Vandaag was een suffe, maar gelukkig een halve dag werken. En die halve dag mocht ik opdraven in een overleg met een klant waarvan ik (mijn organisatie) opdrachtgever ben. Voorafgaand aan dat overleg beland ik voor een pc die niet de mijne is, om even wat op te zoeken op internet. Ik neem niet plaats op de bijbehorende bureaustoel, maar zak – geheel arbotechnisch onverantwoord – op mijn hurken. Ik hoor: “Hee, ik wist niet dat ze die strings ook in kant hadden!” En ik voel met mijn hand op mijn onderrug in dat stukje waar dan net mijn broek een miniem beetje open staat (maar waar mannelijke collega’s natuurlijk altijd op reageren) en roep enigszins opgelucht: “Ah joh, hou toch op, je ziet helemaal niks!”. En ik hurk en internet weer verder.
En ineens wordt het verdacht stil. Ik voel gefriemel op mijn rug. Ik kijk om, een andere collega schiet weg en ik sta op. In eerste instantie weet ik dat ze iets, maar niet wat, geflikt hebben. Maar als ik een pas gezet heb, zie ik het. Die ene heeft een hand vol confetti in mijn broek laten vallen. Met iedere stap laat ik een spoor van confetti achter me…Grapjassen!