Het jaarlijkse kerstkaartendilemma is weer aangebroken want de eerste kaarten heb ik alweer binnen. Ieder jaar weer neem ik me voor gÈÈn kaarten meer te sturen, maar als de eerste kaart dan binnenkomt, begint de vraag te knagen: zal ik wel of zal ik niet? En opnieuw ga ik door de knieÎn. Hierbij de eerste voor alle bezoekers hier:
Update: Na aankomst op Kabul blijkt het hoe-en-wat met betrekking tot de doorreis naar Kandahar ietwat onduidelijk. Na anderhalf uur slapen in de slaap-portacabin en een etentje bij de lokale Thai (!) blijkt het volgende: Morgenochtend wordt hun team van twee mensen (de dokter en de pleeg -zuslief) uit elkaar gehaald. De dokter vliegt morgenochtend met de eerste Amerikaanse Hercules naar Tarin Kowt (in militaire vaktermen aangeduid als TK) en zuslief mag met het tweede vliegtuig mee. De indeling wie-in-welk-vliegtuig-zit schijnt op alfabetische volgorde gemaakt te zijn, waarbij géén rekening is gehouden met de teams. Het protest loopt echter nog, dus ik hoop maar dat ze toch samen kunnen reizen, zodat ze er niet helemaal alleen voor komen te staan. Enfin, morgen voor haar dus een niet gepland vertrek naar Tarin Kowt (overigens gewoon uit te spreken als Tarin Kot – zonder w). Wannneer de uiteindelijke reis naar wel-gepland Kandahar plaats gaat vinden, is nog niet bekend.
Wordt vervolgd.
Tussen landing en vertrek Meer lezen »
Update: Ze verveelt zich tijdens een tussenlanding op Fujairah. Over een uur of twee vliegen ze door naar Kabul en van daaruit weer naar Kandahar. Ze zijn met zo’n 120 man/vrouw, een flinke groep dus. In Fujairah is het nu nacht en zo’n 21 graden. In Kabul schijnt het te sneeuwen, de overgang zal heftig zijn. Wordt vervolgd.
Mosselen zijn vers het lekkerst. En echt vers vind je ze in Zeeland. 
Omdat dat best een autoritje waard is, op zoek dus naar Zeeuwse mosselen en oesters. En zo kwam ik onderweg ineens op de Rosada-outlet, waar ik tot op gisteren nog niet van gehoord of gezien had. Een aardige verzameling winkels die blijkbaar goedkoper zijn. Ik ben in geen van hen binnen geweest, maar de nieuwe oude gevels zijn het bekijken waard.
Ik kan na gisteren ook uit eigen observatie vaststellen dat de veerdienst Kruiningen – Perkpolder definitief uit de vaart is genomen. Een desperate plek, fotogeniek (want SmaRts houdt wel van verval), maar ook levensgevaarlijk. Ik zag hoe mooi Zierikzee in ondergaand tegenlicht kan zijn. Geweldige mooie luchten en ja, ze boffen daar, want in ons kikkerlandje kent Zeeland de meeste zon-uren.
Al met al een tijdje zoet geweest, van het heerlijke weer genoten en daarna van overheerlijke mosselen en oesters.
NB: Note to self: de mosselboer zit in Bruinisse (en niet in Brouwershaven…)
Gisteren zijn we geweest. Een bijzondere ervaring. Persoonlijk vond ik het niet eng en dat gold eigenlijk voor ons alledrie. Van de meeste lichamen is het oorspronkelijke gezicht ook niet goed te zien en dat is maar goed ook. Als dat wel zo zou zijn, is het misschien een stuk confronterender. Je kunt het vergelijken met een anatomieles. Maar dan met Ècht menselijk materiaal. Onvoorstelbaar om bijvoorbeeld te zien hoe ze in beeld hebben gebracht over hoeveel bloedvaten een mens beschikt. En onwaarschijnlijk ook hoe gedetailleerd plaques eruit zien. Nee, niet van een MRI, maar van een Ècht in plakjes gesneden mens. Ter ere van haar vertrek naar Verweggistan hebben we de dag afgesloten met *kuch* dure, maar werkelijk niet te versmaden, Sushi. Mjummie. Voor de gevoelige mensen onder ons die de expo nog willen bekijken, lijkt het me aan te raden ook deze volgorde aan te houden 😉
Ohja, foto’s nemen op de expo was helaas verboden.
