Het begon met haar ene oog: binnen no time grijs. En nu ook haar andere oog. Staar. Maar ze houdt stug vol. Slaapt het liefst in mijn handen (lekker warm) en moet met beleid in haar kooi manouvreren. Het verhangen van stok of tak heeft onherroepelijk een val tot gevolg. Ach gos, ze is nu echt een blinde vink…
Bij deze een oproep ter bevrediging. Van mijn nieuwsgierigheid dan welteverstaan. 😉
In mijn werk is het handig om veel te weten van arbeid. In het algemeen, maar ook specifiek. Vanaf mijn werkplek kan ik deze twee kranen zien. Ze zijn hoog, erg hoog. Nu heb ik geen tijd (nee, echt niet!) om hele dagen naar buiten te kijken, hoe graag ik dat ook zou willen, en ik zie dus niet alles wat er rond die kranen gebeurt. Sterker nog: ik begin om 07:00 uur als de bouw nog stil ligt en ik kijk van mijn bureau op bij de eerste beweging van een kraan, meestal zo ergens rond 08:00 uur. Dan heb ik dus net alle ‘start-actie’ gemist; de machinist zit er al in. Daardoor blijf ik aan het eind van de dag steeds met een aantal vragen zitten over het werk van de torenkraanmachinist.
Klimt de machinist naar boven en weer naar beneden?
Ik heb het nog niet kunnen ontdekken, maar het moet haast wel. Een lift zit niet in of aan de kraan en in de toren is een laddertrap te zien met om de zoveel meter een ‘uitrustplateau’.
Komt de machinist met de lunch naar beneden of blijft hij boven?
Ik kan me voorstellen dat de bouw een tijdje stil ligt als dat zo zou zijn en dat kost weer geld. Stel dat hij boven blijft (lunchkoffertje mee?), dan komt er uiteraard die andere vraag:
Hoe doet ‘ie dat dan met poepen en piesen?
Op dat piesen kan ik zelf nog wel iets bedenken (jerrycannetje?), maar dat poepen!? En tegelijkertijd bedenk ik dan weer de praktische maandelijkse problemen waar een vrouw mee zit, en dus daardoor alleen al, niet geschikt zou zijn voor dit werk?
Arbotechnisch is er best wat te vinden over torenkranen, maar zo heel specifiek jammergenoeg niet. Jullie merken het wel: ik rol van de ene vraag in de andere. En ook al valt het misschien in de categorie ‘lekker belangrijk’, zolang die vragen niet beantwoord zijn, blijven ze in mijn hoofd hangen. Dusss…heeft iemand ook de antwoorden?
Torenkraan machinist Meer lezen »
Vandaag was ik in de gelukkige omstandigheid om op uitnodiging van de Rotterdamse politie in de meldkamer van de Rotterdamse hulpdiensten (politie, ambulance en brandweer) te zijn. Ik ben zeer onder de indruk van het werk dat ze er doen. De mensen die er zitten, werken met verschrikkelijk veel verantwoordelijkheidsgevoel, analytisch vermogen en een flinke dosis ervaring. Uiteindelijk weten zij immers precies wat er moet gebeuren als de burger, om wat voor reden dan ook, 112 belt. Het hart van onze hulpdiensten, zo kun je het eigenlijk wel stellen. En ze zitten op een geweldige werkplek met een mooi uitzicht over Rotterdam (jawel, ik mocht mijn camera meenemen!). Het komend weekend zullen ze er vast genoeg te doen krijgen : de havendagen staan bij hen letterlijk voor de deur.
Room with a view II Meer lezen »
Ben er wel, maar eigenlijk niet helemaal. Zeer bezig met drukte. De kogel is door de kerk voor wat betreft de badkamer. Die wordt kapitaal en zó mooi dat de komende kerstdagen waarschijnlijk in de badkamer zullen worden doorgebracht. 🙂
Verder was ik op zoek naar een geschikt brandprogramma voor onder Vista. Vista is geweldig, maar sommige dingen werken niet, of niet bij mij. Nero zorgt op mijn systeem op zijn best voor algehele traagheid en in het ergste geval voor een totale hang van het systeem. Weg ermee dus, maar wat is een goed alternatief? Tig installaties verder, lijk ik dat gevonden te hebben in CloneCD en CloneDVD. Nu kan ik eindelijk die, aan tante en oom beloofde jaren-50-en-60-cd-tjes, kopieren en dat dvd-tje met de laatste Italie – tweedaagse – foto’s branden en opsturen.
En dan heb ik het nog niet over dat plotselinge overlijden van die voor haar dierbare, die twee bruiloften die gevierd moesten worden en het werk dat uiteraard de nodige energie vergt. De laatste foto die ik gemaakt heb dateert notabane van 4 augustus! Het is dus een beetje komkommertijd hier op het blog, maar gelukkig is er in ieder geval weer één nieuwe goed leesbare blogger bijgekomen, dus ik verwijs u for the time being graag naar daar.
