vakantie

Corona Zomer 2020 – vervolg

Zomer 2020

Tja, Corona-zomer 2020 – het vervolg. Wat te doen in drie vrije weken? Zoals eerder gemeld waren de plannen: weekje klussen, weekje met mijn betere helft en een klein weekje met Zuslief naar Zwitserland. Wonder boven wonder werd die oude Peugeot van ons gekeurd en hij kan er weer een jaartje mee door. Er staat nu zo’n 330.000 kilometer op de teller. We verwachten binnenkort een bloemetje van Peugeot om ons te feliciteren met het feit dat het ding nog steeds naar behoren draait. De parkeersensoren doen het niet meer en de airco moet nagekeken, maar los van dat doet ‘ie het nog steeds prima. Hij mag nog een rondje mee.

Eerste weekje vakantie

Klussen, dat stond die week op de agenda. Het dakterras moest voorzien worden van een nieuwe vlonder en er moesten nog wat kleine dingetjes in de tuin gedaan worden. Het was mooi weer. Ik had het helaas te druk om te gaan wandelen. Het Roots-pad blijft dus een uitdaging voor een andere keer.

Buurmeisje S. is hier niet meer weg te slaan. Onder de overkapping chillen, met de katten spelen en kroelen, het kan niet op. “Wat eten jullie?” vraagt ze aan ons. En aan haar ouders: “En wat eten jullie?” Om vervolgens daar te eten waar het lekkerst wordt gegeten. Geef haar eens ongelijk. Met haar ging ik naar de pluktuin, waar we prachtige bossen bloemen plukten.

Ook moesten we plannen maken voor de tweede week van de vakantie. Maar wat wilden we gaan doen? De auto deed het, dus vliegen hoefde niet. Maar kamperen is meer iets voor mij en niet voor wederhelft en hetzelfde geldt voor langeafstandswandelen.

Tweede weekje vakantie

We wilden er wel even helemaal uit. Vooral ook omdat ik voor een drukke periode stond: afscheid nemen van de ene job en voorbereiden op de andere. Op de een of andere manier kan ik ook echt pas aan iets nieuws beginnen als ik daar klaar voor ben. Dat maakte dat we besloten naar Duitsland te gaan. Buurmeisje S. zorgde met veel plezier voor de katten en had zo ineens ons huis, onze televisie en de wifi voor haar alleen.

Via AirBnb boekte ik een appartement in Sankt Goar. Een klein gehucht waar ons appartement één rijtje huizen en een provinciale weg van de Rijn af lag. Dus niet de Moezel en ook niet de Eifel dit keer. De eigenaar beloofde een contactloos verblijf: de sleutels werden vrijgegeven via een sleutelkluisje. Helemaal corona-proof.

Het appartement bleek prima, eigenlijk iets te groot voor ons met zijn tweetjes, maar van alle gemakken voorzien; zelfs een wasmachine. We hebben, wandelend over diverse wandelroutes, flinke kilometers gemaakt. De mensen zijn er erg aardig, iedereen hield zich keurig aan de corona-regels. Het leven is er ook goedkoop; voor diesel betaal je er nog geen euro.

Samengevat

Loreley, Rheinsteig, kastelen, Koblenz (mét kabelbaan), de best wel snel stromende Rijn, (lelijke) campercampings, de veerpont naar de overkant, mondmaskers, lekker oubollig Rijnreisje *, halve liters bier per keer, vers fruit zomaar van vrijstaande bomen plukken, de mooiste uitzichtpunten, de Geierlay-brug met eenrichtingsverkeer, Traumschleifen, met de lokale trein, prachtig weer, een gevaarlijke klim en pittige afdalingen over gladde leibrokken.

We hebben een heerlijke week in ons buurland gehad en het bleek een mooie oefening voor week 3 van de vakantie. Zelfs bij mijn betere helft is een wandelvlammetje gaan branden. Hij nam met plezier mijn nieuwe snel-bij-Decathlon-Koblenz-gescoorde-want-vergeten wandelstokken over. