Ik heb een nieuwe pagina aan deze site toegevoegd. Je vindt ‘m in de koptekst naast de link naar de ‘Over Smarts’-pagina en de Linkjes. Het is een pagina die informatie geeft over een heerlijke gîte in de Jura in Frankrijk. Het plaatsen van deze informatie is een goedevriendendienst, niet commercieel bedoeld. Maar wel als tip om er eens lekker uit te zijn.
Dus:
Ben je op zoek naar rust, natuur en de authentieke Franse sfeer, ga dan zeker even op die pagina kijken!
…zijn we weer een maand verder. Het is alweer mei 2016. Time flies.
Hardlopen gaat nog steeds hartstikke goed. Ik train nog steeds voor de 10 km. Iedere week een kort rondje; een langere en een intervaltraining. Die intervaltraining is toch wel het meest lastige, hoor. Zwaar ook om steeds weer die versnelling vol te houden. Maar vooralsnog gaat het goed. Houden zo en voorzichtig blijven met knie en achillespees is het devies.
Op het werk ook zijn gangetje. The usual gezeik at the office. Mensen die niet communiceren, verborgen agenda’s. Ik ben gevraagd als mentor voor iemand die het zelfde beroep als ik wil gaan doen. Leuk. Leuker eigenlijk nog omdat ik hem werd aangeraden door een staf-iemand en twee managers. Dat vervolgens een andere manager denkt dat ik dit als een ‘gunst’ oppak en het mentoren in mijn vrije tijd zal doen, omdat ik ‘het zo leuk vind om het te doen’, was weer te belachelijk voor woorden. Maar ja. Ook dat zal goedkomen. Het is maar werk en dat is een dagelijks mantra. En het valt in het niet bij andere problemen op dees’ aardkloot. Gezondheid bijvoorbeeld. Sommige mensen krijgen zomaar ineens rotberichten en moeten zich voorbereiden op een afscheid. Niet leuk.
En toen zouden Zuslief en ik gaan skiën, maar chronisch geldgebrek zat ons in de weg. Een weekje naar de Jura op bezoek bij dierbare vrienden was een superalternatief. Wederhelft moest werken en bleef thuis.
Dus lekker met z’n tweetjes op pad. In de gîte van hun dochter -lekker riant met 3 slaapkamers en 2 badkamers en een geweldige leefkeuken- konden we elkaar kwijtraken. Het weer in NL was prut en wij hebben welgeteld maar 1 dag regen gehad. Verdiend mooi weer dus. Lekker gegeten in hun pizzeria, gespeeld met de kleindochters, op pad en rondje Genève gedaan, toch nog sneeuw gezien. Kortom: heerlijk.
Teruggekomen besloot Radiohead hun nieuwe album te releasen. Heerlijke muziek, maar stress: 21 mei ga ik ze zien in de HMH. Moet dus hard oefenen op te teksten, anders kan ik niet meeblèren. Ook de Red Hot Chili Peppers hebben een nieuwe single uitgebracht en het album zit er aan te komen. Die gaan we zien op Pinkpop. Maar we hebben Glastonbury ook nog! Nog meer meezingstress 🙂 Gisteren hebben we besloten om ook nog naar Placebo in de Ziggo-dome te gaan, maar dat is pas in November. Daar hebben we nog even voor.
En verder? De computer helemaal opnieuw geïnstalleerd, hij werd zooo traag. Hij is nu weer lekker schoon en opgeruimd. Ik hou van opgeruimd. Het is mij om mij nog niet opgeruimd genoeg, maar het vraagt om drastische opruimmaatregelen. Die kan ik helaas niet in mijn up beslissen :-). Dus nu is er heel veel op de nominatie om weggegooid / gerecycleerd in de kringloopwinkel / gedoneerd te worden, maar zover is het nog niet. Voor sommige mensen duurt dat proces van loslaten wat langer dan voor anderen. Gelukkig heb ik (bijna) eindeloos geduld 🙂
En oja, even for the records: gisteren mosselen gegeten en na drie uur op en boven het toilet. Wat er in was gegaan, kwam er nog harder uit. Een slechte mossel of een allergie? Als ik het opschrijf ga ik het wellicht ontdekken, mocht het nog een keer gebeuren. Wel goed voor de lijn, dat dan weer wel. Om met Cruijff te spreken: ieder nadeel heb z’n voordeel.
