Dag 9: Zaterdag 18 mei 2019: Braemar Caravanpark – Clachanturn, 17,8 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Vandaag zullen we gewoon bijna 5 kilometer minder wandelen dan gisteren, wat een luxe! Hoogtepunt van de dag is misschien wel het koninklijk landgoed Balmoral mèt kasteel. Het Schotse Rights of Way, maakt dat eigenlijk al het terrein vrij en toegankelijk moet zijn voor iedereen voor recreatief gebruik en dus ook de Koninklijke tuin. We gaan het zien.
Pick up path E at Lion’s Face – Old military Road SSE – right at Woods of Garmaddie – pass Easter Balmoral (Castle) – E towards (Abergeldie Castle)
Dag 9: Braemar Caravanpark – Clachanturn, de onderste rode lijn is onze route van vandaag.
…
Dag 8: Vrijdag 17 mei 2019: Duke’s Chair – Braemar Caravanpark, 24,4 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Yes, we zijn over de helft van onze tocht! Hopelijk hebben we dat gisteren goed kunnen vieren. Ons vooruitzicht? Volgende week op deze dag hebben we het afscheidsdiner achter de rug en maken we ons op voor de reis terug naar Glasgow. We gaan dan met de trein en het weer zal bepalen hoe laat. Maar, zover zijn we nog niet. We hebben nog heel wat kilometertjes te gaan vanaf dit punt, laten we die eerst maar afleggen!
Route 205 SHT – Follow path E – left (N) at Ruigh nan Clagh – N to White Bridge and cross river Dee – walk towards Linn of Dee N-side of the river after Linn of Dee – drop into Mar Lodge – regain road to Braemar by Victoria Bridge – Braemar Caravan park
Dag 7: Donderdag 16 mei 2019: Baileguish – Duke’s Chair, 22,2 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Vandaag is het, wat afstand betreft, een ‘rustige’ dag. We hoeven slechts 22,2 kilometers te wandelen. We lopen door Glen Feshie en Glen Feshie Forest en eindigen de dag ergens…in de middle of nowhere. Je raadt het al: het wordt weer wildkamperen vanavond.
Continue S to Stronetoper to Riv. Feshie – cross river near NN850964 (crossing the Allt Garbhlach can be difficult) – passing Glen Feshie Bothy – continue S and SE with Glen Feshie Forest on the left towards Duke’s chair – find campspot near the river
Dag 6: Woensdag 15 mei 2019: Laggan (Rumblie Guesthouse) – Baileguish, 27,9 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Dag 6. Vanaf vandaag gaan we per dag steeds minder kilometers lopen. Beter, fijn vooruitzicht. Vandaag is ook de dag dat we op de koffie gaan bij de organisatie van deze Challenge. We komen regelmatig wat dorpjes tegen met de bijbehorende cafe’s en pubs. Het is woensdag vandaag; geen reden dat ze NIET open zouden zijn.
The Rumblie Guest House – S to Drumgask – E towards Breakachy – Mains of Glen Truim (Clan Macpherson Memorial Cairn)- cross Ri Spey at Spey Bridge – visit Newtonmore Hostel (Hi! J) – Kingussie – Route 205 SHT – S – follow Ruthven Road B970 – E B970 – N at Tromie bridge – after 500 m SE direction Baileguish
Dag 5: Dinsdag 14 mei 2019: Blackburn of Corrieyairack – Laggan (Rumblie Guesthouse), 30 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Dag 5. Vandaag is een lange dag van 30 kilometer, maar ook een mooie dag. We hebben het vooruitzicht van het slapen en eten in een guesthouse. Vandaag is ook de laatste dag met afstand van rond de 30 kilometer. vanaf vandaag wordt het minder en minder, op 21-5 na, dan lopen we nog een keertje 25 kilometer. Maar vanaf hier zou het allemaal minder belastend moeten worden. Maar eerst dus nog deze dag. We breken als het goed is opnieuw vroeg op, want: we hebben 30 kilometer voor de boeg.
