t-day = ticket day
3 oktober was het weer zover. De start van de verkoop van de kaartjes voor het Glastonburyfestival. Op die dag waren de combikaartjes (bus en festival) de eerste kaartjes die in de verkoop kwamen. Dat zijn er volgens geruchten steeds zo’n 35.000. Die waren binnen no time verkocht. 3 dagen later start het echte werk. Dan komt de grote bups kaarten in de verkoop. Dat zijn er meestal zo’n 150.000.
Alleen geregistreerden kopen een ticket
Ik heb er al eens eerder over geschreven. Om kaarten voor dit festival te kopen, moet je van te voren geregistreerd zijn met foto. Dat is om wildverkoop tegen bizarre prijzen tegen te gaan. Er zijn om dit moment 2,4 miljoen geregistreerden. Eén maand voor de verkoop wordt iedereen eraan herinnerd na te gaan of jouw registratie nog geldig en correct is en doet de organisatie een oproep om die eventueel nog aan te passen. Eén week voor de verkoop sluit die mogelijkheid. Bij de verkoop koop je in eerste instantie een aanbetaling. In april van het jaar erop betaal je dan de rest. Doe je dat niet, dan gaat jouw kaartje alsnog de herverkoop in.
De verkoop
Dan de verkoop zelf. Op de avond ervoor zorg ik dat alles al gereed is: het digitale notitieblok met de registratiegegevens, de creditcards, de internetpagina van de kaartverkoop staat al open in een browserscherm, alle devices zijn opgeladen. De iMacs draaien bekabeld, de iPads op wifi en de iPhones op 4G. We laten niets aan het toeval over.
Stress
Dan wordt het pas echt stressen…
De wekker staat op half negen ’s morgens en dan ga ik op mijn gemak bij de computer zitten met een bak thee. Na een uur vergezelt mijn betere helft me en wachten we tot het 10 uur is. Vanaf dat moment moeten we verversen en hopen dat we een plekje in het betaalsysteem kunnen veroveren. Vorig jaar lukte het na 7 minuten. Dit jaar pas na 15 minuten. Dan wordt het pas echt stressen.
Weer gelukt!
Het lukte op de oudste iPad. Juist een device waar niet alle gegevens in stonden. Met de hand moest ik alles ingetypen: registratienummers, creditcardnummers, postcodes en liefst ook allemaal foutloos. Tot onze stomme verbazing bleek het ons gelukt om opnieuw drie kaartjes te scoren. Er is iemand op twitter die alles bijhoudt. Ook de verkooptijdstatistieken. 33 minuten voor 150.000 kaartjes is toch best een korte tijd. Maarrr…wij hebben ze en we hebben ze aanbetaald. Nu niet vergeten straks in april de rest van het saldo te betalen!