Weet je nog van dat hardlopen? Ik kreeg het voor elkaar om een keer bijna 22 km te rennen. Alle keren daarna was het eigenlijk prut. Steeds probeerde ik het, maar liep ik blessures op: een dikke knie (artrose) en bult op mijn achillespees. Naar de fysio, naar de podoloog en (alweer) inlegzooltjes.
Afgelopen januari merkte ik ineens dat ik juist geen erg meer had in knie en achillespees. Zou het dan een eind over zijn? En als zoja, zou ik dan weer kunnen rennen? Op een extern schijfje heb ik alle start2run mp3-tjes van Evy nog (edit 2021: niet meer!). De oudste, maar ook die van 2011. De 5km, maar ook de 10km.
Die op mijn telefoon gemikt en de loopschoenen weer aan. En heel voorzichtig weer begonnen; gewoon met les 1. Zo ver zo goed. Drie keer per week heb ik het rennen weer opgepakt en steeds goed blijven voelen hoe het ging met knie en achillespees. Niet te hard willen en niet te ver. Gewoon een lekker tempo. Ik hoef geen marathon in een snelle tijd te lopen, als ik maar weer gewoon mijn rondje kan rennen.
En afgelopen week heb ik de 5km afgerond. Klaar! Geen blessures. Heel af en toe voel ik mijn achillespees een beetje protesteren en dan doe ik direct ook weer voorzichtiger aan. Mijn knie houdt zich prima. Waarom nu wel? Ik gok toch dat het aan de zooltjes ligt. Ik ging zeer sceptisch naar die podoloog, maar toch kudos voor hem, ik geloof dat ze helemaal goed zijn. En tja, mijn nieuwe schoenen zijn voorzien van het nieuwste, beste, dempende materiaal. Dat helpt wellicht ook.
Vandaag had ik training 3 van de 10km. Bij Evy heet die nu ‘Keep Running’. Dus ja, ik ga door. Op sommige momenten voel ik weer dat een lange afstand er best nog wel in zit. Maarrrr, dat is (nog) niet mijn doel. Ik loop voor nu gewoon mijn lessen van de 10km en hoop dat het goed blijft gaan.
Voor het eerst van mijn leven ga ik naar Glastonbury. Eind juni. Maar vorig jaar schreef ik ook de belofte dat ik voortaan ieder jaar zal proberen kaartjes te veroveren voor Pinkpop. Maar met Glastonbury in het vooruitzicht, zou ik dan nog wel Pinkpop doen? Foo Fighters hadden al aangekondigd pas in 2017 weer naar Pinkpop te komen. En headliner Paul McCartney is wel tof, de Red Hot Chili Peppers en Rammstein ook, maar om daar toch weer zoveel geld aan uit te geven… Het festivalgevoel is toch een apart dingetje. Bij het idee alleen al maakt mijn hart een sprongetje van blijdschap, dus ja! Wel doen!
Maar dan het verkrijgen van die kaarten. Die wachtrij! Bij Ticketmaster schrijven ze dat er een wachtrij begint, maar dat die precies om 10:00 uur bij de start van de verkoop ververst wordt. Waar je dan in de nieuwe digitale wachtrij terecht komt, wordt onwillekeurig bepaald. Een loterij eigenlijk.
Heel eigenwijs log ik toch al om 09:15 uur in op de Ticketmaster-site. Met mijn computer, de iPads en de telefoons. De computer draait op bekabeld internet, de iPads op wifi en de telefoons op het 4g-netwerk van KPN. Direct na het inloggen verscheen op alle schermen de melding dat ik in de wachtrij stond. En dan maar wachten tot het 10:00 uur is. Niet verversen, geen andere schermen open. Het werd heel even spannend omdat mijn telefoon bedacht dat hij ge-updatet moest worden.
