Maand: december 2007

  • 18 december 2007

    Een hart voor 2008

    Het is mooi en koud weer, zoals de Nederlandse winter hoort te zijn. En dat zet me weer aan het denken: worden we niet allemaal voor de gek gehouden met de klimaathysterie? Het zal wel niet, maar soms denk ik van wel. Ik geloof zeker dat er meer belangen bij de hele discussie gemoeid zijn, dan puur die van ons milieu. Als ik ‘s avonds in de wijken kijk, zie ik dat we het in de maand december in ieder geval niet zo nauw nemen met de besparingen. Lichtslangen omhelzen hele huizen en het energiebedrijf sponsort opnieuw die ene wijk waar het gewoon niet gekker kan. Ik draag op mijn beurt mijn steentje bij door iedere avond in een heerlijk warm bad te stappen. Noodgedwongen, want de douche is nog steeds afwezig is SmaRtie d’r soon-to-be badkamer. De gewreekte tegels kwamen pas (!) gisteren binnen. Een versterkte ploeg is nu aan het werk om de deadline van ‘eind van de week’ te halen. Duimen jullie mee?

    Zo heb ik jullie in een paar regels toch weer van het milieu naar mijn badkamer gelokt ;-), dan kan ik jullie net zo goed ook meenemen naar de jaarlijkse kerstkaartenronde: “Nee, ik doe het niet meer!”, totdat die eerste tien kaarten er weer liggen, ik ben zó standvastig in dat soort dingen. Not. Enfin, opnieuw december, opnieuw kerst, opnieuw oud & nieuw. Opnieuw een nieuw jaar. De proloog voor 2008 volgt vast nog in een ander logje, maar voor nu een symbolisch fotootje. Getekend door kinderen van een lagere school in Katendrecht. Ik wens jullie alvast hele fijne feestdagen en een hartverwarmend 2008.

  • 16 december 2007

    Ik blog dus ik besta

    Betekent dat, dat als ik niet blog, ik ook niet besta? Integendeel. Dat het hier allengs rustiger wordt, betekent dat ik opnieuw de balans opmaak. Voor mijn gevoel is alles al geschreven, alles al gereageerd en resten slechts de (na)beelden van het meegemaakte, die dan her en der op plekken van het WWW of waar dan ook terecht komen. Het met woorden bloggen heeft geen prioriteit meer. Geen bijzonder verhaal duwt zich meer uit mijn brein. Niet nu. De beelden nemen die plaats in en nog meer de behoefte álles in die beelden uit te proberen.

    De foto’s, de films, de plastic camera’s en de scanner. Leuke en vaak -tot mijn plezier- onbegrepen speledingen. Stelt u zich voor: SmaRts komt terug van de winkel alwaar de middenformaat film ontwikkeld is. Ik haal de film uit zijn houder, hou ‘m tegen het licht en bekijk wat ik er op vastgelegd heb. De collega die -net gewend aan haar mobiele telefoon- er naar kijkt en wijfelend vraagt of dit nu ‘digitaal’ is. Of de andere collega, die naar mijn Holga of Diana kijkt, een display mist en vraagt: “Maar hoe weet je nou of je foto gelukt is? Dat is toch helemaal niet handig?”. En ja, ze heeft helemaal gelijk, maar ik vind het zo leuk om oud en nieuw bij elkaar te brengen. Oude film, oude toestellen, scannen en soms digitaal bewerken. Super, en zeker als je ineens € 75,- met een foto wint 🙂

    Steeds vaker roepen mensen: “Je moet er wat mee gaan doen!”. Maar nee, ik vind het leuk om te fröbelen. Ik vind het leuk om een beetje te rommelen. Ik heb geen zin in het maken van ondernemersplannen om me bijvoorbeeld als zelfstandig fotograaf te gaan vestigen. Ik heb ook geen zin om op zoek te gaan naar opdrachten om mezelf te verkopen. Laat mij maar lekker freewheelen. Tegenwoordig dus iets meer in beeld dan in woord. U moet maar kijken (in plaats van lezen 😉 )

  • 12 december 2007

    Etiquette

    SmaRts is niet (helemaal) geëmancipeerd, blijkbaar. Al tijden erger ik me namelijk ‘s ochtends. Op het perron van het station. Daar staat SmaRtie (1,64 mtr groot – kuch) tussen al dat andere -voornamelijk mannelijke- werkvolk, op weg naar den arbeid. Alles gaat goed tot daar de trein komt. Notabene om 06:12 uur (zo vroeg pak ik de trein), willen de heren persé een zitplek (alsof die er niet genoeg zijn op dat tijdstip) en zijn in staat mij ondersteboven te lopen op weg naar die plek. Met als resultaat dat ik als laatste in kan stappen. En natuurlijk heb ik nog een zitplaatsje, desnoods pontificaal naast zo’n flapdrol.

    Op zoek naar hoe het nou eigenlijk zat met die etiquette, blijkt dat ik weer wat heb gemist. Volgens Wikipedia namelijk: ‘Een andere vorm van beleefdheid die in de loop van de twintigste eeuw grotendeels verloren is gegaan, is het openhouden van een deur voor een dame, hetgeen een welopgevoede heer behoorde te doen. Met de emancipatie van de vrouw werd dit minder op prijs gesteld.’ Da’s lekker…mij is helemaal niks gevraagd!

  • 3 december 2007

    Au

    Wakker worden en je arm niet meer op kunnen tillen van de pijn in je schouder. Da’s echt een gevalletje van verkeerd gelegen hebben. Neehee, niet van de schoonmaak en niet van de computer. ‘t Is links en ik ben rechts. Maar wel au.

  • 2 december 2007

    Badderen

    Ik kan geloof ik de laatste tijd alleen maar over de badkamer schrijven, lijkt het wel, maar er gebeurt best veel meer hoor. Zo mocht ik van de week op werkbezoek bij een groot kolen en ijzererts op- en overslagbedrijf in de haven van Rotterdam. Ik kon er foto’s nemen, maar helaas was het weer erg prut. Maar toch… enkele foto’s zijn best best aardig en na een beetje bewerken, lijkt deze zo uit een stripboek te komen (vind ik dan).

    En de badkamer? Wordt gaaf, maar ligt nu weer even stil. Sneakpreview? Klik dan hier .

  • 1 december 2007

    Kamperen IV

    ‘Misschien moet je even gaan zitten’, zei de aannemer. Ojee. Wat nú weer! ‘Nou, ik vond al dat er zo weinig tegels waren afgeleverd, dus ik heb naar de leverancier gebeld en ja hoor, ze zijn in het hele verhaal je vloer vergeten mee te nemen: niet berekend en niet besteld. Dus, dat betekent 10 vierkante meter extra dat opnieuw uit Italië moet komen’.

    Om een lang verhaal kort te maken: de badkamerboer neemt de kosten van deze tegels voor zijn rekening en da’s maar goed ook, want de oplevering (en de tijd dat SmaRts in de troep zit) loopt nu nog eens twee weken vertraging op.