Andere schone kunsten

Vroege voorouders

foto

Ik denk dat het gewoon  begon met het tienjarig overlijdensjubileum van mijn moeder, het gekke familiefeestje op die dag, het adres van mijn opa in Canada en opnieuw die vragen die er al zolang zijn. Internet is al lange tijd een grote vriend van mij. Ik vind er veel informatie en ik weet er over het algemeen mijn weg te vinden. En zo kwam het dat ik ging digitaliseren en vervolgens ging spitten. Zowel op internet als in de doos met spullen die al 3 generaties meegaat. Al die bewaarde rouwbrieven, al die oude foto’s. Het onderzoek dat mijn ouders al eens startten, maar nooit hebben afgemaakt. Dat boek dat iemand uit een andere tak van de familie eens schreef en dat terugging naar de 15e/16e eeuw.

foto-1

Aan het sorteren en rubriceren geslagen. Twee mappen met gescande zaken en een kladblok. Vervolgens blijkt er software voor te zijn. Dat gedownload en aan de slag. Digitale archieven, andere stambomen, oude registers en websites vol historie. En zoeken maar! Binnen een dag zat ik met een tak van de familie al in 1600. En wist ik dat mijn vader, zijn vader, zijn vader en verder allemaal metselaar waren, nee: meester metselaar zelfs!

foto-3

Tja, en zo gaat dat. Dan ineens regel je toestemming voor het gemeentearchief en duik je in historische documenten, politie dagrapporten, de geschiedenis van de stad, immigranten in de familie, doop-, trouw- en begraafboeken (wat werd en wordt er veel geregistreerd!) en microfiches. Soms loopt het spoor vast. Een tak van de familie komt uit Duitsland: Rheinland-Pfalz (te weten Dinslaken). Hier in Nederland bekend als Kuiters maar daar vast met een andere naam weggegaan. Alleen al in het archief van Dordrecht heet hij Pieter Kuiter, Kuyter of Kuijter. Zijn vrouw Catharina, Catrina, Catarijn, Catrijna, Catarina van der Heijden, Heijde, Heiden, Heide.

Dus. Zo kwam het. Ben ik ineens verzeild geraakt in genealogisch onderzoek naar verre voorouders. Ik vind het geweldig. 😀

BewarenBewaren

Vroege voorouders Meer lezen »

Gedicht van de week

Geen idee wanneer het in de krant stond. Ze was er van onder de indruk en bewaarde het vanaf dat moment in haar portemonnee.

Ik ben beetje bij beetje bezig met het digitaliseren van het verleden en daar hoorde dit kleine vodje papier ook bij. Als ik het nu lees, weet ik precies waarom mijn moeder er zo van onder de indruk was.
foto

Gedicht van de week Meer lezen »

Sumi-e

Sumi-e Slapende Kat

Sumi-e is een oude oosterse kunstvorm waarbij met weinig penseelstreken zoveel mogelijk wordt uitgedrukt. Deze kunst komt oorspronkelijk uit China en werd halverwege de dertiende eeuw door zenmeesters in Japan geïntroduceerd. En ik heb ook een poging gewaagd.

 

Sumi-e Meer lezen »

Handenarbeid

Ooit had ik het plan opgevat om een leren tas te gaan maken. Leer gekocht, maar helaas, daar bleef het bij. De tas is er nooit gekomen, maar het leer had ik nog wel. Nu is er in huize Smarts een iPad2 in aantocht (joepie!!) en ik wil dat ding natuurlijk zo goed mogelijk beschermen tegen allerlei onheil. In winkels en op internet dus op zoek naar een hoes/sleeve/case voor de iPad. eBay en andere veilingsites staan vol met vooral Chinese massaproducten. Op Etsy daarentegen is weer veel uniek handwerk te vinden. Erg leuk en niet eens zo gek duur. Maar al zoekend bedacht ik me ineens dat ik óók nog leer had liggen en over een naaimachine mét leernaalden beschik…dus waarom niet een poging wagen om zelf eens zoiets te maken?