Internetbankier-apparaatje bij de hand en zeer gefocust en geconcentreerd starend voor de schermen van mijn apparaten.Om 10:00 uur werd inderdaad de wachtrij ververst. Schrikken, want hoe lang zou het duren voordat ik door kon naar het koop-scherm? Nou, dat duurde welgeteld wel 1 hele minuut. Ik mocht op mijn iMac direct door naar het kopen van tickets, terwijl alle andere apparaten in de wachtrij bleven staan. Ik hield mijn adem in: als het allemaal maar goed zou gaan en er geen foutmelding zou komen. Direct drie weekendkaarten gekocht en toen om 10:05 uur de bevestiging per mail kwam, durfde ik weer adem te halen. Ik had ze opnieuw binnen! Whoohoo! Ik kon daarna zelfs nog 4 vrijdagkaarten voor een collega kopen. Mijn bankrekening is overigens niet zo blij met mij vandaag: 3 weekendkaarten en 4 vrijdagkaarten is toch al gauw zo’n kleine 1000 euro. Wow.
En of je nu wel of geen invloed hebt op de wachtrij door vroeg in te loggen? Werkelijk geen idee. Ik weet alleen dat ik het altijd op deze manier doe en het lukt mij steeds weer om aan kaarten te komen. Soms via de 4G, soms via wifi en dit keer gewoon via de bekabelde iMac. Misschien is het karma; ik koop wat ik nodig heb en niet meer. Aan doorverkoop van kaarten doe ik niet en mocht het onverhoopt wel een keer gebeuren, dan doe ik dat altijd voor de originele kostprijs. Ik doe niet aan woekerprijzen. De kosmos weet dat en laat mij daarom altijd gelijk door in de wachtrij van Ticketmaster. Echt waar.
😀
“Zeg, jij hebt toch de postzegelverzameling van Pa op zolder staan? Zullen we (ik) ze digitaliseren en dan verkopen?”
“Uhh, ja, hebben?”
En zo zit ik met vier verhuisdozen vol postzegelalbums. Om te digitaliseren. Postzegel voor postzegel scannen. Pfff, wat een monnikenwerk, waar ben ik nou weer aan begonnen.
Er zijn van die dingen die een mens gelukkig kan maken. Of eigenlijk, laat ik voor mezelf spreken: die mij gelukkig maken. Nieuwe dekbedovertrekken, nieuwe tafellakens. Maar ook pennen. En het liefst vulpennen. Ik heb namelijk altijd een zwak gehad voor nieuwe en mooie vulpennen. Al was het maar om het feit dat ze slechts door één iemand gebruikt kunnen worden omdat ze zich aanpassen aan je handschrift. 
Al jaren bezit ik een hele mooie Parker Sonnet vulpen: de Laque Moonbeam. Een soort van limited edition ergens in de jaren 90 gemaakt. Een jaar of wat terug kon ik via eBay de rollerball-versie op de kop tikken. Met een vulpotlood zou de serie helemaal compleet zijn, maar die heb ik helaas niet. Wel leerde ik in de loop der tijd dat er meerdere uitvoeringen van de vulpen zijn. Een uitvoering met een vergulde punt en een uitvoering met een 18k punt. Daarnaast stonden er op beide pennen codetekens waaruit het productiejaar blijkt, noem het een serienummer. Met alle informatie gevonden op internet bleek dat mijn pennen met de codes IIL en IT uit resp. 1993 (2e kwartaal) en 1995 (3e kwartaal) kwamen. De vulpen was bovendien verguld en niet volledig goud.
Helaas is met het gebruik ervan van eentje het topje op de dop losgekomen en kwijtgeraakt. In een zoektocht naar een nieuwe dop (of topcap) kwam ik op eBay een prachtige vulpen tegen die wèl voorzien was van een 18k gouden punt. Ik heb een voorstel gedaan dat direct werd geaccepteerd en daarmee werd ik dus de eigenaar van een derde Sonnet. Ik ben er blij mee. Het is een hele nieuwe, nog nooit mee geschreven. Een maagdelijke & fijne punt. En hij is van 1998 (1e kwartaal).
