Smarts

Bezigheden

Lekker druk met van alles en nog wat. Uiteraard nog steeds met het invoegen van oude berichten in dit blog. Maar ook met het opzetten van een nieuw fotoblog. Het oude blog (Bouncing Light) heb ik weggemikt. Hopsakee, zomaar (wél bewust dit keer) pfffft weg! Wel een verhuisbericht achtergelaten, zodat alle bezoekers naar het nieuwe blog worden gelinkt. Dit is de nieuwe:

Gewoon in het Nederlands (moet er alleen de Nederlandse WordPressversie nog op zetten) en lekker wit, passend bij dit blog. Hij is nog wel ‘under construction’ en dus aan verandering onderhevig. Zo weet ik bijvoorbeeld nog niet of ik de reacties nu wel of niet open zal laten. Ik kan er namelijk ook een soort van portfolio van maken. Degenen die het weten kunnen immers ook gewoon op mijn Flickr-foto’s reageren.

Maar enfin. Naast het geëtter met smarts.nl heb ik het hardlopen weer opgepakt. Mijn doel was in eerste instantie de 10km, maar omdat de 5km eigenlijk best lekker gaat, heb ik mijn doel verlegd naar de 10 mijl op 1 april 2011. Die datum kwam nou eenmaal zo uit in mijn schema. Ik loop eigenlijk altijd alleen en niet met anderen. Het lopen in mijn up gaat lekker en ik ben bang dat ik te hard ga lopen als ik met anderen zou lopen. Dat betekent dat ik Evy ook weer even heb gelaten waar ze is (in mijn iTunes-bibliotheek) en verder loop op een zelf samengesteld looplijstje. Weet je trouwens hoe heerlijk relaxed het lopen is op Plastic Bertrand met Ça plane pour moi? En als je eens een powersong nodig hebt, dan kan ik je Queens of the Stone Age met No One Knows van harte aanbevelen 🙂

Tot zover wat bezigheden. De nieuwe week (en vooral mijn werk) roept. Het weekend is weer over. Ik wens je voor morgen alvast een goede maandag!

Bezigheden Meer lezen »

Import

Mijn geweldige delete-actie gebeurde ergens in de bezigheid van het importeren van oude blogs in deze. Ik heb immers eerder hier en daar geschreven. Hoe fijn zal het zijn als alles bij elkaar onder één url staat? Web-streepje-log is inmiddels de kinderschoenen ontgroeid en heeft een superhandige exporteerfunctie. WordPress kan ook met groot gemak importeren. Het overzetten van de oudste berichten, afbeeldingen en reacties ging dan ook eigenlijk probleemloos.

Maar dan Pivot, dat is waar m’n tweede blog op gebaseerd is. Mooie software, ietwat bewerkelijk en heeft een tijd goed dienst gedaan. Heeft wel een lastig te doorgronden forum en idem gebruikers. En Pivot laat zich met geen mogelijkheid écht goed importeren in andere blogsoorten zoals WordPress. Nu ben ik uiteindelijk zover dat ik wel de berichten en de afbeeldingen met een houtje-touwtje systeem heb kunnen invoegen, maar … ze staan in concept, de reacties komen niet mee, er staat niet altijd de volledige tekst van het oorspronkelijke bericht in, de afbeeldingen staan er wel maar niet altijd op de juiste plek én alle data gaan door de war (1970?). Dat betekent dus een hoop na-werk. Ieder postje nalopen, een onbedoelde regel weghalen, afbeelding aanpassen, in de juiste categorie zetten en de datum/tijd van posten aanpassen zodat we zien hoe het oorspronkelijk was. Wat verloren gaat is jullie en mijn reacties. Spijtig, maar ik heb werkelijk geen idee hoe ik dat voor elkaar moet krijgen. Bovendien is mijn probleem redelijk op zichzelf staand. In de recente historie in Google vind ik wel enkele deelgenoten, maar die zijn op één hand te tellen. Allen verwijzen naar twee tools, maar die zijn niet (echt) meer courant.

Hoedanook, bezint eer ge begint als je ook van Pivot naar WordPress wil, tenzij je zelf een kei bent in het schrijven van dit soort scripts. Mocht dat nu wél het geval zijn, dan hou ik me aanbevolen en zou ik graag ook dat script hebben. Ik hou de backup van het Pivotblog uiteraard nog in de archiefkast in de hoop dat er ooit toch nog een goede export/importfunctie voor Pivot komt en ik jullie reacties hun plek kan teruggeven. Tot die tijd fröbel ik met het terugplaatsen van in ieder geval de berichten en de afbeeldingen.

Ik ben er bijna *kuch*…

 

 

Import Meer lezen »

Zweven

Wazige post alert!