Follow Gen. Wade’s Military Road – cross Garva Bridge – follow ESE to Garvamore – Sherramore – Follow Gen. Wade’s Military Road E to Sherrabeg – track at NN 584 934 along the river bank and across the Laggan Brid4ge to the village – The Rumblie Guest House
Dag 5: Blackburn of Corrieyairack – Laggan (Rumblie Guesthouse)
Dag 4: Maandag 13 mei 2019: Laddie Hut – Blackburn of Corrieyairack, 29,3 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Vandaag is het de vierde dag dat we wandelen. Het zal een beetje van de nachten af hangen hoe we ons voelen en hoe onze moraal is. Gisteren was een pittige dag en vandaag zal ‘ie nog iets pittiger zijn. In ieder geval qua afstand. Wat klimmen betreft zal het meevallen. We komen vandaag niet hoger dan 365 meter en die klim zit eigenlijk alleen op het eind van de dag, dus eigenlijk is het ‘gewoon’ een flinke stiefel van bijna 30 kilometer.
Follow path towards Invergarry – Cross river – head NE towards Port Macdonell – follow path N to bridge of Oich – cross at Weir – follow path on narrow land passing Kytra Lock (Great Glen Way) to Fort Augustus (shopping/resupply?) – from there S towards Knollbuck – Route 236 SHT – follow S to Blackburn of Corrieyairack – find a spot to camp there (in / near bothy)
Dag 4: Laddie Hut – Blackburn of Corrieyairack
Een mooie stiefel wordt het wel. We lopen wel weer in wat meer bewoond gebied. Hoewel, bewoond in Schotland is over het algemeen nog steeds erg rustig.
Onze vetter schreef over vandaag: Your route onwards is part of the waymarked Great Glen Way. The section along the canal towpath to Fort Augustus is delightful. We only have 4 canals in Scotland; astonishing! The route to the Coireyairack Pass is complicated by the ugly new track built as part of the construction of the Beauly-Denny power line. There is space for a few tents beside the bothy at Blackburn.
We starten dus ’s morgens op nieuw vroeg en lopen in oostelijke richting naar Invergarry. Om een idee te geven van hoe bewoond dat is, tjek Wikipedia: er zijn 438 inwoners. Na zo’n 10 kilometer komen we daar aan. Vlak na Invergarry stappen we een pad op dat onderdeel is van de Great Glen Way. Wij gaan dus een heel klein stukje van die Great Glen Way meepakken.
Tussen de gele markeringen is wat wij van de GGW lopen.
Hoe we het vandaag met het eten doen is nog even puzzelen. Ongeveer na 12/13 kilometer lopen we via de Bridge of Oich naar en langs het Caledonian Canal. In de buurt van de brug is een grote parkeerplaats. Wellicht zouden we daar een klein hapje kunnen eten.
Bridge of Oich
Zo rond de 20 kilometer zijn we in Fort Augustus. Ik gok dat het dan bij pakweg 4 kilometer per uur, tegen 14 uur is. Fort Augustus is een relatief grote nederzetting. Ja, echt relatief want volgens wiki wonen hier wel helemaal 646 mensen. Er zijn winkels, er zijn pubs en restaurants. Prima toch? Wellicht kunnen we daar wat inkopen doen of kunnen we een pub induiken om iets te eten dat eens niét uit een zakje komt 🙂
Maar we zijn er dan nog niet. We moeten nog bijna 10 kilometer lopen voordat we op de plek zijn waar we willen overnachten. Terwijl we Fort Augustus uitlopen, lopen we de natuur en de heuvels weer in. Als we goed opletten, vinden we de Culachy (of Lady) Watervallen:
Culachy waterfalls
We lopen door op onze route en vanaf hier is het nog zo’n 4/5 kilometer lopen naar ons eindpunt. Hoewel op ons eindpunt: Blackburn of Corrieyairack, onderdeel van de onder deel van de Corrieyairack Pass (sorry, ik verzin het ook niet, red.). daar ook een bothy staat, zal het wel weer wildkamperen worden. Het hangt een beetje af van hoe het weer is. Zouden we binnen willen slapen, dan moet er óók nog wel plek zijn. Wellicht zijn er andere wandelaars waarmee we samen dineren en de avond mee doorbrengen. Het voordeel van zo’n bothy kan in ieder geval zijn dat we binnen zitten en niet buiten te verkoukleumen.
