Het is alweer even geleden dat ik in de categorie ‘Ambition’ schreef. Die postjes gaan veelal over het werk. Vooropgesteld: ik werk nog steeds en met heel veel plezier. Maar mijn werk laat het gewoon niet toe om er open en bloot over te schrijven. Dat heeft vooral met de inhoud van mijn werk te maken. Soms maak ik mensen blij, meestal maak ik mensen bewust en heel soms (gelukkig niet vaak) worden mensen boos. Het werken met mensen, noem ze cliënten, vraagt nu eenmaal om discretie.
In maart 2006 gestart in deze baan vanwege die grote klus die binnenkort afgerond lijkt te zijn. Vernieuwingen en veranderingen binnen de organisatie zijn aan de orde van de dag. Omdat Baas voor een groot gedeelte afhankelijk is van de beslissingen die in Den Haag genomen worden, weet je bij ons nooit hoe het er volgend jaar uit zal zien. Dat is afwisselend te noemen en spannend en ietwat onzeker, maar positief uitgelegd ook wel weer een uitdaging (of een test op je flexibiliteit :-)). Vooruitlopend op het einde van de klus, had SmaRts vanmiddag dat gesprekje bij die andere manager. Dezelfde functie, dezelfde Baas, andere vestiging en andere doelgroep. Een héél andere doelgroep. Daarmee dus ook andere werkzaamheden. Daar waar de nadruk eerst lag op het zo goed mogelijk afronden van die klus, zijn de steekwoorden bij deze andere doelgroep vooral speciaal, begeleiding, netwerken, school, aandacht, verstandelijk, aanpassen.
Maar enfin, dat gesprekje dus. Of mijn verwachtingen van het werk en die doelgroep wel in overeenstemming waren met de werkelijkheid. Althans…dat was mijn insteek. Het verliep iets anders. Had ik namelijk vanochtend geroepen dat het een oriënterend gesprek was (dat van die verwachtingen), bleek ik later op de ochtend al de enig overgebleven kandidaat te zijn (uhm…was ik al kandidaat dan?) en draaide het gesprek zelf eigenlijk meer om de vraag wanneer ik kon beginnen. SmaRts gaat weer verkassen dus. Nieuwe uitdaging, nieuwe kansen. Opnieuw onderhandelen tussen managers: de één wil me ‘gisteren’ al hebben en de ander wil me nog niet laten gaan. En opnieuw staan er alweer opleidingsdagen in mijn agenda. Leuk!