zuslief

Vouchers enzo

Afgelopen zomer heeft Zuslief een paar keer zieke collega’s in den verre moeten ophalen. Dat gebeurt op de gebruikelijke manier: via de lucht met een burger-airline. Op twee van die vluchten werd een passagier onwel en zij -held als ze is- heeft de flightcrew geassisteerd. Net zo gebruikelijk is dan blijkbaar dat ze voor het ongemak tijdens haar vlucht gecompenseerd wordt met een voucher. Een kortingsbon, te besteden bij een volgende vlucht naar een bestemming van keuze bij deze zelfde vliegmaatschappij.

Zo komt het dat zij mij ergens in dit najaar vroeg: “Hee zus, heb je zin om in december met mij mee te gaan naar Barcelona?” Ik dacht nog: “Jee. Moet dat nou? Even in mijn agenda kijken…”

…Joh! Natuurlijk!

Barcelona stond al zó lang op mijn verlanglijstje. Natuurlijk ging ik mee! Zeker nu het retour per vliegtuig maar op zo’n € 35,- per persoon kwam. Met dank aan Delta Airlines en KLM. En oh, ook aan onze eigen defensie en vooral niet te vergeten mijn Zuslief uiteraard. So far de credits. Zo gezegd, zo gedaan. De vlucht was binnen no time geboekt. Vertrek op zondagochtend vroeg en op donderdagavond heel laat weer terug om er zo maar het maximale uit te halen.

Via Booking.com een leuk hotelletje gevonden en zowel in Polarsteps als Tripit onze trip voorbereid. En wow, in wat een geweldig tijdperk leven we toch. Misschien backfire-‘d het ooit nog, maar alles via de smartphone: hotel, vlucht, inchecken, boardingpas, kaartjes van de dingen die we daar willen zien. Onvoorstelbaar. Als onze ouders even terug mochten komen, zouden ze rete-enthousiast zijn maar er allemaal geen bal van snappen. Affijn, grote uitdaging bij dit soort tripjes is dat er altijd veel te veel te zien is in veel te weinig tijd. Onvoorbereid op pad gaan is dan niet echt handig. Structuur moet er wezen! Halve autisten die we zijn, is dat ook verder geen enkel probleem: structuur zal er zijn. Een lijstje met ‘to do’ en ‘to see’ zag er ongeveer zo uit:

Klik op de afbeelding voor een grotere.

Nobel streven toch? Gelukkig hebben we allebei niks met grote warenhuizen á la Bijenkorf, die daar de ‘El Corte Ingles’ heet. Want hoewel de wens er was om een nieuwe tas te scoren, stond die op prioriteit nummer 1256. Ofzo.

Het reisdagboek staat in zijn geheel op Polarsteps, dat heeft u al gezien in de link hierboven. Maar om er hier nu verder helemaal niets over te schrijven is ook weer zo wat. We hebben ons aardig aan ons schema kunnen houden. Enigszins geholpen door de kaartjes die we van te voren hadden gekocht uiteraard omdat die steeds voor een bepaalde dag en bepaalde tijd waren. De hele trip was echt top, maar de top 3 voor mij waren toch wel:

  • De wandeling terug van Montserrat naar beneden (incluis encounter met Hugo het wilde zwijn
  • De Sagrada Familia
  • Casa Battlo

We hebben eigenlijk alles van het lijstje gedaan en gezien, op een ding na: Camp Nou. Omdat we beiden besloten toch niets met voetbal te hebben.

Barcelona in een vogelvlucht, maar pas op: het is een hele grote afbeelding!

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Vouchers enzo Meer lezen »

Colmar 2017

Kamperen in de Vogezen in de laatste week van september? Ja, dat doen wij gewoon. Als enigen op een camping die het hele jaar door open is. Op de meest prachtige plek die je maar bedenken kunt. Om ons heen een bos waar de meest angstaanjagende geluiden van bronstige edelherten vandaan kwamen. Maar oh, wat was het geweldig. Heerlijk.

Het leven gaat niet over bezit en materiële dingen. Het leven gaat over ervaringen opdoen en dit was er zo een waar ik met veel plezier aan terugdenk.

 

Colmar 2017 Meer lezen »

Flevoland & Duitsland

Kamperen met zuslief. Altijd feest. Waar ik nog niet over geschreven had, was dat Zuslief en ik in April zijn gaan kamperen in Flevoland en in mei in Duitsland.

Flevoland maar als eerste:

April?!  In een tent? Ja, in april, in een tent.  Uiteraard een natuurcamping mét de mogelijkheid van een kampvuurtje, dat is wel een voorwaarde inmiddels. Bepakt en bezakt op weg naar Flevoland.