We kunnen trots zijn op onszelf om de dagen die we nu al hebben gelopen. We kunnen ook alvast heel erg blij zijn met het vooruitzicht dat we morgen eens een keer in een stenen huis met echte bedden en een badkamer zullen verblijven. Oh wat zal het lekker zijn om te douchen 🙂
Dag 3: Zondag 12 mei 2019: Alltbeithe – Laddie Hut, 28,3 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Vandaag wandelen we minstens 28 kilometer, dus het is opnieuw zaak om niet al te laat weg te gaan. We hoeven vandaag niet superhoog te klimmen, maar het hoogste punt vandaag is toch nog steeds een kleine 500 mtr. Bij zeg, een relatief trage 3 km per uur, zijn we zeker 9 uur onderweg. Misschien gaan we wel sneller, maar laten we even van langzaam uitgaan, dan kan het alleen maar meevallen. Willen we dus op een redelijk tijdstip op ons volgende eindpunt aankomen, is een vertrek vòòr 9 uur ’s morgens geen gek idee, lijkt me.
Continue along Easter Glen Quoich, cross the River Loyne at NH 091 055 (or if high up further) and go by the Mam na Seilg to the road towards Poulary – roadbridge over River Garry near Poulary – track to bridge (NN129 999 not yet on map) which connects to tracknetwork towards Wester Mandally – find campspot near Laddie Hut
Dag 2: Zaterdag 11 mei 2019: Barrisdale – Alltbeithe, 22.8 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Na hopelijk een goede nacht, breken we onze tentjes -gezien de afstand die we moeten lopen- niet al te laat op en vervolgen onze weg over het pad langs Barrisdale Bay rechtsom met Loch Hourn aan onze linkerkant.
Route 250 SHT- Walk E to Runival – Kinloch Hourn (Heronry & Tea room)– cross river to Kinloch Hourn Lodge at NG 951 071 – follow path SE and N to the Allt Coire Sgoireadail – through to Glen Quoich – find campspot at shooting lodge at Alltbeithe
We lopen ietwat oostwaarts en dicht langs het water van het meer.
Dag 2: Barrisdale – Alltbeithe
Ongeveer halverwege het meer, passeren we Runival. Daar staan wat gebouwen, maar of ze nog een functie hebben, kan ik nergens goed terugvinden. Over Runival schreef onze ‘vetter’ het volgende: The wooded Eilean Mogh-sgeir near Runival is a heronry so you may see some of the birds along the shore.
Onze TGOC in 2019. Het grote wandelavontuur. Hierboven de volledige route in een kaartje, maar ook in een excel van dag tot dag. Ik ben nogal visueel ingesteld (joh?!), dus voorbereiden doe ik ook graag met afbeeldingen. Door zaken vast te leggen, hoop ik ook dat ik niets vergeet. Bovendien is het een mooi naslagwerk voor als we straks de tocht gelopen hebben.
De kerstdagen zijn hier en tijd op mijn hand. Ik kan het jaar optekenen nu ik toch weer een beetje aan het bloggen ben. Hieronder een klein overzichtje van mijn afgelopen jaar, waarbij ik vooral de hoogtepunten aanstip.
Redacteur Poezenpraatjes
De evolutie van het katten-verenigings-blad
2017 eindigde met mijn nieuwe vrijwilligersbaan: redacteur van het blad van de lokale kattenvereniging. Ambitieus als ik ben wilde ik best iets moois maken en ‘mijn’ eerste editie was nog een overgangseditie. Daarna trok ik de stoute schoenen aan en heb ik het roer volledig omgegooid. Niet alleen de buitenkant, maar ook de inhoud heeft inmiddels een totaal andere vormgeving. Overigens niet gehinderd door enige kennis, probeer ik mezelf -autodidact als ik in veel dingen ben- te bekwamen in Adobe’s Indesign.
De nieuwe vormgeving van het blad valt in de smaak. Zo erg dat we in 2019 van 3 edities per jaar naar 4 edities gaan. Leuk en een compliment, maar jongens, wat haal ik weer op mijn hals. Ik roep namelijk altijd wel dat ik ‘zomaar wat doe’ omdat ik er niet voor geleerd heb, maar je wilt niet weten hoeveel tijd er in gaat zitten. Nou ja, alles voor het goede doel zal ik maar zeggen.
