Luister naar mijn muziek en je weet wie ik ben.
Op Spotify verzamel ik mijn favoriete muziek. Van alles wat, maar vaak wel iets gemeenschappelijks: muziek gemaakt met echte instrumenten en niet alleen maar computer.
Read MoreBrowsing tag: muziek
Festivalseizoen 2019
Pinkpop 2019
Hoewel het (nog steeds) erg moeilijk was om los te komen van het grote wandelavontuur, stonden daar eind in juni toch die twee festivals in mijn agenda. Te beginnen met Pinkpop. De line-up was voor een jubileumeditie naar mijn mening ietwat … meh.
Read MoreGlastonbury 2019
2016 was onze eerste keer. In 2017 waren we er voor de tweede keer en ook voor het laatst. In 2018 was er namelijk sprake van een ‘fallow’ year. Een jaar waarin en geen festival was. De gronden en de dorpen rondom het festivalterrein krijgen eens per zoveel jaar rust. Pas in 2019 is er weer een festival. Halsreikend wordt er door hele volksstammen uitgekeken naar het beleven van dit festival.
Glastonbury is my happy place.
Amelia Jane Bolam – Glasto Chat – besloten groep op Facebook
Somewhere I feel elated, truly myself and free.
It has a weird power over myself that I can’t explain (and I know many others).
I know that many think it is just a festival and that’s fine, but to me it’s so much more.
Met angst en beven echter ook naar de start van de verkoop van de tickets. Afgelopen donderdag gingen de eerste 35.000 tickets de deur uit. De tickets voor mensen die beloven dat ze met de bus naar het festivalterrein komen. Dat is voor ons geen optie omdat wij sowieso al met de auto en de boot komen. Gekkenhuis om dan ergens in het Verenigd Koninkrijk de auto neer te zetten, alle kampeerspullen uit te laden, in een bus te stappen en dan naar het festivalterrein te gaan. Neh. Geen optie.
Ticketday
Vandaag 7 oktober 2018 was het voor ons zover. Over de aantallen bestaat discussie, maar voor zover ik kan nagaan, ging het vandaag om zo’n 135.000 tickets. Allemaal op naam van van te voren geregistreerde geïnteresseerden. Mensen die dachten zich vandaag nog even in te schrijven grepen zeker mis. Registreren was sinds vorige week niet meer mogelijk. Het kan wel weer, maar pas na vandaag.
Aan mij steeds de schone taak om de kaartjes te scoren. Bij Glastonbury is het absoluut niet duidelijk of je enige invloed hebt op het koopproces, dus ik val altijd terug op een niet-wetenschappelijk onderbouwde, maar tot nu toe wel bewezen werkwijze. De avond ervoor zet ik zeker drie wekkers en leg alle Glastonbury-memorabilia op het bureau waaraan ik de volgende dag de kaartjes hoop te mogen kopen. Dat zijn de programmaboekjes, entreebewijzen, polsbandjes, theedoek (ja, echt! :-)). Alle devices die ik de volgende dag ga gebruiken, moeten leeg zijn. Geen open vensters, geen andere apps actief, helemaal niets. Berichtgevingen gaan uit (ik wil immers niet gestoord worden door een of andere pushmelding van een app) en alles gaat aan de oplader, want ze moeten een volle batterij hebben. Creditcard ligt klaar en notities staan open op onze registratiegegevens die we nodig hebben bij de koop. Op alle apparaten open ik alvast twee vensters in Safari:
- Ik log in op de site van de ticketverkoper: See tickets.
- Ik open de pagina waarop de verkoop van de tickets start.
Dat doe ik dus op de Mac, op de telefoon (s) en op de iPad(s). De Mac is bekabeld, de iPad draait op wifi (zonder Bluetooth), en de telefoon op 4G. Dan ga ik een onrustige nacht slapen. Zodra mijn eerste wekker gaat om 8 uur, ga ik eruit en check ik of ik nog ingelogd ben. Eerst koffie, later thee, dan kaartjes kopen en dan pas de rest. Om een minuut voor tien start ik met refreshen van alle pagina’s. Daar ga ik mee door tot ik (in dit geval na een minuut of 10) door ben naar het scherm waarop ik onze gegevens kan invullen. Op het moment dat de pagina dan vastloopt (omdat er misschien wel 300.000 mensen aan het refreshen zijn) moet ik geduldig zijn. Geduldig op ‘proceed’ drukken. En nog een keer, en nog een keer en nog een keer. Tot ik erdoor ben en de betaalgegevens kan invullen. Voorzichtig druk ik op de bevestigingsknop en JA! De kaarten zijn gekocht. Maar echt binnen zijn ze pas als de bevestigingsmail er is. En als die na 3 minuten ook in de in-box zit, durf ik een klein dansje te doen. We gaan opnieuw naar Glastonbury!
