Kun je ergens nerveus voor zijn en er tegelijkertijd naar uitkijken? 🙂

Het gaat nu opschieten. Ik hoef alleen aanstaande maandag nog maar te werken. Veel van mijn dagelijkse werk heb ik weg kunnen werken. Wellicht moet ik maandag nog iets overdragen aan de collega’s, maar ik geloof dat ik redelijk ‘schoon’ vrij kan nemen. Het blad van de katten-vereniging is sinds vanavond naar de drukker, dus ook dat kan ik loslaten. Zo ver de lopende dagelijkse zaken.

Dan is er nog de afspraak met de orthodontist. Ja, u leest het goed. Smartie moet aan de beugel. Nou ja, moet, moet…dat wil ik vooral zelf. Het fietsenrek onder begint een beetje scheef te groeien en ik hou niet van scheef. Niemand is als volwassene verzekerd voor orthodontie, behalve ik (en mogelijk wat collega’s) vanwege collectieve afspraken van Baas. Fijn dus. De ortho heeft gezegd dat hij mijn fietsenrek kan fiksen. Ook fijn. Dus na ons grote wandelavontuur mag ik eraan geloven. Ik ga dit weekend alleen nog wel verzinnen of ik dan alleen het fietsenrek onder ga doen of ook boven. Ietwat meerkosten maar veel goedkoper dan twee keer apart laten doen.

Verder ben ik druk met wat ik mee moet nemen op ons grote wandelavontuur. Hoe gaat het weer eruit zien in Schotland? Op dit moment sneeuwt het zelfs.

De weersverwachting biedt weinig aanknopingspunten en zojuist las ik op Facebook dat er een oud Schots gezegde is dat zegt dat je je warme kleding niet moet opbergen tot het juni is. Misschien dan toch maar die waterproof wanten inpakken?

Keuzes, keuzes. We zijn in ieder geval gebonden aan de maximale 15 kilo die we mee mogen nemen het vliegtuigruim in. Het lichtgewicht dagrugzakje kunnen we uiteraard nog vullen met wat we willen. Maar toch. Heel veel meer kunnen we niet meenemen en willen we ook niet.

Een van onze nieuwe Social Media wandelvrienden heeft daarnet een video gemaakt met hoe hij zijn rugzak inpakt. Handig. Goed om te zien dat ik dat ongeveer op dezelfde manier doe. Wel ben ik extra voorzichtig met mijn donzen slaapzak. Die gaat eg wel in een waterproof zak en daarnaast nog eens in een waterproof bagliner. Iets met het zekere voor het onzekere.

Verder zijn het vooral de laatste dingetjes: alle kaarten downloaden op de telefoon, dubbelzijdig uitgeprinte kaarten op A3-formaat in een waterproof map als reserve voor wanneer de telefoon het niet meer doet, wraps en kaas kopen, alle reserveringen (vliegtuig, treinen, hotels, B&B’s en campings) organiseren zodat ze bij de hand zijn. Extra voer voor onderweg is geregeld en wordt vooruit gezonden. Ik moet nog achter een spuitbus aan om mijn regenjack extra waterproof te maken en iets dat teken tegen gaat.

Op onze Hiking Sisters pagina heb ik een foto gezet van wat een twee weken zelfvoorzienend & wandelend mens zoal meeneemt in de rugzak.

Nou ja, hoe dan ook. Het gaat opschieten. Ik voel me er klaar voor en het voelt tegelijkertijd ook alsof ik er nog lang niet klaar voor ben. Maar het komt goed. We hebben tenslotte niet voor niets al die kilometers in de voorbereidingen gelopen.