Over salamanders en een kip
We zaten in een groot en luxe huis dat van M. zijn ouders bleek. Eén van de gangen eindigde bij de deuren met vensters erin van een kantoor van een vreemde firma. We plakten de deuren met tape af zodat we ze niet konden openen. Ik moest een kip uitlaten. Dat deed ik met een zwemband om en omdat ik eerder een vrouw dat op bruine schaatsen door de groene berm zag doen, probeerde ik dat ook. Maar ik vergat de kip en moest terug.
Omdat het hard had geregend, was het water heel hoog gekomen en moest ik het laatste stuk naar het huis zwemmend doen. De regen had ervoor gezorgd dat alle groene baby-salamanders waren uitgekomen en het water zat er vol mee, het leek wel een groene soep. Ik moest bovendien oppassen dat ik op weg naar het bordes binnen de lijnen van het terras om het huis zwom, omdat ik anders twee verdiepingen naar beneden zou vallen.
Opeens passeerden M. zijn ouders mij en M. zat boos en verdrietig thuis. Even later kwamen er allerlei mensen, waaronder politie, op zoek naar iets. Mijn vader werd ergens van beschuldigd, ik weet niet wat. Ze zochten iets en konden het niet vinden. Heel even liep het gezelschap weg. Ik weet niet waarom, omdat ze een huiszoekingsbevel moesten halen? Pa wilde iets van onder een dorpel opgraven, maar het gezelschap kwam weer terug. We waarschuwden hem, hij luisterde niet en ik werd heel bezorgd over wat er gebeuren zou. Toen het gezelschap opnieuw binnenkwam…werd ik angstig wakker.
Over salamanders en een kip Meer lezen »
Internetbankier-apparaatje bij de hand en zeer gefocust en geconcentreerd starend voor de schermen van mijn apparaten.Om 10:00 uur werd inderdaad de wachtrij ververst. Schrikken, want hoe lang zou het duren voordat ik door kon naar het koop-scherm? Nou, dat duurde welgeteld wel 1 hele minuut. Ik mocht op mijn iMac direct door naar het kopen van tickets, terwijl alle andere apparaten in de wachtrij bleven staan. Ik hield mijn adem in: als het allemaal maar goed zou gaan en er geen foutmelding zou komen. Direct drie weekendkaarten gekocht en toen om 10:05 uur de bevestiging per mail kwam, durfde ik weer adem te halen. Ik had ze opnieuw binnen! Whoohoo! Ik kon daarna zelfs nog 4 vrijdagkaarten voor een collega kopen. Mijn bankrekening is overigens niet zo blij met mij vandaag: 3 weekendkaarten en 4 vrijdagkaarten is toch al gauw zo’n kleine 1000 euro. Wow.
Omdat mooie pennen ook mooie inkt verdienen, heb ik op internet ook gezocht naar mooie zwarte inkt. Die denk ik gevonden te hebben in Aurora Black. Wel besteld, maar nog niet ontvangen. Ik ben heel benieuwd of die inkt inderdaad zoveel zwarter is dan de Quink van Parker zelf. Wie schrijft, die blijft zegt men. Nou, er gaat wat mij betreft ook helemaal niets boven ouderwets schrijfhandwerk.