Omdat mooie pennen ook mooie inkt verdienen, heb ik op internet ook gezocht naar mooie zwarte inkt. Die denk ik gevonden te hebben in Aurora Black. Wel besteld, maar nog niet ontvangen. Ik ben heel benieuwd of die inkt inderdaad zoveel zwarter is dan de Quink van Parker zelf. Wie schrijft, die blijft zegt men. Nou, er gaat wat mij betreft ook helemaal niets boven ouderwets schrijfhandwerk.
🙂
Wat er nu weer in Geldermalsen gebeurt, ver-schrik-ke-lijk. Maar als je ook ziet hoe die flapdrol van een Wilders via twitter opriep tot de verkeerde actie. Hij, zijn achterban, de relschoppers en allen die hem notabene tot politicus van het jaar maakten, moeten zich rot schamen. In een democratie gooi je niet met hekken, stenen en vuurwerk, maar praat je met en luister je naar elkaar. Deze aardbol is van ons allemaal.
Ik walg ervan en overweeg voor het eerst sterk om zelf vluchteling te worden.
Een 16-jarige Syrische die samen met haar moeder en zusje haar vader is nagereisd. “Can you show me the bibliotheek?” Maar natuurlijk.
Ik loop met haar mee.
Ze is open, nieuwsgierig, ambitieus. En ze heeft de zware taak van oudste en Engelssprekende dochter die veel te veel verantwoordelijkheden voor haar leeftijd krijgt. Ik gun haar alle geluk van de wereld met dit nieuwe begin en probeer er mijn kleine steentje aan bij te dragen.
Omdat ook zíj het waard is.
(Sinds een paar weken doe ik vrijwilligerswerk voor Stichting Vluchtelingenwerk).
Vandaag is het 18 oktober. De dag dat Ma 71 jaar geworden zou zijn. Onvoorstelbaar. Soms lijkt het dat ze ze er beiden nooit geweest zijn. Just a figment of my imagination. Ik schreef daarnet in Facebook: ‘Tijd: het lijkt soms een complot van de kosmos om je te doen denken dat sommige mensen niet dood, maar er nooit geweest zijn.’. Ik heb het maar weer weggehaald, want het was een gek hersenspinsel.
Vandaag is ook de dag dat ik weer eens een postje wilde maken en een leuke plugin zocht die schaduwen onder mijn foto’s kan aanbrengen. Die plugin vroeg echter om PHP5.4 terwijl mijn site nog op 5.3.3 draait. Eén livechat en 5 minuten later, is mijn site op een andere server geplaatst, kan ik de juiste php kiezen en betaal ik ook nog eens de helft minder. Ik had niet eens de tijd om een backup te maken en die bleek gelukkig ook niet nodig. Tja, zo gaat dat tegenwoordig. Die plugin kreeg ik overigens niet werkend, pfrt.
De laatste keer dat ik schreef, was ik net terug van Pinkpop. Wat is er in die tussentijd gebeurd? De vakantie natuurlij
k. Die bestond uit een paar delen. Ik had vier weken vrijgenomen van het werk. Daar was ik best aan toe. Het werk is het werk en maakt soms dat ik niet op tijd vrij neem, omdat mijn agenda veel te snel vol loopt met zaken. Dus heerlijk vier weken vrij, maar niet zoveel geld voor vakantie. Met zuslief daarom gepland om te kamperen in zuid-Limburg, op een boerencamping in Terziet. Het was er prachtig! We boften ook erg met het weer. Heerlijk gemeut met de tent, het gasstelletje, lekker gewandeld en aan de Radlers ‘wat-dan-ook-punt-nul’. Een boerencamping, een melkveebedrijf. Naast alle koeien en kalfjes ook nog eens geiten als directe buren. Vroeger als kind gingen we altijd mee met onze ouders kamperen. Dat gevoel was toch wel weer een beetje terug: de mensen op het veldje, het koken, het slapen in de tent (jee, wat is het koud ’s nachts!). Valkenburg, de kabelbaan, de grotten. Het was heerlijk.