Festivalseizoen – Rock Werchter 2018
I
k kwam bij Rock Werchter toen het nog Torhout-Werchter was. In retrospectief zag ik toen geweldige bands waarvan ik me destijds niet eens bewust was: de Ramones bijvoorbeeld. Had ik weinig oog voor, want ik kwam voor U2. Tja, zo ging dat. Omdat Glastonbury dit jaar het ‘fallow-year’ heeft en er dus geen festival is, leek Rock Werchter ons een goed alternatief. Mooie lineup, goede headliners en goede weersvooruitzichten. Nieuwe tent, lichter en popup, lichtere matjes en zo wat minder gesjouw. Wel weer een partytent gekocht. Bij Pinkpop was het immers ook warm en misten we af en toe een beetje schaduw. Vol verwachting over de extra gekochte vierkante meters veld waarop onze tent mocht staan, kwamen we aan bij de festivalcamping.
Eerlijk is eerlijk: best goed geregeld daar. Het was warm en de deuren gingen ook hier gelukkig eerder open dan aangekondigd. Met de aankoop van onze extra vierkante meters kregen we voorrang tot ons stuk van de camping, welke ook nog eens eerder open bleek te gaan. Net als bij Pinkpop ligt de camping ook niet op het festivalterrein maar erbuiten. Op het veld aangekomen bleek 16 vierkante meter helemaal niet zoveel te zijn en we hebben even moeten puzzelen om de twee tenten en de partytent op zijn plek te krijgen. Maar het lukte. Niet bij iedereen.
Afijn, met niet zo heel veel moeite stond de boel en hebben we op ons gemak het terrein kunnen verkennen. En nogmaals: best goed geregeld. Wat wel anders was,was dat er op nog geen 100 meter van ons vandaan een grote tent was waar tot vroeg in de ochtend dj’s muziek maakten. Niets wat een oordop niet tegenhield, maar wel even wennen als je camping C van Pinkpop gewend bent, haha! Alle gekheid op een stokje: mooi festival, geweldige muziek en topweer. Als het Glastonbury niet in de weg zit, zou ik zo weer gaan.
Festivalseizoen – Pinkpop 2018
Z
o, de zomer zit er bijna weer op. Ook dit jaar waren de omstandigheden zo dat een echte grote vakantie er helaas niet in zit. Ik klaag niet, want met én Pinkpop én Rock Werchter kaartjes op zak beloofde het een prima zomer te worden. En wát voor zomer! Prachtig weer, mooier dan iemand van te voren kon bedenken. Bijna mediterraan, lange zwoele avonden, heerlijk. Maar laten we bij het begin beginnen: Pinkpop 2018. De voorpret was groot. Zoals ieder jaar gingen we weer vroeg op pad en ook dit keer verliep de reis voorspoedig. Op naar camping C. Dat blijft wel onze favoriete camping. Nou ja, camping. Eigenlijk is het de rest van het jaar gewoon een weiland. Met zette er wat mobiele toiletten en douches op, wat portakabins en een hek eromheen en voilá, daar is de camping. Camping C heeft geen campingtainment. Tegen een uur of drie ‘s nachts valt over het algemeen de rust in en op de basbonken van camping A in de verte, -waar dus wel een dj tot in de vroege uurtjes draait-, vallen de meeste mensen voor een paar uurtjes in slaap. Heerlijk. Auto dicht bij de ingang en je gelooft het of niet, dit jaar waren we de eersten. Echt waar. Zo’n tien minuten voor de camping openging stonden we daar. En dus konden we ook als eersten een plekje uitzoeken. Heel erg prettig. Voordeel van zo vroeg aankomen is dat je lekker naar al die mensen kan kijken die nog allemaal hun tentje moeten opzetten 🙂
Het programma was top. Mensen vragen vaak voor welke bands ik naar zo’n festival ga. Er zijn headliners die natuurlijk geweldig zijn. Zo waren er dit jaar Pearl Jam, Snow Patrol en Foo Fighters. Helemaal top, maar de sfeer, de mensen, gewoon daar zijn is al helemaal goed. En bands zien en beluisteren die blijven hangen. Zo was daar Nothing But Thieves die ik graag nog eens terug zou zien. Of Oscar and the Wolf uit België. Het weer bleef geweldig en we hebben heerlijke dagen gehad. Op de zondag hebben vaak al een hoop mensen hun tent ingepakt en alvast in de auto gelegd zodat ze, als het festivalterrein sluit, ze direct naar huis kunnen. Je moet maar genoodzaakt zijn of dat persé willen. Ik moet er persoonlijk niet aan denken. Op het gemak nog die laatste nacht daar en dan ‘s-morgens opbreken en vertrekken. Zo doen wij dat.
