Urenregistratie, kilometerregistratie, facturen, rapporteren (voor zover dat aan de orde is). Lang leve het zelfstandig ondernemerschap. Ook al is het nog maar ieniemienie en gaat een gedeelte van mijn vrije tijd eraan…ik vind het me toch een partij leuk (het ondernemen dan, die administratie iets minder).
😀
Tja, jeetje. De tijd vliegt en voor ik het weet is het eerste kwartaal van 2014 alweer (bijna) voorbij. Er zijn weer genoeg zaken gaande.
Een leuke coachingopdracht gekregen, dus mijn tweede baan krijgt ineens ook een beetje meer vorm, fijn! Een stukje extra inkomen, ook niet verkeerd, maar dat komt uiteraard pas na de afronding van de opdracht. Bovendien coach ik in een bijzondere omgeving: de werkomgeving van de coachee. Ik ervaar opnieuw dat als ik loslaat wat allemaal moet, het gewoon vanzelf gaat. Daarnaast is er die steeds terugkerende coachee. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat zij in me heeft om toch maar weer steeds bij me terug te komen.
Mijn eerste baan is sinds januari weer anders. Weg uit de begeleiding en weer terug naar het beoordelen van bijzondere en specialistische aanvragen. En weg uit mijn woonplaats en weer terug in Rotterdam. In februari de opleiding die hiervoor nodig was ook afgerond. Het gaat om een mens, wetskennis, techniek en creativiteit. Eigenlijk heel erg leuk. Veel op pad, veel ruimte om te leren, niets te klagen.
Dankbaar, ja. Voor alles wat op mijn pad komt. Ik denk met regelmaat aan de mensen in mijn omgeving die tegenslag kennen. Sommigen in hun gezondheid, anderen op financieel gebied. Ik tel mijn zegeningen en ben dankbaar voor de mogelijkheden die het leven me biedt. Niet hoogdravend, nee, bescheiden. Want morgen kan alles anders zijn. Toch?
‘Het is allemaal zo veel..’ zegt ze, “Naar de psycholoog, naar mindfulnesstraining en dan ook nog gesprekken met jou..”. Ik kan helemaal begrijpen dat ze het ook echt teveel vindt. Want zo voel ik het ook. En toch gaat ze praten. En praten. En praten.
Na anderhalf uur vraag ik haar hoe ze het nu vond en of ze er mee door wil gaan of misschien toch niet. Ze zegt dat ze verwonderd is over hoe gemakkelijk het praten toch ging. Dat ze merkte dat, hoe pratend over het één, ook het ander naar boven kwam. Dat ze dat wel fijn vond.
Ze wilde tóch een nieuwe afspraak, maar hoe moest dat nou, nu er van die coachvraag niets terecht gekomen was? Ik stelde voor om die even te laten voor wat het is en mezelf even als ‘overloopbakje’ of ‘praatpaal’ in te zetten. Haar beweging zit waarschijnlijk in het praten.
Dat vond ze een prima idee en zo zal het dus zijn.
Het is alweer even geleden dat ik samen met Hanneke en Veerle op pad ging. Hanneke wilde weer eens analoog schieten. Veerle was ons model. We begonnen met regen, maar daarna brak toch de zon door. Het was een beetje pielen met het licht, omdat we een deel op de hei waren, maar ook een deel in het bos. Volgens mij was mijn lichtmeter nog ergens uit de jaren zestig 🙂
Het heeft lang geduurd voordat de films naar het lab in Duitsland gingen, maar nu eindelijk zijn ze terug. Vol verwachting maakte ik vandaag het pakketje open en zie hier: Veerle op z/w-diafilm. Oh, wat is ze mooi. …
Ik heb een nieuw speledingetje gevonden: Adobe Illustrator CC.
Ik had al Photoshop (nu ook de CC-versie) en kon daarmee al aardig wat foto’s en afbeeldingen bewerken. Maar ineens bedacht ik me dat ik een eigen logo wilde maken. Een eigen logo voor op deze site en voor op de coachings-site. Ik vond dat de coachings-site wel een mooi geschreven citaat kon gebruiken op de plek van het welkom. Dan is Illustrator een mooi programma. Nu is dat net zo uitgebreid, zo niet uitgebreider dan Photoshop. Het vergt dus nog al wat zelfstudie. Gelukkig is er op het net voldoende te vinden. Ik heb dus dit mooie citaat gemaakt en dat op de coachings-site gezet. Tevreden mee: …
2004 – 2014, 10 jaar niet meer bij ons.