Maar ik had nog een week kamperen in het vooruitzicht! Helaas kon zuslief niet mee, vanwege een zieke kat. Gelukkig gaat het inmiddels weer stukken beter met Jippie, maar het is nog niet helemaal over. Mijn tweede weekje kamperen w
as in Duitsland met mijn betere helft. Kamperen voor hem is een uitdaging, dus ik moest er voor zorgen dat er zo weinig mogelijk dingen zouden misgaan. Ook in deze week hebben we gelukkig prima weer gehad. We zijn naar de Vulkaan-Eifel gegaan naar een ieniemienie dorpje dat Strotzbusch heet. Prachtig gelegen. Geweldige camping ook overigens, heel vrij, heel natuurlijk. De mogelijkheid om zelf je plekje uit te zoeken, zelf een kampvuurtje te maken voor je tent, vers gebakken broodjes in de ochtend en, als je dat wilt, mee-eten.
Het gebied rond de Moezel is prachtig. We zijn naar een Weingut geweest en hebben wijnen geproefd (en gekocht). De regio verkend, plaatsjes bezocht, kerkjes bekeken en genoten van het prachtige weer. Trier gezien (klein Rome) nooit geweten dat het daar zo ontzettend mooi is. Ons verbaasd over hoe toeristisch het er in die regio eigenlijk is. Maar niet op onze camping, dat was een oase van rust. Veldje, kabbelend beekje ernaast en ook weer koeien als achterburen. Kan wel zeggen dat die twee weken me heel erg goed hebben gedaan. Lekker buiten, lekker bezig.
Begin september mocht ik weer aan die arbeid die bijna geheel in het teken stond van een zeer gewaardeerde collega die met pensioen ging. Collega’s gevraagd om oude foto’s en anekdotes en -al zeg ik het zelf- daar is een heel mooi boek uit voort gekomen. Maar het kostte me ook best wel wat werk. Zeker één collega heeft me goed leren kennen toen ik zei dat ik geen concessies aan de kwaliteit wilde doen gezien de korte tijd (‘Ik doe het goed of ik doe het niet!’).
Dat gedoe met die foto’s, toen nog eens een fotowandeling met een facebook-clubje. het ging allemaal weer een beetje kriebelen. Ik heb de nieuwe pinholecamera eindelijk gebruikt. Vlakfilm gescoord, een mooie nieuwe wisseltent (werkt beter dan een wisselzak – meer ruimte). Lekker weer op mijn manier: een beetje ge-utter, ultieme trage fotografie, maar o zo leuk om te doen. Het kost tijd, die moet ik er echt voor nemen. Maar ik zie het maar zo: als ik daarmee bezig ben, is er even geen ruimte voor iets anders en ben ik lekker in het nu bezig.
En van het een komt het ander. Ik heb ook de moed gevonden om eindelijk die mega-over-de-datum fotorolletjes in te draaien. Een rolletje Agfa uit 1945. Ook zelf ontwikkeld en wat is het dan toch leuk als er ook gewoon beeld op staat! Ja, erg leuk om er weer mee bezig te zijn. Wat periode betreft niet echt handig (donkere dagen voor de winter), maar voor pinhole maakt dat eigenlijk niet zo heel veel uit. Dat zijn over het algemeen toch opnames met langere sluitertijden.
Wat zeker nog vermeldenswaard is: IK GA NAAR GLASTONBURY!
Ja echt. Al jaren sta ik geregistreerd, maar ik heb nooit het lef gehad om een kaartje te kopen. Sinds Pinkpop ben ik wel wat stoerder. En nu blijkt: met onszelfde drie van Pinkpop gaan we naar Glastonbury. Op een zondag om 10 u ’s morgens zat ik te zenuwen voor computer, tablet en telefoon om kaartjes te kopen. Even leek het alsof het niet ging lukken, maar ineens was ik er door. Whooohooo! Moet je voorstellen dat er in 32 minuten 120.000 kaartjes verkocht werden en wij hadden ze! Line-up: nog geen idee, dat is nog niet bekend. Maar we zien wel. Opnieuw kamperen, een festival dat vijf dagen duurt, goed gezelschap. Het kan alleen maar geweldig worden!