Helaas ging dat dit keer niet helemaal goed. Tegen een uur of kwart over 5 in de ochtend werd ik wakker van een sms van Zuslief die mij vroeg of wij ok waren omdat een auto op Pinkpopbezoekers was ingereden. Wàt?! Direct wakker natuurlijk. De rest van de campinggasten bleek nog in diepe rust, mijn wederhelft en onze festivalvriend eveneens. Ik heb Zuslief gemeld dat wij ok waren en ben toch maar mijn tent uitgegaan toen ik de traumaheli over hoorde gaan. De campingcrew wist in eerste instantie ook niet meer dan ik, maar kon wel melden dat -zolang een en ander nog niet helemaal duidelijk was-, zij de opdracht hadden gekregen de camping af te sluiten. Niemand mocht in- of uit. Gaandeweg werd duidelijk welk drama zich had afgespeeld bij Camping A, waar ook een collega van mij verbleef. Zij bleek gelukkig ongedeerd. Wij mochten uiteindelijk tegen een uur of 9 vertrekken, mijn collega pas tegen het eind van de ochtend, toen wij aan ons traditionele delifrance-broodje ter afsluiting zaten. Het was een geweldig festival, maar wat een verdrietig eind.
Glastonbury Tips ‘n Tricks
Tja, waar zal ik eens beginnen? Worthy Farm is één week per jaar de plek waar misschien wel het grootste openluchtfestival gehouden wordt. Wat Glastonbury zo uniek maakt, voor mij althans, is dat je op het festivalterrein zelf kunt kamperen. Als je zou willen, maar dan moet je er vroeg bij zijn, zou je bij wijze van spreken je tentje op het veld vóór het Pyramid-stage kunnen zetten en vanuit je tentje naar de grootste headliners ooit kijken. Daar heengaan en verblijven vraagt zeker wat voorbereiding. Lees over het festival, kijk op de site, download tijdig de app.
Kijk naar de line-up, welke bands of acts wil je persé zien. Er zullen ongetwijfeld clashes zijn, dus je zult moeten kiezen. Lees vooral dit uitgebreide document, als je het hier niet kunt vinden. En volg vooral ook @Glastowatch op twitter. Het festival krijgt ook steeds meer bekendheid bij Nederlanders die er in toenemende mate te spotten zijn. En of het nu je eerste of tigste keer is dat je er naar toe zou gaan, er zijn een paar zaken waar je rekening mee kunt houden om er zeker van te zijn dat je er alles aan hebt gedaan om het ook supergeweldig te hebben. Het zou tenslotte jammer zijn dat je op de spoedeisende hulp terecht komt omdat je al op de woensdag in het donker op weg naar een van de toiletten geen licht hebt: telefoonbatterij leeg en zaklamp vergeten.
Ik begin met de meest praktische info en tips en linkjes, want naast het hoognodige is het ook fijn om uit te kunnen zoeken hoe het zit met naar welke bands je wil gaan, hoe je je telefoon kunt opladen en -stel dat je die hebt meegenomen- waar je je waardevolle spullen laat. Dit zal een dynamische blogpost zijn, waar ik af en toe weer wat extra info op zal zetten zodra me dat te binnen schiet. Als je geïnteresseerd bent in dit festival, is het dus handig om af en toe nog eens hier terug te komen om te zien of er nieuwe tips zijn bijgekomen.
Waar is het en wanneer:
In Glastonbury natuurlijk! Nou, niet helemaal. Het festivalterrein ligt namelijk in Groot Brittanië bij Worthy Farm, een heuvelachtig landschap gelegen tussen de dorpjes Pilton en Pylle, negen kilometer ten oosten van Glastonbury (Somerset, Engeland). Een deel van de lokale bevolking noemt het nog steeds het 'Pilton Pop Festival', de naam die het festival droeg toen het voor het eerst in 1970 op Worthy Farm werd gehouden. Glastonbury festival wordt van oudsher gepland rondom de zomerwende, de langste dag, dus rond 21 juni.
Hoe kom je er?