De onrust is er nog steeds. Ik moest naar een coach. Tijdens het tweede gesprek met hem bleek dat er in de omstandigheden niet veel zal veranderen. En dus moet ik er iets mee, denk ik. De omstandigheden accepteren zoals ze zijn en ‘ermee leven’ of misschien wel vinden dat ik er niet mee kan leven en iets anders gaan vinden. Maarja. Wat is wijsheid? En moet ik wel afgaan op wijsheid? Moet ik niet gewoon mijn gevoel volgen? En als ik mijn gevoel volg is dat dan niet geweldig naïef, want ‘omstandigheden’ zullen er altijd zijn? De eisen die ik stel aan mijn dienstverlening zijn gebaseerd op een gevoel van hoe ik behandeld wil worden als ik mijn cliënt zou zijn. En dat gevoel zit er al een tijdje en als ik er niets mee doe blijft het sudderen. Maar hoe dan verder? Blijf ik rationeel en neem ik verstandige stappen of ga ik af op mijn gevoel en probeer ik-misschien niet zo verstandig?-  daarnaar te handelen?

Hoewel het initiatief niet van mij uitging, hoop ik dan toch dat die coach mij kan helpen. En hoewel ik ook altijd zomaar roep (in de hoop dat ik daarmee niemand kwets) dat ik een halve boeddhist ben (in leven en niet in religie), moet ik wennen aan het ‘zweverige’ van de manier waarop hij coacht. Ik ben wars van religie, maar respecteer de levenswijze van het boeddhisme omdat ik geloof in het goede en geweldloze, in het respecteren van leven en natuur, in het onbevooroordeeld en het op gelijk niveau benaderen van de medemens. Maar zaken als aura’s en chakra’s zijn geheel nieuw voor me en ik weet niet zo goed nog hoe ermee om te gaan. Ook nu weer heb ik besloten er open in te gaan. Niet in het minst omdat de coach onderdeel maakt van een opleidingsinstituut voor een, op het eerste gezicht, zeer interessante coaching-opleiding 🙂 De derde afspraak is gepland.Ik weet niet zo goed wat de uitkomst zal zijn, maar wie weet wat het oplevert.

Zweven Meer lezen »

#dom

Eens in de zoveel tijd overkomt het me. Lekker bezig met de site. Fotoblogje aanpassen, Oude blogs integreren. Uiteraard een backup van het huidige gemaakt (want dat gaat zo lekker snel met wordpress), directories opschonen en ineens….

Had ik onbedoeld op de knop ‘delete’ gedrukt en in een flits zag ik dat het de verkeerde directory was. ‘Uit, uit uit!’ en op het kruisje gedrukt. Balen, maar hee, ik had immers een backup. Niks aan het handje zou je zeggen. Toch? Niet dus. Want bij het terugzetten van de backup die niet eens supergroot is, blijkt:  The uploaded file exceeds the upload_max_filesize directive in php.ini.

Da’s lekker. Met geen mogelijkheid die backup terug te zetten, want de server (bij mijn host, grrr)  is daartegen beveiligd. Met een telefoontje zo op te lossen dacht ik. Nee dus. Met een ‘unmanaged pakket’ van € 5,- pm minder kan het blijkbaar wel (want andere server), maar met mijn duurdere pakket niet (want dan moet de uploadlimiet van de gehele server (en alle andere gebruikers daarvan) omhoog. Nog meer grrr. Gelukkig zijn de posts en de comments bij mijn delete-actie behouden gebleven (geloof ik) en heb ik tijdens het deleten van de images-dir blijkbaar op tijd op het kruisje gedrukt. ‘Slechts’ de afbeeldingen die mijn postjes vergezellen zijn verdwenen. Die moeten dus terug of vervangen worden (lekker klusje). En de jas van mijn blog.

Maar ja. Een bekend ex-voetballer -ik noem geen naam- zei ooit: “Elk nadeel heb z’n voordeel.” En dat is zo. Ik moest dus op zoek naar een nieuw theme voor mijn blog; een nieuwe ‘jas’. En die heb ik gevonden in dit mooie jasje. Maar het is nog niet af. Dus als u iets ziet dat niet geheel in de haak lijkt, dat kan, er wordt (hard) aan gewerkt!

#dom Meer lezen »

Oz

De  watersnood in Australië brengt me bij ieder bericht terug naar mijn verblijf aldaar.

Uit een skivakantie bleef een contact met een stel uit Brisbane, Australië. Over en weer werd geschreven tot het moment daar was dat ik met een vriendin vertrok naar het verre ‘daar beneden’. De bedoeling was er een working holiday van te maken. Dat holiday lukte aardig, naar van working kwam helaas weinig. Gedoe met potjes en pannetjes met je naam erop en corveedienst in een jeugdherberg, aan de verkeerde kant van de weg op een bus staan wachten -kuch- of tijdens de Melbourne Cup opdoffen en met locals de stad ingaan. Veel te druk met andere veel belangrijkere zaken 🙂

Na een kleine drie maanden keerde ik moe maar voldaan huiswaarts met een koffer vol foto’s, duikbrevetten, adressen van nieuw gemaakte vrienden en herinneringen.  De mooiste eilanden gezien, de beste barbie (barbecue, red.) gehouden (toen at ik nog vlees), de meest kleurrijke vogels gezien, de beste lamingtons (mjummie!) gegeten en de vriendelijkste mensen ontmoet. Ik heb maar een ‘klein’ stukje van Australië gezien. We hebben een beetje gezworven tussen Sydney, Cairns en het Barrier Reef. Ons uitval-adres van toen ligt op 500 mtr boven zeeniveau, dus no worries over dat. Maar elders in die regio gaat het minder lekker. Ik denk aan de mensen daar.


