2007

Tante T.

Tante T. woont in Spanje en kwam halsoverkop naar Nederland toen ze hoorde dat mijn moeder, haar nicht, ziek was. Een periode waarin tijd zoveel sneller ging dan de mogelijkheid ma bij ons te houden. Tante bleef bij ons om te zorgen, maar de laatste dagen van mijn moeders leven heeft ze niet meegemaakt. Ze vond dat iets waar zij niet bij hoorde te zijn. Ze leest ook altijd hier mee en haar reacties volgen vaak per email, omdat ze niet zo goed weet hoe het reageerding werkt. Als ik in de statistieken de Spaanse provider voorbij zie komen, dan weet ik dat ze er was. Nu is ze weer in Nederland. Zomaar voor een weekje. En natuurlijk ben ik even bij haar langsgegaan. Dat moet. Het is goed om ‘r te zien. Het is ook weer goed om weer even terug te zijn in die tijd dat mijn moeder zo ziek was maar o zo blij met háár komst.

Wat mijn moeder had met haar vrienden en familie, heb ik niet. Ik ben haar niet. Alles maar bijhouden, iedere verjaardag, iedere gebeurtenis. Ik ambieer het ook niet. En het feit dat ik van mijn moeders kant van de familie eigenlijk zo goed als niets meer verneem, wijt ik ook vooral daar aan. Ik bén haar niet en wat verwacht ik eigenlijk van ze? Niets. Met de dood van mijn moeder is de gemeenschappelijke factor verdwenen. Althans…met dat argument maak ik mezelf maar wat wijs. Want die gemeenschappelijke factor is er nog wél. En dat merk ik vandaag weer bij Tante T. Dozen vol herinneringen worden opengetrokken en met iedere anekdote is mijn moeder weer even bij me. Het is fijn om het over haar te hebben. En door het te delen lijkt het wel alsof de herinneringen net even wat tastbaarder worden.

Tante T. Meer lezen »

Kamperen II

De tegels staan op een trein in Basel te wachten tot de staking in Duitsland voorbij is, maar het bad kan in ieder geval worden gebruikt! Joepie! SmaRtie heeft er net tot ouwevrouwtjesvingers in liggen weken! Héérlijk! 😀

Kamperen II Meer lezen »

Geluk revisited

Een jaar of twee geleden was ik vaak op zoek naar geluk. Tegenwoordig vind ik het ik kleine dingen. Een speelgoedcameraatje waar je foto’s meemaakt en waarmee iedereen je voor gek verklaart. Ha! Ik vind het geweldig! Zie hier Jantje, die persé ook op de foto wilde 🙂

Geluk revisited Meer lezen »

Filmpje

Ik schreef over mijn low-fi fotografie-manie en plakte er een foto van zuslief onder, gemaakt met de Supersampler.

Laat er nou een site zijn waar ze die 4 afzonderlijke kleine fotootjes (want dat zijn het eigenlijk), als een animatie laten draaien en voila: haar echte eigenste (okee, enigszins genante ;-)) supersampler-minimovie!

😛

Filmpje Meer lezen »

Kamperen

Het gaat beginnen. 3 weken douchen bij buren, collega’s en vrienden, tanden poetsen aan het aanrecht, gedoe met hiér de handdoek, dáár je toilettas, en oja, de shampoo niet vergeten! Gelukkig hebben Vader en Moeder SmaRts haar geleerd te kamperen, dus zo erg zal het niet zijn. En alles is immers voor een goed doel, nietwaar? Een supermooie badkamer!

*Praat zichzelf nog wat moed in en schenkt nog maar even een sterke bak koffie…*

Edit 2: Tussenstand:

Kamperen Meer lezen »

Low-Fi

Speelgoedcameraatjes, plastic lensjes, lichtlekken. SmaRtie heeft altijd een zwak voor de underdog en ook wat fotografie betreft. Niets en niemand is perfect. Haarscherpe foto’s, perfect verzadigde kleuren zijn natuurlijk erg mooi, maar SmaRtie zou SmaRtie niet zijn als ze voor het tegenovergestelde gaat. Krasjes, onscherpte en lensvervormingen. Een hoop mensen snappen het niet. ‘En je hebt zo’n mooie camera?!’ Jazeker heb ik die, en daar ben ook heel blij mee.