Stamboom & iMac
begin van het jaar was ik nog druk met de stamboom, maar die is er de rest van het jaar een beetje bij ingeschoten. Begin dit jaar schreef ik nog over mijn opa Smits. Wat een lieve man was dat en wat was hij aan het eind toch verschrikkelijk zie; alvleesklierkanker, dan weet je het wel. Ik volg nog wel een forum, ik update mijn stamboom nog wel een enkele keer, maar ben bijvoorbeeld niet meer in het archief geweest. Wel is er misschien wat meer informatie te vinden in de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag, maar ook daar moet ik tijd voor vrijmaken.
Zomaar even achter de computer gaan zitten is ook iets wat pas weer sinds een maand of wat gaande is. Ik heb er een hele tijd niet echt naar omgekeken en alleen het hoogstnoodzakelijke voor de computer gezeten. Overigens is mijn iMac uit midden 2011 en kan niet meer mee met de laatste MacOS updates. Dat vind ik jammer en het schuurt een beetje. Ik heb overigens nog nooit zo lang met dezelfde computer gedaan als deze iMac maar, gadgetfreak als ik ben, hunker ik wel naar een nieuwe. De geruchten gaan echter dat er binnenkort toch een nieuwe versie komt. Daar wil ik dan toch wel op wachten. Verder kan ik nog steeds alle voor mij handige programma’s op deze iMac laten draaien, dus een echte noodzaak voor een nieuwe is er eigenlijk nog niet. Daar moet ik het voorlopig maar even mee doen.
Japans
Ik ben Japans gaan leren. Bij een Japanse senseī hier in de buurt. Begonnen met het beginnersdeel en na de zomervakantie het volgende deel. Vorige week sloten we de laatste les van het jaar af en begin januari start ik met het derde blok. Het is ingewikkeld. Vooral omdat Japans van oorsprong geen schrift kende en voor dat schrift voor een deel leentjebuur deed bij China. In China hebben ze gelukkig maar een stuk of 3000 tekens met weet ik hoeveel betekenissen. Maar de basis van het Japans ken ik nu een beetje en zo langzamerhand leren we, behalve de Japanse tekens, nu ook de Chinese. Uitdagend blijft het zeker. Of er binnenkort een bezoek aan Japan op de agenda staat, is nog onzeker. Tot die tijd is het in ieder geval een leuk tijdverdrijf en ook nog eens goed voor mijn hersens.
Pinkpop, Rock Werchter en Terug naar Tiengemeten. Glastonbury was er immers niet in 2018. Pinkpop had een verdrietig einde met een man in een auto die op een groepje mensen in reed. Heel benieuwd eigenlijk wat daar nu precies was gebeurd. Niets meer van gehoord, jullie?
We hebben heerlijk weer gehad, goed gekampeerd, genoten van de muziek van de bands èn de mensen en bovendien vastgesteld dat we het met z’n drietjes gewoon altijd goed hebben op die festivals. Doel voor de komende festivals: nog lichter reizen en alles in één loopje meenemen. Meestal zijn de parkeerplekken namelijk best een eind van de kampeerterreinen af en sjouwen we ons een bult. Dat gaan we niet meer doen. Of we het ook echt gaan redden om alles in 1x mee te nemen, weet ik niet, maar proberen kan altijd! En oja, dat het mij afgelopen keer opnieuw gelukt is om kaarten te scoren voor Glastonbury 2019 is nog steeds bijna niet te geloven. Wat een zenuwentoestand was dat zeg!
Pinkpop 2018Rock Werchter 2018
Het Grote Wandelavontuur
Onze Route!
En dan is daar de immense uitdaging van Zuslief en mij voor 2019, ons grote wandelavontuur. Zo’n 300 kilometer van de Schotse Westkust naar de Oostkust wandelen. Ook daar zijn in 2018 inmiddels de nodige uurtjes (en centen) aan opgegaan. Aan wandelen, aan kamperen, aan uitrusting, aan het uitstippelen van onze route.
Wakker worden op een bevroren wildkampeerplek.
Wat rest, is verder trainen en organiseren van alle stops en treintickets. Compleet maken van onze uitrusting en keuzes daarin maken: wat nemen we mee en wat laten we thuis? Misschien ook nog wel nog lichter maken van onze uitrusting voor zover ons budget dat toelaat.