Oz Meer lezen »

Polaroid Grey

Polaroid (ja, die van de instantfoto’s die ze niet meer wilden maken) kondigt al een tijdje de introductie van een nieuw product aan en over een kleine 3,5 uur gaat het dan echt gebeuren op de CES 2011 in Las Vegas.

A year in the making, Polaroid Grey Label is a collaboration between two of the most influential icons of our time. Polaroid and Lady Gaga. Join us at Polaroid.com as we reveal the next generation instant experience. Live from CES in Las Vegas. January 6th, 2011 at 3:30pm PST.

Maar wát het is? Geen idee. Op internet wordt al flink gespeculeerd. En gediscussieerd. Polaroid stootte immers het analoge instantgebeuren af omdat het achterhaald en ouderwets zou zijn. Natuurlijk is de grootste groep gebruikers overgegaan op digitaal. Maar het zou me niets verbazen als zij zich bij Polaroid zo hebben verwonderd over het in leven blijven van de instantfotografie bij die kleine groep nog-wel-gebruikers. Die zo enthousiast bleven dat er as we speak een nieuw productieproces voor die oude instant techniek wordt ontwikkeld bij The Impossible Project. Misschien dat ze bij Polaroid toch graag een graantje mee willen pikken van die wedergeboorte van de instantfotografie.

Of niet. Het is vast ijdele hoop (ik hoop natuurlijk op een nieuwe analoge camera) en ze verschijnen waarschijnlijk gewoon met een nieuw soort PoGo-printer. Want ook bij Polaroid hebben ze de machines niet meer om die oude ‘600’-film te maken. Dus nee, terug naar analoog zal het vast niet zijn. Hoedanook, ik zal het snel weten en nieuwsgierig ben ik zeker!

🙂

Polaroid Grey Meer lezen »

Groot verdriet

In de advertentie stond destijds: kleine mini-luipaardjes. We wilden er één, maar we gingen uiteindelijk met haar én haar zus weg. Een klein kapitaal aan katten, maar oh wat waren we blij met ze. Wild zat in hun aard en het hele huis werd getest op speel- en sloopbaarheid. Ze was de liefste van de twee, de kleinste en misschien ook wel de mooiste. En inmiddels 12 jaar.


30 december 2010

Vanmiddag werd ze ineens instabiel met haar achterkant. Vreemd gesleep alsof ze zeebenen had. ‘Dat is niet goed!’ Als een gek hebben we de reismand tevoorschijn gehaald en haar naar het dierenziekenhuis hier 500 meter vandaan gebracht. “Heeft u een afspraak? Nee? Geen probleem, ik zoek direct een vrije dierenarts”. In de wachtkamer leverde Eva nog hevig protest: tegen het reismandje, tegen de andere aanwezigen in de wachtkamer en ook tegen het feit dat ze haar pootjes niet meer kon gebruiken. Ik voelde dat haar teentjes langzaam kouder werden dan de rest van haar lijfje.  Ze was snel aan de beurt, maar kreeg de fatale diagnose hypertrofische cardiomyopathie . “Een prop die de aorta blokkeert ter hoogte van de splitsing. Haar achterkant krijgt geen bloed meer, het is afgesloten. En ze zal ontzettend veel pijn hebben en krijgen. Eigenlijk kunnen we er niets tegen doen, behalve….in laten slapen.”

Niet meer met dat pootje in mijn gezicht.

Niet meer dat gesleep met sokken als prooi.

Niet meer vechten met haar zusje.

Niet meer wegkruipen onder het dekbed.

Niet meer Eva.

Ik ben verdrietig.



Groot verdriet Meer lezen »

Nieuw!

Joepie! Een nieuwe pc!


En dan:

Oh nee hè, dan moet ik die oude pc leeghalen…

Een paar jaar data waarin ik -zoals gebruikelijk- veel te veel vasthield. Maar een nieuwe pc langer dan één dag in de doos laten kán ik gewoon niet. En dus externe harde schijven als tijdelijke parkeerruimte voor het hoogstnoodzakelijke en huppekee: overzetten die boel. En voilá: een nieuw begin. Met de belofte aan mezelf dat ik dit keer écht regelmatig zal opruimen. Dat gaat vast goedkomen (not :D).

Nieuw! Meer lezen »

Scroll naar boven