Smarts

Holga II

Laat een reactie achter

Een hartinfarct bij het afrekenen van ’t ontwikkelen van de twee films.
Een eerste teleurstelling bij het zien van de afdrukken: “Blergh, wat slecht!”
En een foutje van ’t lab: “Ik had om mat gevraagd en niet glanzend…”
Oeps: “Shoot, ik had toch het 6×6 masker gebruikt? K*t, nee dus, grmpf”.
Beetje zielig zuslief opgebeld: “Snif, tis helemaal niks”
Ben toen maar achter de pc gaan zittten en een scan geprobeerd van de foto’s.

Wenkbrauwen die van verbazing omhoog gingen: “Hmm, misschien te snel geoordeeld”.
Nog een beetje zitten klooien: “Eigenlijk best toch wel leuk…”
Het is misschien gewoon een kwestie van wennen, en een beetje geklooi vind ik best grappig. Maarrr…omdat het zo duur is, heb ik Holga inmiddels aangepast voor 35mm film; de gewone huis, tuin en keukenfilm. Ik vraag me alleen af hoe ’t lab reageert als ik voor die film vraag om een contactsheet, maar da’s voor later zorg. De 120 films bewaar ik tot ik centen genoeg heb om een degelijke fotoscanner (epson 4490 ?) aan te kunnen schaffen. Dan mag het lab alleen ontwikkelen, de rest doe ik dan zelf wel. Hahaa!

Holga II Meer lezen »

Voors en tegens

Laat een reactie achter

Voor:
1. HBO-niveau
2. Basisopleiding hoef ik helemaal niet te doen
3. In termijnen te betalen
4. Het mooiste gebouw van Rotterdam
5. Omdat ik er plezier in heb

Tegen:
1. Best wel veel geld
2. Wat wil ik er nou eigenlijk mee?
3. Ook best wel weer lang -4 jaar en anders in 2 jaar, maar dan nog duurder
4. Te combineren met huidige werk?
5. Gemiddelde leeftijd = 24 jaar (au!)

Pfff…ik verzin er nog even over.

Voors en tegens Meer lezen »

Holga

Laat een reactie achter

De eerste drie (!) films liggen bij de fotograaf om te ontwikkelen. Misschien is het wel helemaal niks geworden, we zullen zien.

Vandaag met zuslief gauw even naar Rotterdam, metrostation Wilhelminaplein is een leuke fotolocatie. Zus staat er weer mooi op. Op de 30D dan. Want de films zijn pas volgende week klaar. Van de 30D heb ik natuurlijk wél gelijk resultaat. Hieronder SmaRtie op de rolbaan (klik voor groter) met de Holga en daar vind je zuslief. Ik ben in ieder geval heel érg blij met mijn verjaardagskado (gekregen, Pris!).

Holga Meer lezen »

Plastic Lomo

Laat een reactie achter

Als een kind zo blij met mijn nieuwe verjaardagskadootje: een bijna speelgoed plastic fototoestel: De Holga! Mét fisheye-lens, flits (die ook in kleuren kan flitsen) en met genoeg ringen om de fisheye ook op de digicam te gebruiken. Het hele spul was vergezeld van batterijen (die ik nog moet vastplakken :-S), een heel pak vol 120-films in verschillende soorten, de mogelijkheid van het kiezen van 6×6 of 6×4,5 foto’s én niet in het minst: plakband om het vrij lekke cameraatje naar wens lichtdicht te maken 🙂

Een beetje prutten met het eerste filmpje, maar zeker weten dat die morgen al bij de fotograaf ligt om te ontwikkelen. Geweldig, en mocht het resultaat er enigszins aardig uitzien, dan zal ik jullie daar zeker deelgenoot van maken.

Plastic Lomo Meer lezen »

Bende

Laat een reactie achter

Ooit, in een vlaag van verstandsverbijstering, dacht SmaRts het ook maar eens te doen. Want ‘waar doen al die andere mensen het dan van?’ Rondom het overlijden van mijn ouders, geheel in de plukdedagwantmorgenbenjedood-stemming, belde ik de DSB-bank op; lage rente, je weet wel, van dié reclame. Ik wilde óók verbouwen en ik wilde óók een nieuwe auto. Sparen zou een eeuwigheid duren en het afbetalen van dat huis? Wie dan leeft, die dan zorgt!

Dus daar zat ineens zo’n mevrouw binnen die gretig gebruik maakte van SmaRts d’r nieuw verworven laatmaarwaaien-mentaliteit. Binnen no time zou SmaRts d’r hypotheek ongeveer verdubbeld (!) worden, maar ‘daar merk je per maand niets van want de rente is zóó laag…’ Ze was nog niet de deur uit of de paniek sloeg toe en het kwartje viel. Want wie doet er nou toch zaken met die ‘Dirk Scheringa Bende??’ Als een idioot alles weer afgezegd, een kapitaal aan aangetekende brieven weggedaan en nooit, nee, nooit (!) de polis van ze teruggekregen. Gelukkig bleef alles bij het oude. Behalve die polis dan. Die was bij hun. Grmpf. Maar…inmiddels verlopen en niet meer belangrijk.