Flevo

Ja het was koud, maar nee we hebben het niet echt koud gehad. Eigenlijk hebben we het super gehad. Heerlijk gewandeld bij de Oostvaardersplassen, hagel op de nieuwe tent, wel een gat in de tarp tijdens een windvlaag maar wat kan het bommen, lekker de bbq mee, in een fleece gewikkeld in je slaapzak, lekker stil maar niet alleen op de camping, ontdekken dat Flevonatuur een naturistencamping was en geen natuurgebied, maar verder gewoon heerlijk buiten.

Flevoland was een prelude op Duitsland in de eerste week van mei, op de camping waar ik eerder met lief was. Ook weer een natuurcamping waar je een fikkie mag stoken. Heel rustig ook en een stuk warmer dan in Flevoland. Opnieuw veel gewandeld en veel gezien. De foto’s spreken voor zich (ja, ik weet het; er zitten dubbele foto’s bij).:

Duitsland

BewarenBewaren

Flevoland & Duitsland Meer lezen »

Weekendje weg

Luxemburg
Zussenweekend @ Vianden en Luxemburg

Zo eens in de zoveel tijd gaan Zuslief en ik samen de hort op. In een paar uurtjes ging het idee van kamperen naar een stedentrip naar een pensionnetje in Luxemburg. Met een paar klikken een herberg geboekt, de auto volgeladen en huppekee op pad. Naar Luxemburg. Als kind hebben we regelmatig met onze ouders gekampeerd in Luxemburg, maar we gokken dat we 9 en 5 jaar oud waren. Nu blijven we voor altijd jong, maar toch. Al met al best wel wat jaartjes geleden.

Onderweg genieten van broodjes ei en mijmerend over die tijd: “Weet je nog, die spoorwegovergang bij Weiswampach, dat stationnetje waar we warme chocolademelk dronken? En die trap naar dat oorlogsmonument, die resten van dat vliegtuig? En die camping dan! Met terrassen en dichtbij Clervaux, hoe heette die camping ook alweer en zou die er nog zijn?” Met alle tijd van de wereld bedachten we dat we best eens konden gaan zoeken naar die camping. De eerste leek qua positie te kloppen, maar niet toen we erover liepen. De tweede klopte wel. Even gesproken met de beheerster en die bevestigde ons gevoel. Dit moest ‘m zijn, de enige met terrassen. Vriendelijke vrouw, gaf ons een kaart met foto’s van vroeger mee en een foldertje van de camping. En ja, die visvijvers waren er niet altijd geweest, hoewel ik me wel kan herinneren dat Pa op forel in een kweekvijver ging vissen.

Omdat er mooi weer voorspeld was, hebben we ook de gasbarbecue meegenomen. En de koelbox natuurlijk. We hebben heerlijk ergens in een veld de stoelen neergezet en lekker gepicknickt. Echt een vrij gevoel om dat zomaar in een weide in the middle of nowhere te doen.

Behalve dat zijn we ook nog eens cultureel verantwoord bezig geweest: het Chateau van Vianden bezocht, een wandeling door Luxemburg met een rondleiding door het paleis van Groothertog Henri en ons weekendje afgesloten met een rondje in het reuzenrad op de kermis van Luxemburg. Al met al weer een heerlijk zussenweekend. Die houden we er in!

 

Weekendje weg Meer lezen »

En zo…

…zijn we weer een maand verder. Het is alweer mei 2016. Time flies.

Hardlopen gaat nog steeds hartstikke goed. Ik train nog steeds voor de 10 km. Iedere week een kort rondje; een langere en een intervaltraining. Die intervaltraining is toch wel het meest lastige, hoor. Zwaar ook om steeds weer die versnelling vol te houden. Maar vooralsnog gaat het goed. Houden zo en voorzichtig blijven met knie en achillespees is het devies.

Op het werk ook zijn gangetje. The usual gezeik at the office. Mensen die niet communiceren, verborgen agenda’s. Ik ben gevraagd als mentor voor iemand die het zelfde beroep als ik wil gaan doen. Leuk. Leuker eigenlijk nog omdat ik hem werd aangeraden door een staf-iemand en twee managers. Dat vervolgens een andere manager denkt dat ik dit als een ‘gunst’ oppak en het mentoren in mijn vrije tijd zal doen, omdat ik ‘het zo leuk vind om het te doen’, was weer te belachelijk voor woorden. Maar ja. Ook dat zal goedkomen. Het is maar werk en dat is een dagelijks mantra. En het valt in het niet bij andere problemen op dees’ aardkloot. Gezondheid bijvoorbeeld. Sommige mensen krijgen zomaar ineens rotberichten en moeten zich voorbereiden op een afscheid. Niet leuk.

En toen zouden Zuslief en ik gaan skiën, maar chronisch geldgebrek zat ons in de weg. Een weekje naar de Jura op bezoek bij dierbare vrienden was een superalternatief. Wederhelft moest werken en bleef thuis.