Zo gezegd, zo gedaan:

  • Een multomap gesloopt en de harde omslagen met stof bekleed voor de benodigde stevigheid.
  • De maten van de iPad overgenomen op het bruine leer en mijn fantasie 🙂 losgelaten op het groene leer.
  • Het leer van beide kleuren uitgeknipt en de groene delen provisorisch op het bruine leer gelijmd.
  • Onder het naaimachine de groene delen op het bruine leer én de zijkanten gestikt.
  • De met stof beklede multomapkaften in de hoes gelijmd.
  • En als laatste heb ik de knoop en het lusje bevestigt.

Et voila!

(Klik op de afbeeldingen voor een iets grotere versie).

[photo_gallery]

Handenarbeid Meer lezen »

Hollywoud

Vanavond met collegavriendin naar de film Gooische Vrouwen geweest in de servicebioscoop Hollywoud in Woudrichem. Een bioscoop in een voormalig gymzalencomplex (!) met bediening aan je stoel. Als je iets wilt drinken, druk je op een knopje en kun je aan de bediening je bestelling doorgeven. Onder het genot van een drankje en/of een snack kun je dan lekker de film kijken. Ge-wel-dig! De film was trouwens erg leuk. Ik heb geen enkele aflevering van de serie op tv gezien, maar deze film was werkelijk waar hilarisch! 😀

Overigens is een Hollywoud Culinair arrangement zeer aan te bevelen. Wij gingen naar restaurant Schering & Inslag. Perfect gegeten voor een superprijs!

Hollywoud Meer lezen »

Glas

‘In de tijdelijke presentatie in de glazen kassen in de museumtuin zijn vier grote glaspanelen te zien die afkomstig zijn uit een gebouw van het UWV. De panelen zijn in reliëf gezandstraald naar een ontwerp van de kunstenaar Willem Leonard Wagemans (1906-1993). Op ieder paneel zijn beroepsgroepen te zien die in de veertiger en vijftiger jaren van de vorige eeuw voorkwamen in Nederland.’

Een tip van een oplettende collega (dank M.!) leverde mij een dagje glas op. Een bijzondere dag. Niet in het minst vanwege de conservator die de rondleiding gaf. Geanimeerd en vol passie vertelde ze over glas, de fabriek en over het museum. En over het bezoek van de koningin en het beeldje Fuck Fragrance (want leg dát maar eens uit aan Hare Majesteit!).

(Klik voor groter)

De glasblazerij was een belevenis op zich. Mooi om te zien hoe glas met de hand gemaakt wordt. Onvoorstelbaar hoe een doffe witte korrel tot helder glas wordt onder invloed van (veel) hitte. Bij het afkoelen blijkt het glas niet goed op spanning als de vaas met een enorme knal uit elkaar springt. “Soms gaat het wel eens niét goed’, zegt de mevrouw die de demonstratie van commentaar voorziet.

(Klik voor groter)

Al met al leuk, leuk, leuk! En je kunt er ook nog een workshop volgen. Ietwat aan de prijs, maar je maakt wél je eigen objecten. Zal ik?

Glas Meer lezen »

Foto van een droom

De opdracht in het vorige postje was: ‘Maak een foto van een droom’. Mijn werk maakt dat ik meer dan ooit het gevoel krijg dat er méér is en dat ik daar iets mee moet doen voor het te laat is. Maar wat te doen?

Het volgen van een opleiding aan de fotoacademie is een droom, maar écht buiten mijn bereik. Zelfs in termijnen zijn de kosten bijna niet te doen. € 15.000,- tot € 28.000,- voor die opleiding gaat mij boven mijn pet. Eigenlijk zijn de afstudeerrichtingen niet mijn richtingen (mooi excuus toch?). Mocht het schip met dubbeltjes euro’s ooit nog binnenvaren, dan is het overigens wel de eerste opleiding waarvoor ik me zal inschrijven.

