lichtgewicht

Het plannen

De wandeling is een uitdaging, maar het plannen van de route ook

Ons grote wandelavontuur is gedeeltelijk georganiseerd, maar het meeste is zelfvoorzienend. Een van de zaken die moet, is een akkoord op de door ons uitgestippelde route. Daarbij moeten we starten vanaf vooraf bepaalde startpunten en de finish is eveneens in vooraf bepaalde dorpjes. Tijdens de tocht worden we geacht minimaal 4 x in te bellen naar de organisatie om te laten weten hoe het met ons gaat; dat we niet verdwaald zijn. Feitelijk gaat het erom dat we nog leven, we lopen immers door vrij onherbergzaam gebied. De wandeling is een uitdaging, maar het plannen van de route uiteraard ook. Het begint met de reis, de vlucht, de accommodatie. De keuze van het dorp waarin we willen starten is daarbij belangrijk. Hoe komen we in dat dorp en is vanaf dat dorp een goede wandelbare route uit te stippelen? Het is als het uitstippelen van een rondreis. Als we de startplaats weten, kunnen we de weg ernaartoe regelen en wellicht een verblijf ter plekke. Als we de route weten en ook wat de behapbare stukken daarin zijn, dan weten we ook waar we moeten wildkamperen of waar we ons kunnen overgeven aan de luxe van een bed & breakfast of hotel met bijbehorend toilet en douche.

Waar we ook rekening mee moeten houden is de bevoorrading onderweg. Onherbergzaam als het er is, kun je niet zomaar overal boodschappen doen. Op welke dag en hoe laat komen we aan in zo’n dorpje. Is er een winkel of een hotel. Kunnen we daar iets kopen of is het handiger spullen er van te voren heen te zenden? Jullie willen niet weten hoeveel bookmarks ik inmiddels heb onder het tabje TGO Challenge. Ik gok een stuk of 50 en ze variëren van lichtgewicht tenten tot het zelf dehydreren van maaltijden tijdens een meerdaagse trekkingtocht. Het op- en uitschrijven van onze route hier op mijn webstek, maakt ook dat ik in mijn hoofd de route heb gelopen. Ik hoop zo goed voorbereid te zijn op de dingen die we gaan tegenkomen. Lastige dingen, maar ook bezienswaardige dingen.

Als startplek hebben wij gekozen voor Mallaig: 

Een plaats aan de Schotse westkust, gelegen in de lieutenancy area Inverness. In 2011 had Mallaig 806 inwoners. Het dorp heeft een belangrijke vissershaven en veerhaven. 

Vliegen op Glasgow is dan het handigst. Easyjet brengt ons van Amsterdam naar Glasgow, waarbij we net in de middag aankomen en voldoende tijd hebben om door te reizen naar Mallaig. Want vanuit Glasgow ben je niet zomaar in Mallaig. Gelukkig is er de meest prachtige verbinding die je je maar voorstellen kunt: de West Highland Railway Line met de trein door het prachtige Schotse landschap. Een 5 uur durende treinrit, die onze challenge direct een soort van vakantiegevoel geeft. Hoewel het gaat om een fysieke uitdaging, denk ik dat we hier zo’n geweldige ervaring gaan meemaken, dat het mooi is om die te omlijsten met -op zijn minst- het idee van vakantie. Die treinrit gaan we zeker doen.

Glenfinnan Viaduct (van uit de Harry Potter films)
Glenfinnan Viaduct (van uit de Harry Potter films)

Het plannen Meer lezen »

Training I – TGOC Vervolg

Over uitdagingen & grenzen

Zoals ik al in de vorige post aangaf: er ligt een uitdaging. In ieder geval om ingeloot te worden, maar naast dat sowieso om een tocht als de TGOC te maken in het geval we niet ingeloot worden.

De eerste training verliep succesvol, maar met een eerste training zijn we er nog lang niet. Het was prachtig weer, iets waarvan we straks in Schotland alleen maar kunnen dromen. Waarschijnlijk zal het erg nat, winderig en koud zijn. Alles wat het dan beter is, is meegenomen. 21 oktober sluit de inschrijvingsdatum en er is plek voor zo’n 350 mensen. Het is komend jaar een jubileumeditie en alleen al om die reden zou het zomaar veel meer in trek kunnen zijn. Daarnaast zijn er veel wandelveteranen die de toch al tig keer hebben gelopen. Geen idee of dat meetelt in de loting. We wachten het vol spanning af…

… tot die tijd trainen we gewoon verder.