Wij rijden met de auto eigenlijk steeds naar Duinkerken, waar we de ferry naar Dover pakken. Die gaat lekker vaak, de overtocht is zo goed als het kortst en aangekomen in Groot Brittanië is het dan nog een uur of 4 rijden naar het festivalterrein. Wij proberen de ferry eigenlijk altijd mooi op tijd te nemen, rond het middaguur. Dan hebben we het zo uitgekiend dat we tegen 18 uur in de buurt van het festivalterrein zijn, je weet immers niet hoe lang de files naar de parkeervelden zijn. Ben je er vroeg, dan zou je in een van de dorpen nog wat boodschappen kunnen doen. Het advies is om goed te kijken waar je wilt parkeren en je aanrijdroute daar op te berekenen. Omdat wij graag op of in de buurt van kampeerveldje Bushy Ground kamperen, willen we het liefst ook in de buurt van PassengersGate D parkeren. Dat betekent dat we vanuit zuidelijke richting moeten aanrijden.
Hoe groot is het terrein?
Groot. Niets kan je voorbereiden op de enorme omvang van Glastonbury. Het is een tweeënhalve kilometer van de boerderij aan het noordelijke uiteinde naar de Stone Circle in het zuiden en het duurt een goed uur om van het ene einde naar het andere te lopen, zeker als het vol is en er meer dan 200.000 mensen voor je voeten lopen. Het is ook meer dan anderhalve kilometer van de oostkant naar westkant. Daarnaast nog eens tenminste anderhalve kilometer extra in elke richting van de voetgangerstoegangspoorten naar de verste uithoeken van de parkeerplaatsen.
Kijk naar de afbeelding hiernaast waarop een extra laag van het festivalterrein geplaatst is op een kaartje van de binnenstad van Dordrecht. Zo krijg je een idee van hoe groot het festival is. Dit is overigens nog maar het hoofdgedeelte van het terrein. Hierin zijn de parkeerplaatsen, campervanvelden, de Worthy View boerderij of een van de personeelcampings die buiten het hek liggen nog niet meegenomen.
Glastonbury 2017 vervolg II
Als je hier net begint met lezen over onze ervaringen met Glastonbury 2017, kun je beter eerst hier en dan hier klikken. Dan hou je een beetje de chronologische volgorde van het festival aan. En oja, als je denkt dat je zo door deze post bent; fout! Tis een heel verhaal 🙂
Met de eerste twee dagen achter ons, stond de vrijdag in het teken van het verwelkomen van onze vriend die door omstandigheden later kwam (zie vorige posts). De planning was dat hij ergens halverwege de middag zou arriveren. Omdat het festival van uitslapen houdt, start alles pas tegen het middaguur. Lekker chill. Tot die tijd is het heerlijk struinen over het festival terrein, beetje shoppen, lekker lunchen. Het eten op Glastonbury is overigens supergoed. Ik weet niet of het ergens beter, diverser en uitgebreider kan dan hier.
De grote podia hadden vanaf vandaag hun programmering. We keken even bij de Pretenders, die kenden we. Chrissie Hynde zag er nog steeds goed uit en klonk alsof er geen tijd verstreken is sinds ze voor het eerst Stand By Me zong. Maar met 100+ podia was er natuurlijk maar een handvol bands die wij kenden. En dan kun je regelmatig verrast zijn door wat je ziet of hoort. Zo was er op die vrijdag de band Bo Ningen, een noise-rock band uit Japan. Die gingen he-le-maal uit hun stekker met een retegoed optreden en het publiek ging dus ook mee uit hun stekker. Degenen die mij kennen weten dat ik hier wel van hou: beetje herrie. Geweldig!
Verder struinend kwamen we bij een nieuw gedeelte: Cineramageddon. Een grote openlucht drive-in bioscoop, maar dan net een beetje anders. En ja: “Glastonbury is the only place in rain soaked Brexit Britain where an outdoor post apocalyptic drive-in cinema can possibly work.” (Julien Temple, de bedenker). Het was maar goed dat het beter weer was dan vorig jaar. Ik weet niet of het anders zo’n goed idee was geweest.
Je boekt een auto voor een film, dat is je stoel. Vanuit je auto kijk je naar dat grote filmscherm. De meeste auto’s zijn zo gepimpt dat ze zo uit een Mad Max film lijken te komen. Cineramageddon zou officieel geïntroduceerd worden door Johnny Depp. Helaas lukte het ons niet om van te voren een auto te reserveren. Zoals je op de foto ziet, was het aantal auto’s beperkt en de kaartjes waren ook hiervoor zo weg. Helaas pindakaas.
Over mij
Laatste reacties