Die doka ligt hier nog steeds in dozen. Het inrichten van een ruimte als doka houdt me gewoon tegen. Gedoe met ramen lichtdicht maken. Zorgen dat er in die ruimte toch het liefst stromend water is…nu nog even niet. Maar de wens om in ieder geval zelf eens mijn zwartwitfilmpjes te ontwikkelen groeide wel steeds. Het ontwikkeltankje zat al bij de doka. Alles wat ik nog nodig had, was een wisselzak en de vloeistoffen.
De stoute schoenen aan gedaan en de ‘chemie’ aangeschaft. Me ingelezen in hoe te handelen, Youtube filmpjes bekeken over het laden van een 120film (ik kan écht niet meer zonder internet!), een doos mooie (!) paarse rubber handschoenen via zus geregeld en (hopelijk) de juiste hoeveelheden verdunning gevonden bij de betreffende vloeistoffen.
Vanochtend was er perfect voor. Met een gisteren voor test volgeschoten filmpje aan de slag. Op het gemak, briefje erbij en zie daar uiteindelijk: een ontwikkeld filmpje. Geen snot, niet alleen maar zwart, geen doorgelopen beelden. Nee, gewoon negatieven! Van opnieuw een camera waarvan het maar de vraag is of ‘ie ook zaken scherp op de foto zet, maar ach. Tis maar om te kijken of het me zou lukken. Het lijkt erop van wel. De film hangt nu te drogen. Ik kan niet wachten om ‘m te scannen 🙂