Ik zou hier zo willen wonen :-)
Chateau Chalôn

Dus lekker met z’n tweetjes op pad. In de gîte van hun dochter -lekker riant met 3 slaapkamers en 2 badkamers en een geweldige leefkeuken- konden we elkaar kwijtraken. Het weer in NL was prut en wij hebben welgeteld maar 1 dag regen gehad. Verdiend mooi weer dus. Lekker gegeten in hun pizzeria, gespeeld met de kleindochters, op pad en rondje Genève gedaan, toch nog sneeuw gezien. Kortom: heerlijk.

Teruggekomen besloot Radiohead hun nieuwe album te releasen. Heerlijke muziek, maar stress: 21 mei ga ik ze zien in de HMH. Moet dus hard oefenen op te teksten, anders kan ik niet meeblèren. Ook de Red Hot Chili Peppers hebben een nieuwe single uitgebracht en het album zit er aan te komen. Die gaan we zien op Pinkpop. Maar we hebben Glastonbury ook nog! Nog meer meezingstress 🙂  Gisteren hebben we besloten om ook nog naar Placebo in de Ziggo-dome te gaan, maar dat is pas in November. Daar hebben we nog even voor.

En verder? De computer helemaal opnieuw geïnstalleerd, hij werd zooo traag. Hij is nu weer lekker schoon en opgeruimd. Ik hou van opgeruimd. Het is mij om mij nog niet opgeruimd genoeg, maar het vraagt om drastische opruimmaatregelen. Die kan ik helaas niet in mijn up beslissen :-). Dus nu is er heel veel op de nominatie om weggegooid / gerecycleerd in de kringloopwinkel / gedoneerd te worden, maar zover is het nog niet. Voor sommige mensen duurt dat proces van loslaten wat langer dan voor anderen. Gelukkig heb ik (bijna) eindeloos geduld 🙂

En oja, even for the records: gisteren mosselen gegeten en na drie uur op en boven het toilet. Wat er in was gegaan, kwam er nog harder uit. Een slechte mossel of een allergie? Als ik het opschrijf ga ik het wellicht ontdekken, mocht het nog een keer gebeuren. Wel goed voor de lijn, dat dan weer wel. Om met Cruijff te spreken: ieder nadeel heb z’n voordeel.

 

En zo… Meer lezen »

Stille krachten

Ze moet drie weken weg, ver weg. In de week ervoor afgesproken om nog even bij ons of bij haar te eten op de dag voor vertrek. Op die dag blijkt alles toch anders te lopen en voor eten of een persoonlijk afscheid is eigenlijk geen tijd. Het wordt telefonisch. Geen probleem, het is zoals het is.

“Maar toch…” denk ik, “…stel je voor dat er iets gebeurt”. Want: “Nooit de deur uitgaan zonder een zoen!”, zei onze moeder altijd. Een uurtje na dat telefoongesprek  kwam het volgende telefoontje: “Ik heb me net buitengesloten. Wil je met jouw sleutel even langskomen?”.

En zo kwam het toch goed.

🙂

Stille krachten Meer lezen »

Zo zijn

M’n niet-nuchtere bloedsuiker was 5,4 en mijn ECG is normaal. Met dank aan zuslief (‘in leven en professie’) bevestigd gekregen. Zoals verwacht overigens. In ieder geval een mooie uitdraai om mee te geven aan de bloedbankarts om hem zo te overtuigen dat zijn goedbedoelde bezorgdheid niet nodig was en dat ik gewoon een flauwvallerig tiep ben. Geen gekke aangeboren hartafwijkingen. Ze hebben bij Sanquin gewoon de verkeerde stoelen aangeschaft.

Wel een leermomentje voor mij. Als ik op het punt sta flauw te vallen, dan moet ik ernaar handelen. Luisteren naar de signalen en ze niet quasi rationeel wegwuiven. Dit keer kon ik (in tegenstelling tot de vorige een-na-laatste keer) gelukkig niet vallen omdat ik zat, maar als ik niet oppas zit ik de volgende keer weer met hechtingen.

Zo zijn Meer lezen »

Minhad

Dinsdagavond 22:00 uur telefoon.

Oh, vrijdag eet ik denk ik niet mee. Het zal wel laat worden. Dan zie ik je zaterdag wel.

– Okee, goed. Moet je vrijdag doen dan?

Nou, dan kom ik net weer van Minhad en we landen pas om 19:45 in Eindhoven.

– Euh…Minhad??  Landen?? Heb je een med-evac dan?

Ja, oh, had ik dat nog niet gezegd? We vliegen morgenochtend vroeg.

Het wordt al routine voor haar, maar niet voor mij. Ik blijf het allemaal maar een beetje eng vinden. Vanavond is ze gelukkig weer terug. Nu maar hopen dat de landing met het vliegtuig een beetje soepeltjes verloopt en dat ze niet een piloot heeft die nog Nederlands moet leren: Ik land – Hij landt – Wei land .

Ja, flauw, ik weet ’t  🙂

Minhad Meer lezen »

Scroll naar boven