Barcelona en Zweden
Een echte grote vakantie schoot er opnieuw bij in dit jaar. Bovendien werkte ik veel en voor ik het wist was mijn agenda zo volgepland dat ik door mijn manager op de schouders werd getikt dat ik cao- en arbotechnisch verplicht was twee weken aaneengesloten vakantie te nemen. Tja, wat te doen? Om niet helemaal zinloos twee weken thuis te zitten, zijn mijn betere helft en ik een volle week naar Barcelona gegaan. Heerlijk. Veel stad, veel drukte, veel architectuur en lekker eten, verblijf in een klein AirBNB-huis midden in het centrum met een geweldige gastheer, maar ook heerlijk genoten van de natuur, het strand, de mensen en de cultuur.
Via Zuslief kwamen we voordelig aan twee nieuwe retourtickets en na kort wikken en wegen, besloten we Stockholm als reisdoel voor een midweek te stellen. Een combinatie van veel natuur en een klein beetje stad, bezoek aan geëmigreerde vrienden en het ontdekken van de rust in dat grote land. Een huurauto, een rood Zweeds huisje met buitendouche en buitentoilet, een meertje met roeiboot, 3 uur rijden naar die vrienden en na het eten weer terug, oppassen voor overstekende rendieren en herten, pannenkoeken op het oude houtgestookte fornuis, de superkoude bovenverdieping waar de kieren waren dichtgestopt met rendiermos, de metrostations, een spookwandeling, het wisselen van de wacht. Hoe bijzonder dat we dit soort dingen toch steeds samen kunnen doen. Als Pa en Ma toch nog eens even mochten zien hoe we dat soort dingen doen, ze zouden blij zijn, denk ik. En trots. We hadden het geweldig.
Familie & vrienden enzo
Over familie gesproken: aan de kant van mijn moeder kunnen ze, op zijn zachtst gezegd, volledig de rambam krijgen. Dat is geen familie meer. Ik heb ze kenbaar gemaakt wat ik van hun gedragingen vind, voor zover ik die kon en kan nagaan en daarmee heb ik, denk ik, voor goed afscheid van ze genomen. Zoals ik alle vreemden alleen maar geluk en gezondheid toewens, doe ik dat hen ook, maar meer niet. Ze zijn verworden tot mensen die ik lang geleden heb leren kennen, maar die ook weer mijn leven zijn uitgelopen, zoals dat soms gaat met mensen. Dat ze familie waren heeft daarop geen invloed meer.
Overigens geldt ook voor sommige vrienden dat ik inmiddels op een punt gekomen ben dat er een grens in zicht is gekomen aan de ‘niet-wederkerigheid’. Het is goed om grenzen te stellen, zeker als ik merk dat de moeite die ik soms voor iemand doe, gezien wordt als vanzelfsprekend of zelfs als ik of een van mijn dierbaren, ál mijn moeite ten spijt, niet serieus genomen word. Khalil Gibran schreef het volgende over vriendschap in zijn boek De Profeet:
Over boeken gesproken. In de zeldzame momenten dat ik niets te doen heb of gewoon even niets anders wil, pak ik mijn boek. Of e-reader zo u wilt. Een ideaal ding, vooral in mijn dagelijkse woon-werkverkeer in de trein, tram of metro. Snel gepakt en even zo snel ook weer weggedaan. Afgelopen jaar heb ik 4 dikke pillen weggelezen in die kleine momentjes. Allevier bij elkaar vormen ze de Napolitaanse Romans van Elena Ferrante (pseudoniem). Zojuist vond ik uit dat ze verfilmd zijn, maar beter lees je eerst de boeken. Ze zijn werkelijk prachtig.
En daarmee komen we op vandaag. Deze kerstdagen geen uitnodigingen, geen vrienden op bezoek en wij ook niet bij hen. Gewoon met Zuslief met z’n drietjes. Ook geen hoogdravende culinaire toestanden. Lekkers op de grillplaat was helemaal goed en lekker. Gisteren hebben we ook -traditioneel- een spelletje gedaan op 1rste kerstdag. Overigens vonden we uit dat we van veel mooie spellen inmiddels twee, drie of zelfs vier versies hebben. Hoe dan? Maar ja. We hebben Kolonisten van Catan op de tafel gelegd en na een kort opwarmspelletje hebben we een uitbreiding erbij gelegd en zijn we na het eten aan een spel begonnen dat nog niet af is. Op Oudjaarsavond gaan we verder.
Daarmee kom ik toe aan de afronding van weer een jaar. Proost! 💖
Op alle prachtige momenten die we gehad hebben en op al die mooie momenten die nog gaan komen.