En toch word ik zo ongeveer iedere maand gebeld door mensen van een callcenter die zeggen dat ze uit hoofde van de DSB-bank bellen. Mijn haren gaan overeind staan als ik die naam hoor en ik laat ze niet eens uitpraten. Ik wil er gewoon niets, maar dan ook niets mee te maken hebben. En vanavond belde er weer één. Verspilde moeite voor haar en voor mij. Nee, ´ze ging er dit keer écht voor zorgen dat ik uit de database verwijderd werd´. Ik ben bang dat het haar niet gaat lukken, want haar enige taak is afspraken regelen. SmaRts weet heus wel wat callcentermedewerkers doen. Grmpf.

Bende Meer lezen »

Eindgesprek

Laat een reactie achter

Ik schreef al genoeg over mijn werk en de opleiding die ik ervoor volg. Zo’n anderhalf jaar na de start was het nu tijd voor een eindevaluatie in de vorm van een eindgesprek. Een gesprek met een commissie van wijze heren die mij vakinhoudelijk gingen beoordelen op mijn houding, mijn gedrag, mijn kennis. Aan hen moest ik de keuzes die ik maak in mijn werk verantwoorden. Waarom heb je dit gedaan? Hoe ben je tot die beslissing gekomen? Waar heb je dat vandaan en hoe heb je dat vorm gegeven?

Een positief resultaat maakt dat ik me binnen het vak mag registreren en na een x-aantal jaren zelfs kan laten certificeren. Altijd handig voor het geval Baas binnen mijn beroepsgroep met boventalligheid te maken krijgt en ik die arbeidsmarkt op persoonlijke titel moet gaan verkennen en veroveren.

En je raadt het vast: dat gesprek was vandaag. Goed bedoelde waarschuwingen over mijn gesprekspartners naast me neer leggend, besloot ik het gesprek open in te gaan; klaar om de feedback op mijn functioneren met open armen te ontvangen (mijn lessen gesprekstechniek lagen me immers nog vers in het geheugen). Ik had de dag mee: één van de wijze heren was verlaat. Dat gegeven vatte ik op als een 1-0 voor mij. Ik was er immers ruim op tijd en goed voorbereid. Toen het gesprek uiteindelijk van start ging, liep het als een trein. Hier en daar een kritisch puntje, maar niets waarvan ik direct onder de indruk was of erger: van mijn stuk raakte. Integendeel. Enigszins teleurgesteld dat we het ‘hier’ niet over hebben gehad en ‘daarover’ ook niet, eindigde het gesprek met de toezegging dat ik vanmiddag mobiel op de hoogte gebracht zou worden van hun oordeel. Collega’s waren overtuigd van een goede afloop – “Doe mij maar slagroom van de Hema!” – en vroegen zowat iedere tien minuten of er al bevestiging was. En net toen ik riep dat kwart voor 4 wel een mooie tijd was om mij in te lichten, kwam daar dat verlossende telefoontje met de mededeling: Gefeliciteerd, je bent er door!

“Volwas”, zegt mijn wijze mentor. Nadrukkelijk en gelukkig niet ´volwassen´, want dat wens en hoop ik eigenlijk nooit te zijn, ook al word ik binnenkort 29+

🙂

Eindgesprek Meer lezen »

Torenkraan vervolg

Laat een reactie achter

Met ieder antwoord ontstaat weer een nieuwe vraag. Hoe interessant kan iemands job zijn?! En met mijn nieuwsgierigheid besmet ik andere collega’s, die nu ook met enige regelmaat met een nieuwe vraag komen aanzetten. Maar ik was al een eind verder. Gisteren en vandaag keek ik op het juiste tijdstip en zag ik beide kraanmachinisten naar boven klimmen. Ja, klimmen!

Vandaag besloot ik dat ik in mijn lunchpauze maar eens een bezoekje moest afleggen aan de bouwput. Op zoek naar antwoorden. En ja hoor, wie kwamen daar naar beneden geklommen om zich zeer welwillend, tijdens hun lunchpauze, aan mijn vragenvuur te onderwerpen: beide kraanmachinisten! En al bij de derde vraag kreeg ik: “Nou, dan moet je maar eens een keertje mee naar boven”. “Kan dat zomaar?”, vroeg ik voorzichtig. “Wat mij betreft wel, we moeten het wel eerst even bespreken met de uitvoerder en het lijkt me handig dat je nog even geduld hebt tot het liftje geïnstalleerd is. Moet je wel je fotocamera meenemen enneh…je weet toch wel dat het 90 (!!) meter hoog is en dat dat ding niet stil hangt?” “Ja natuurlijk!”, zei ik stoer en voelde me steeds kleiner worden naast die 90 meter hoge kraan.

De definitieve afspraak moeten we nog maken, maar het idee is al geweldig en het enthousiasme van de machinisten ook. Ik blijf toch ook steeds maar erg onder de indruk van de drive die mensen hebben en vinden in hun werk. Geweldig. Wat een baan heb ik. 🙂

Torenkraan vervolg Meer lezen »

Scroll naar boven