Het werd weer een heel verhaal. Dat krijg je ervan als je maar een paar keer per jaar schrijft, maar ach. Het is zoals het is. Nu heb ik tenminste steeds genoeg te schrijven 🙂
Laterrrrrr!
Het was nog wel een beetje gepuzzel met dat Pinkpop. Vier podia en waanzinnig veel bands, maar uiteindelijk kon ik een goed schema voor mezelf maken. We zaten op camping C. Op wat regen op de eerste middag na, hadden we prachtig weer. Het was werkelijk ge-wel-dig. Wat erg jammer was, was dat de Foo Fighters door een gebroken been van Dave Grohl moesten afzeggen. Op zondag vloog daarom Triggerfinger in. Ook een prima optreden, maar ik ben toch stiekem blij dat ik nog kaartjes voor de Foo’s voor november heb. De sfeer op het festival was goed, geen gekke dingen. Op de camping ook. Het kamperen viel mee, hoewel ik niet echt heb kunnen slapen. Ik heb mezelf beloofd dat ik geen jaar meer voorbij laat gaan dat ik niet probeer aan weekendkaartjes te komen.
Daarna was het weer gewoon aan die arbeid. Prachtig weer gehad in juni. De nationale veteranendag bezocht met zuslief en haar verjaardag gevierd met de ontvangst van haar nieuwe meubeltjes.
Het wandelen ligt weer even op een laag pitje omdat mijn achillespees opspeelt. Een beetje balen is het wel. Eerst gaat het hardlopen niet, dan het joggen niet en nu het wandelen niet meer. Pfff. Opnieuw naar de podoloog en wachten op zooltjes. Hopelijk helpt dat. Vanavond bij Zwerfkei ook nieuwe lichte wandelschoenen gescoord. Ook dat zal wel helpen. Het moet.
En ja, de titel heet FestivalS. In Dordrecht hadden we vorig weekend ook het Big Rivers Festival. Altijd erg gezellig dan in de binnenstad. Op diverse podia verschillend bands en muziek. Vanwege tijdgebrek heb ik me geconcentreerd op slechts twee stuks: Kovacks en de Memphis Maniacs. Beiden erg goed. Die laatste ga ik in januari hier in Dordrecht in Bibelot zien. Gaaf!
En zo is het alweer juli geworden. De collega’s zijn -op een na- allemaal met vakantie. Ik heb geen plannen en waarschijnlijk ook geen geld om weg te gaan met vakantie. Maar geen vakantie nemen is ook geen optie. Dus er staan vrije dagen gepland, maar wat ik dan ga doen? Geen idee. Lekker in de tuin, fietsen, wandelen. De Ardennen zijn niet ver en mijn tentje is niet heel groot, maar voldoet prima voor een paar nachtjes. De Belgische kust zou ook een optie zijn. Ach, we zien het wel. Niets moet en alles kan. Voorlopig nog een weekje of wat flink doorwerken. Ook goed, het werk is nog steeds hartstikke leuk.
Oja, had ik toch een hele leuke opleiding gezien! Erover in gesprek met Baas. Die wilde me voor de helft wel financieel steunen in het volgen van die opleiding (dan nog was het maar de vraag of ik het zou kunnen betalen), maar enfin. Een masteropleiding Arbeid & Gezondheid. Echt helemaal leuk. Informatie gevraagd bij een collega die de opleiding nu ook doet. Serieus bedacht dat ik me ervoor wilde inschrijven. Gaat die opleiding voor 2015 niet door. “Ze beraden zich op modernisering van de opleiding om ‘m zo aantrekkelijker voor de doelgroep te maken”.
Heb ik weer.
Nou tot laterssssss!
🙂