We blijven ook nog steeds onze uitrusting bij elkaar verzamelen. Steeds een beetje meer. In de veronderstelling dat we in ieder geval meer van dit soort tochten kunnen maken.

Het natte Schotland

Nog niet zo lang geleden maakte ik een rondreis door Schotland. Dat was iets wat ik al heel lang graag wilde doen. De route zelf helemaal uitgestippeld en veel van de Schotse Hooglanden en de Orkney-eilanden kunnen zien. Genoten van prachtig weer, maar ook mee kunnen maken hoe nat, mistig en koud het er kan zijn. Mijn liefde voor Schotland is er geboren en gekscherend zeg ik altijd dat ik daar politiek asiel wil aanvragen als het politieke klimaat in Nederland niet meer naar mijn zin is! Geintje natuurlijk.

Jacobite Train-rail bij Fort William

Maar serieus. De mensen zijn aardig, er is best nog wat ruimte, ze proberen respectvol met de natuur om te gaan en niet onbelangrijk: ik voelde me er goed met zoveel ruwe natuur om me heen.

Uitrusting

In de vorige post beloofde ik dat ik een lijstje zou maken met waar onze uitrusting tot op heden uit bestaat. Dat is een karweitje en ook van dynamische aard omdat we nog zaken aan het uitproberen zijn. Maar een aantal dingen staan al vast. Omdat ze goed bevallen zijn of omdat  alternatieven (nu nog) te duur zijn.

De belangrijkste zaken die we tot nu toe hebben aangeschaft:

  • Rugzak: Osprey Aura 65 AG Women’s (2110 g)
  • Tent: Decathlon Quickhiker Ultralight 2 (1960 g)
  • Matje: Crivit Lichtgewicht campingmat (460 g)
  • Slaapzak: Forclaz 900 0 graden (980 g)
  • Isolatiemat: M200 trekking decathlon (410 g) 
  • Grondzeil: Tyvek, op maat geknipt (150 g) 

Hygiene

Een van de uitdagingen tijdens zo’n tocht is de hygiene. Hoe plas je, hoe poep je, hoe was je jezelf. Was je je kleding en hoe dan. Hoeveel onderbroeken heb je bij je en hoe doe je dat als vrouw als je bijvoorbeeld ongesteld bent? Ik vond een video op Youtube van Dixie, een super-ervaren wandelaar en hiker die openheid van zaken geeft op een hele realistische, grappige, maar waardevolle manier:

Embrace your stink‘ 🙂

Dixie, 2017
Dixie over hygiene tijdens meerdaagse wandeltochten

Ik neem helemaal aan dat je deze video niet helemaal gaat afkijken. Belangrijkste is dat zij zeer praktisch met haar hygiene om gaat. Een onderbroek kun je bijvoorbeeld twee keer dragen voordat je hem gaat wassen. Zo hoef je misschien maar twee onderbroeken op een lange tocht mee te nemen. En deodorant? Zij doet het zonder. Wassen met water zou voldoende moeten zijn en na een lange tocht ruikt niemand meer echt fris. Haren wassen is lastig. Met lang haar een vlecht erin -dat zie ik bij festivals ook vaak- en anders een beetje talk erdoor. Ik heb gelukkig geen lang haar en sinds de festivals is wassen met koud water voor mij ook niet echt een issue meer. Deze video geeft mij wel belangrijke tips hoe praktisch met hygiene om te gaan. Ik kan er zeker wat mee.

Wat mij vooral belangrijk lijkt, is dat ik kan genieten van mijn omgeving tijdens het wandelen. Ik hoop in ieder geval dat de omstandigheden zo zullen zijn dat het niet alleen kommer en kwel is. Daarom vind ik het ook belangrijk om van te voren genoeg te oefenen en voldoende kilometers in de benen en rug te hebben.

Hierboven een aantal foto’s van de rondreis naar Schotland. Zoals je kunt zien geweldig mooi weer.

Kastelenland

Schotland is kastelenland. De hooglanden staan er vol mee. Het zou mooi zijn als we op onze wandeling een paar mooie kastelen tegenkomen.

Castle Stalker

Prachtig toch? Ook hier was het was wisselvalliger weer en het gras drassig en nat. Zeker iets om rekening mee te houden, maar de rust, de ruimte en het uitzicht was onbetaalbaar.

Hierboven een prachtige video van Schotland.

It’s part of me, Scotland. I’m still immersed in it even though I am not there. 

Irvine Welsh

Enneh…reageren mag, he!

Training I – TGOC Vervolg Meer lezen »

Scroll naar boven