Hij (van dit, dit en dit) begint met iets als: “Omdat we al zo’n tijdje directe collega’s zijn en ik een groot deel van je studie enzo van dichtbij heb mogen meemaken heeft het de konigin behaagd…..” Uiteindelijk zegt hij: “Hier, voor je afstuderen, van M. en mij”, en overhandigt me een pakje in gekleurd metallic cellofaan. Het voelt zwaar aan en ik grap nog: “Zo, dát zijn een hoop bonbons!” En als ik door de verpakking heen ben zie ik mijn verrassing . Wauw! Is dat niet geweldig lief? En wat een mooi, leuk en te gek kadootje!
Daarnet kwam ik thuis en zag bij het garantiebewijs de prijs van dit KADO (ja, inderdaad KADO in plaats van kadootje)…en dat voor mij? Ik ben sprakeloos…
Ik ga snel eens kijken of ik er een plekje voor kan vinden in m’n kast!
Pingback: Sprakeloos II | Smarts Blogt