond ik dat ik in ieder geval feedback moest geven. Ik heb het namelijk niet ontvangen en zoals je in het venster ziet, blijft communicatie dan altijd lastig. Om te voorkomen dat de ander in eenzelfde situatie komt, geef ik (graag) feedback.

schermafbeelding-2016-11-10-om-21-05-33Onverwacht resulteerde dit toch in een afspraak die nog plaats moet hebben. Fijn. Al was het maar omdat sommige informatie sinds 13 jaar een eigen leven is gaan leiden. Met die wetenschap in mijn achterhoofd ontstond een behoefte aan het bundelen van relevante informatie. Maatje A5, dubbel geprinte pagina’s en alle uit de categorie: herinneringen, mijn vader en mijn moeder. Het is een klein bundeltje van 34 pagina’s geworden. Op die pagina’s staan dierbare herinneringen, anekdotes, foto’s. Fijn om weer eens terug te lezen. Leuk om te bundelen als een soort eerbetoon aan mijn ouders. En bovenal: een leuke bezigheid op een druilerige zondag. Ik was weer van de straat.

Nu dat projectje af is, is het tijd om weer verder te gaan met ’t Boek. Ook dat wordt een mix van verhalen en foto’s en andere wetenswaardigheden. De vraag is alleen hoe uitgebreid ik het ga vast leggen. Al schrijvende komen er allerlei details naar boven drijven en ik weet niet of ik die allemaal ook op wil nemen in ‘het boek’.  Ik word bovendien ook absoluut niet gehinderd door enige kennis van professioneel schrijven, maar ik heb de hoop dat het ooit goed gaat komen. Ik heb er in ieder geval weer even zin in om verder te schrijven. En zoals mijn moeder zei: “Wie schrijft, die blijft!”

Herinneringen Meer lezen »

15-02-2004

Nog even en dan is het weer 15 februari.
9 jaar na 2004.

Op de foto: Me & My Dad, ergens in augustus 2003 in Portugal, vlak voor de chemo.

Van die koestermomentjes.

foto-4

15-02-2004 Meer lezen »

3 jaar

Vraag van één van de docenten: “Ga op zoek naar een foto van toen je een kind van 3 jaar was”.  Nou, dat is nog niet zo’n gemakkelijke opgave. Veel van mijn jeugd is vastgelegd op dia en op viewmaster-schijfjes en niet op foto. Daarbij komt dat ik vlak voor mijn derde verjaardag een zusje kreeg, maar haar kort daarna ook weer verloor. Een bijzonder jaar dus, niet op z’n minst voor mijn ouders. Mijn onmiskenbaar derde verjaardag kon ik terugvinden op de viewmasterschijfjes. Maar daarna is het foto- en dia-archief rommelig. Grote kans dat er gewoon niet veel foto’s zijn gemaakt in die voor mijn ouders verdrietige tijd; ze hadden wel iets anders aan hun hoofd. Klein beetje (understatement) jammer dat ze er niet meer zijn om het na te vragen. 

Ook kwam ik een dia met mijn geboortetegel tegen. Op die tegel staat precies hoe laat ik geboren ben. Met die geboortetijd kan ik (en jullie ook, als je de tijd weet) mijn (je) ascendant berekenen. Ik zeg altijd dat ik me niet anders voor wil doen dan hoe ik werkelijk ben en dat lukt me over het algemeen prima. Wat leuk is, is dat dit nu ook bevestigd wordt: zowel mijn sterrenbeeld als mijn ascendant zijn weegschaal. Op en top weegschaal dus, van binnen én van buiten. Maar dat terzijde.

Hier is er ook nog een van de maand juli daarop, iets meer dan een jaar na het overlijden van mijn zusje.  Smarts op schoot bij haar vader. De familie (van vaders kant) is op vakantie in Blanes. Mijn nieuwe Zuslief zou pas over een jaar geboren worden en mijn ouders mochten hier even op adem komen.

3 jaar Meer lezen »

1940 maakt 71

71 jaar zou je geworden zijn! Als ik deze foto bekijk dan zou het zomaar kunnen dat ik je gisteren nog zag.

Niet waar natuurlijk, dat snap ik, het was immers 2004. Maar toch….

1940 maakt 71 Meer lezen »

70


Hee ouwgie, je zou vandaag 70 jaar geworden zijn. 70!!

We missen je nog iedere dag.

70 Meer lezen »

69

“Ik miste je op het werk vandaag”.

Dat was gisteren, 7 april. Maandag vond ik dat het kon, want hoewel ik op woensdag al mijn vaste vrije dag heb, moest het dinsdag dan ook maar. Want 7 april is de verjaardag van mijn vader. Op de één of andere manier bieden de sterf- en verjaardagen van mijn ouders dé gelegenheid om stil te staan in de hectiek van het leven. En extra aan ze te denken. En me een voorstelling te maken van hoe zijn verjaardag zou zijn gegaan – de laatste verjaardag vóór zijn 70ste.  Hoe zou hun leven er uit hebben gezien? Inmiddels allebei gestopt met werken en genietend van hun (kleine) pensioentje? Lekker weg met de caravan?

Als ik het zo schrijf belachelijk onvoorstelbaar gewoon. Want ik kan me er geen voorstelling van maken. Hoe hard ik het ook probeer. Wat uiteindelijk altijd boven komt drijven is hun ziekbed. Dat heeft blijvende groeven in mijn geheugen gekrast. Ik zou er hele dagen over kunnen vertellen. Maar dat doe ik niet. Hoedanook. Het is inmiddels 8 april. Z’n 69ste verjaardag is alweer over. Op naar de 70.

69 Meer lezen »

Scroll naar boven