flauwvallen

Zo zijn

M’n niet-nuchtere bloedsuiker was 5,4 en mijn ECG is normaal. Met dank aan zuslief (‘in leven en professie’) bevestigd gekregen. Zoals verwacht overigens. In ieder geval een mooie uitdraai om mee te geven aan de bloedbankarts om hem zo te overtuigen dat zijn goedbedoelde bezorgdheid niet nodig was en dat ik gewoon een flauwvallerig tiep ben. Geen gekke aangeboren hartafwijkingen. Ze hebben bij Sanquin gewoon de verkeerde stoelen aangeschaft.

Wel een leermomentje voor mij. Als ik op het punt sta flauw te vallen, dan moet ik ernaar handelen. Luisteren naar de signalen en ze niet quasi rationeel wegwuiven. Dit keer kon ik (in tegenstelling tot de vorige een-na-laatste keer) gelukkig niet vallen omdat ik zat, maar als ik niet oppas zit ik de volgende keer weer met hechtingen.

Zo zijn Meer lezen »

Flauw

Plasmaferese, de 126ste keer (zoiets).

Hee, nieuwe stoelen. Ze zitten wel erg recht…

Het is niet druk, vakantietijd?…

Tommy Wieringa – Caesarion – leest best lekker hoor en ik lig hier toch bijna een uur…

‘Iets drinken?’ ‘Ja, lekker, doe maar rooibosthee’…

‘Nog een theetje?’ ‘Neuh, doe maar een sinaasappelsapje’…

Geklets over nieuwe uniformen die niet lekker zitten… Ik duik mijn boek in… Pff, wat zitten die nieuwe stoelen rot…


Het lijkt wel of ik duizelig ga worden, dat zal toch niet? Ik zit hier gewoon? Doe niet zo gek. Drink je sapje nou maar op, dat zal wel helpen. En even diep ademhalen… Het gaat niet weg, ik blijf duizelig, het gaat suizen…Nou ja zeg. Ik ga toch niet flauwvallen? Vallen kan trouwens niet, want ik zit! …Kijkt er iemand mijn kant op? … Even wenken. Nee, er kijkt niemand… Dan maar zeggen, misschien hoort iemand het: ‘Euh….ik geloof dat ik beetje duizelig ben…’

En weer wakker. Alsof ik geslapen en gedroomd heb, door en door bezweet. Drie gezichten boven me en mijn stoel achterover gekanteld. ‘Ben je misselijk?’ ‘Heb je tintelende lippen?’ ‘Gaat het weer een beetje?’ ‘Je bent wel even weggeweest, hoor!’ ‘Had je wel ontbeten?’ (Ja, natuurlijk!).

De laatste rode bloedcellen heb ik nog wel teruggekregen ondanks het feit dat ik tijdens het flauwvallen verkrampte en mijn arm (mét naald) dubbel sloeg. De andere donors kijken geschrokken mijn kant op. Tegen de tijd dat ik weer echt terug op aarde ben, geneer ik me verschrikkelijk. In 125 keer doneren is zoiets me nog niet overkomen. ‘Sorry, sorry, wat erg’. Mijn bloeddruk wordt opgemeten. Kwam ik binnen met een bloeddruk van een keurige 115/75 , was ‘ie nu (na 3x proberen) 90/60. Ietwat verlaagd dus. En ja, het overkomt me vaker. En de een-na-laatste keer kostte dat een gedeelte van mijn hoofdhuid.

Omdat het me vaker overkomt (inmiddels niet meer op twee handen te tellen), adviseerde de bloedbankarts me een hartfilmpje te laten maken. Even checken of er geen sprake is van een verlengde QT-tijd. Wat dat dan weer mogen zijn. Ik was wel verpleegkundige in een vorig leven, maar die CCU-aantekening heb ik nooit gehaald. Zuslief is goed in het draaien van ECG’s, dus die kan dat mooi voor me doen.

Al met al was ik vandaag een mooie anti-reclame voor het bloedgeven. Mooi is dat.

Flauw Meer lezen »

Scroll naar boven