Maar die imperfectie van oud en plastic heeft voor mij een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Zo erg dat ik het mezelf toch wel een beetje verwijt dat mijn Diana-F mijn jeugd niet heeft doorstaan (ik herinner me vaag iets van een kapotte ontspanknop en een rammelende camera). De opvolger ervan heeft inmiddels een aardige cultstatus en een pittig prijskaartje. Blij verrast was ik dan ook toen ik gisteren van mijn buurjongetje L. zijn Chupa Chups Photo Pop mocht lenen (hij heeft er gelukkig twee). Ik moet er nog een nieuwe lolly én rolletje in doen en hoop op een beetje zon om ‘m uit te proberen 🙂

Helemaal gelukkig werd ik, toen ik ook nog eens mijn exemplaar van het fotomagazine ‘Light Leaks‘ binnenkreeg. Ik ben (joepie!) dus niet de enige, er zijn gelukkig nog meer mensen met deze maffe afwijking. Het magazine selecteert redelijk streng; foto’s uit bepaalde camera’s mogen niet meer ingezonden worden, omdat ze gewoonweg niet ‘crappy’ genoeg zijn 😉

Zuslief door de SuperSampler.

Low-Fi Meer lezen »

Oordeel

“…Tenslotte moet vermeld worden dat SmaRts leergierig en pro-actief is. Zij signaleert knelpunten in kennis bij zichzelf, elders binnen de organisatie en in procesgangen. Zowel in- als extern is zij zeer ondernemend…” Het is weer zover; de beoordelingsronde is weer daar. Baas doet zijn best om in ieder geval ieder jaar een beoordelingsgesprek te laten plaatsvinden. Altijd weer een beetje spannend. Enerzijds kwaliteit en anderzijds kwantiteit. Een twee-akter dus, waarvan ik het eerste deel sinds vrijdag, met goed gevolg, achter de rug heb. Morgen volgt het tweede, kwantitatieve, deel. Doe ik wel genoeg en doe ik het volgens de gestelde normtijden? Ik weet nu al dat dat niet zo is. Want ik besteed mijn tijd vooral aan kwaliteit, aan het leren van nieuwe dingen. Per slot van rekening ben ik nieuw en heb ik het vak nog niet helemaal onder de knie. Ik ben er overigens van overtuigd dat bepaald soort werk niet in tijdseenheden is uit te drukken. Simpelweg omdat je met één hele grote variabele factor werkt: mensen. Maarja, Baas denkt daar (vast) anders over.

Oordeel Meer lezen »

Reunietje

We hadden een feestje. Erg leuk, ik hou wel van feestjes. Niet alleen vanwege het feestje, maar ook vanwege het feit dat ik allemaal weer collega’s zou zien die ik al een hele tijd niet meer gezien heb. Ik ben al wel een tijd in dienst van Baas, maar verkeer uiteindelijk toch vaak niet zo heel erg lang op dezelfde werkplek. Dat betekent dat ik al aardig wat collega’s ken. Volgens de collega met wie ik was, is dat een understatement: ‘Tis niet normaal zoveel mensen als jij kent!’

Een feestje is voor mij dus een soort van reunie. Geweldig. Baas mag dit best vaker doen. Leuk om iedereen weer te zoenen, te zien, te spreken, te horen. De avond was veel te snel om! En bovendien leuk om te netwerken. En dát kan wel eens iets gaan opleveren. Ik wacht nog even af 😉 Vooralsnog leverde de hele avond me, behalve veel plezier en ge-update contacten, gare stembanden op. Nee! Niks met leeftijd te maken: ben nog steeds 29+!!

Reunietje Meer lezen »

Klantenservice – mevrouwen II

Pffffrrrrttt, sorry hoor. Ik reageerde met: “Wellicht loont het om te lezen wat ik schreef: FILM. Dat kan dus niet digitaal. Heeft u nog meer suggesties?”

En kijk hoe ze reageert:

“…Onderstaand antwoord had u op uw eerste mail van HEMA mogen verwachten:

…Wij raden u aan om met uw bestelling terug te gaan naar het betreffende filiaal, Zij sturen het geheel in een service-envelop naar ons fotolaboratorium, ter beoordeling van uw klacht. Indien het bestand dit toelaat zullen er nieuwe afdrukken voor u worden gemaakt….

Hahaha!!! Mag ik even hartelijk lachen?! 😀

Klantenservice – mevrouwen II Meer lezen »

Scroll naar boven