Tandarts
Vandaag mocht ik weer voor de halfjaarlijkse controle naar mijn tandarts. Het blijkt dat ik al sinds 1976 bij ‘m kom, zo vertelde hij me vandaag. Ik vertelde ‘m dat mijn tandvlees onder invloed van hormonale getijden regelmatig mijn tandhalzen blootlegt en dat ik daarom over een hele batterij van tandenborstels beschik: van superzacht tot medium (de harde heb ik weggemikt), mét en zonder accu. Volgens hem is de hormonale getijdeninvloed een bekend fenomeen, alhoewel niet wetenschappelijk bewezen. “Zwangere vrouwen hebben er namelijk ook last van’, benadrukt hij nog eens. En verder ging ons gesprek niet tot na de controle. Ik had opnieuw geen gaatjes. Ik voelde me weer als dat kleine meisje dat net bij die nieuwe strenge tandarts kwam, toen hij zei: “Je gebit ziet er erg schoon uit, dat poetsen doe je erg goed”. Hoewel ik geen enkele angst heb voor de tandarts klom ik, tóch opgelucht dat een tweede afspraak me bespaard bleef, van zijn stoel af. Op mijn weg naar buiten moest ik mezelf inhouden niet te graaien in die pot met miniatuur-tandpastaatjes, zoals we die vroeger bij wijze van kadootje meekregen.