Bij de bloemenboer, waar ik altijd losse bloemen koop omdat ik er niet meer dan drie in een vaas wil, stond een hele krat gladiolen. Lekker lang en rood; precies goed. Gecombineerd met twee andere langstelige bloemen, perfect voor in mijn vaas. Dat er bij stond dat drie bossen x-euro waren, daar stoorde ik me niet aan. Eén tak was immers voldoende.
Op zoek naar iets wat erbij kon, kwam de tuincentrum-mevrouw naar me toe. “Eéntje kan niet. U moet drie bossen kopen, kijk maar naar het bordje.” Beduusd probeerde ik: “Maar…ik heb maar één tak nodig en geen drie bossen. Ik koop de bloemen hier altijd los.” “Nee”, zei ze “Kijk maar naar het bordje, dat kan niet!”
Vanuit de catacomben van het hiernamaals hoor ik mijn moeder roepen: “Kan niet staat niet in ons woordenboek!” Heel even aarzelde ik en wilde ik de dame in kwestie nog overtuigen, maar bedacht me op tijd dat dát me nog meer energie zou kosten. Nijdig propte ik de gladiool terug in de krat en liep de winkel uit. Het zal wel even duren voor ik er weer kom.
“Op de Zoom Gallery heb je deze foto geplaatst. Deze vinden we zo goed, dat we hem graag in het blad zouden plaatsen. Zouden we het Hi-res exemplaar (zonder kaders/randen) van je kunnen ontvangen?”
Ik antwoordde met: “Natuurlijk wil ik aan je verzoek voldoen. Leuk zelfs! Ik zou het leuk vinden als je me in ieder geval nog laat weten of ´ie geplaatst wordt.”, om vervolgens niets meer te vernemen.
Vandaag viel het blad in de bus en tot mijn stomme verbazing is ‘ie toch geplaatst; als eervolle vermelding bij de lente-fotowedstrijd. Erg leuk om ‘m zo onverwacht in het blad terug te zien.
Het plaatje is slechts een indicatie, nog geen definitieve invulling.
De plannen zijn gewijzigd. De overloop blijkt ruim genoeg voor een uitbreiding van de bestaande badkamer. Het plaatje komt er ineens heel anders uit te zien en het project wordt volgens de aannemer ineens erg leuk (ja, dat snap ik). Maar zeker wel aantrekkelijk: de poep- en pieshoek (zoals Barend het noemde) kan nu achter een muurtje, een beetje weg van de rest van de badkamer.
De aannemer leverde een geweldige offerte die, tegen de verwachting in, erg meeviel. Het bezoek aan de ‘badkamerboer’ echter, leverde een hartinfarct van jewelste. Uitgaand van wat leuk is (‘dan doe ik later wel concessies op de prijs…‘, jaja..) komen we uit op een pláátje van een badkamer (overigens in de kleuren van mijn blog: antraciet en wit), maar ook een prijs waar je U tegen zegt. Het gevoel bij de aannemer is goed. Bij de (gerenommeerde) badkamerboer ook. Uiteindelijk moet het keramiek goed geleverd worden en, de komende twintig jaar zeker, goed blijven. Bovenal deed hij (uiteraard) ‘an offer hard to refuse’ voor wat betreft een droomplafonnetje….man man, wat een dillema’s, maar wordt vervolgd 😛
Aan het werk in de berm
De gemeente houdt bij het beheer van de bermen rekening met de eisen van vlinders. Zo kunnen meer soorten vlinders in de bebouwde kom een leefgebied vinden.
In vlindervriendelijke bermen:
Al een tijdje vroeg ik me af hoe die berm ineens zo veldboeketterig kwam. Vorig jaar had ik ‘m niet zo fleurig gezien. Vandaag zag ik het bordje. Voor wat de vlinders betreft is mijn gemeente goed bezig.
“Pestdokter
Het kostuum van de pestdokter herinnert aan de verwoestende pestepidemie in de Middeleeuwen en de Renaissance. Bij zijn uitrusting hoort een lange staf, waarmee de dokter zonder de patiënt aan te raken het beddengoed opzij kon schuiven, en een snavelmasker dat hij met kruiden vulde om de pestlucht te verdrijven.” (bron).
Het Carnaval van Venetië staat al lang op mijn verlanglijstje en nu ik er (heel even) geweest ben, met stip gestegen! Het programma voor 2008 staat al min of meer vast. Maar jeemig, wat is het duur…
Jeeha! Zuslief heeft een geweldig leuk huis gekocht.
Eindelijk weer een echt eigen plekje voor haar. En lekker dichtbij SmaRts!