Zojuist heb ik me aangemeld voor een cursus ‘Fotografie in de kunst’: “In deze cursus bekijken we voorbeelden van fotografen en kunstenaars die het medium fotografie als kunstuiting gebruiken.” De cursus duurt zeven weken en kost nog niet één procent van de prijs voor een opleiding aan de fotoacademie (en nee, vergelijken is inderdaad onzin). Of het iets is? Geen idee. De cursussen bij ToBe staan goed aangeschreven en ik zal het zien. Sowieso leuk om weer es wat te leren in het artistieke gebeuren 😀

Canon T90 met verlopen Kodak Color Gold 200 ISO

Foto van een droom Meer lezen »

Umweltplakette

Jazeker: een ‘Umweltplakette’.

Je kunt namelijk zomaar ineens besluiten om een paar dagen naar Berlijn te gaan (met de auto) en er dan vervolgens geen erg in hebben dat je sinds 2008 (dûh…) zónder een ‘umweltplakette‘ ineens het risico op een bekeuring loopt als je die stad inrijdt. Ohw…okee dan. Vragen we die toch aan? Tuurlijk: dat kan via de reguliere weg tot tien werkdagen duren voor je die thuisgezonden krijgt. Fijn als je last minute vertrekt (not).

Zat maar één ding op: die plakette (lees: sticker) bij TÜV in Apeldoorn halen en hopen dat de voiture voldeed aan de norm. En dat doettie gelukkig. Hij is nu voorzien van een mooie groene sticker met het nummer 4 erop. Ik was het niet van plan (zojuist de Garmin-kaartjes vernieuwd), maar ik kan nu verdwalen tot in het centrum van Berlijn. De mevrouw van TÜV vertelde me overigens dat je -als toerist met een niet Duits kenteken- tot 2012 ook nog met een gele sticker de milieuzone van Berlijn in mag. Misschien wel handig voor wie het nog niet wist.

Kröller-Muller

Het verkrijgen van de sticker aldaar duurde uiteindelijk wel tien hele minuten. Wat nu te doen? Op de heenweg de afslag Otterlo gepasseerd en aangezien ik als klein meisje ooit erg onder de indruk was van de beeldentuin en de collectie moderne kunst van het Kröller-Muller museum, besloten daarheen te gaan. Het was nog steeds mooi. De collectie is super en de tuin geweldig. Japanners -op verzoek- gefotografeerd en een lekker stuk appeltaart van Dudok bij Monsieur Jacques. Een heerlijke vakantiedag.

Umweltplakette Meer lezen »

Stel je eens voor

Dat je zoveel centjes hebt dat je hele dagen kunt golfen. En dat je dat dan ook leuk vindt natuurlijk. Zo leuk dat je misschien wel op een golfbaan wil wonen. Op dat geweldig mooie (en mijn) Sardinië natuurlijk. En dat je veel geld hebt natuurlijk.  Héél véél geld ( -als in bakken!). Dan wil je daar best een villa kopen. Onder architectuur gebouwd misschien? Door je grote vriend Massimiliano Fuksas ontworpen. ‘ Supermodernisme‘  heet de stroming waartoe een groot deel van zijn ontwerpen behoren.

En stel je dan ook eens voor dat er heel toevallig nèt zo’n project is. En dat er villa’s te koop zijn! Je kunt zelfs nog kiezen.

Maar helaas. Ik golf niet.

Stel je eens voor Meer lezen »

De Camping

Dit keer mocht ik opnieuw aanwezig zijn bij een voorstelling van theater Maatwerk: de Camping. Een lekker luchtig stuk, vol overgave gespeeld.

Eigenlijk bedoeld als straattheater, maar doet het binnen ook prima. Nogmaals: een aanrader. Als je ooit in de gelegenheid bent: ga gewoon eens kijken. Tis erg leuk.

De Camping Meer lezen »

Scroll naar boven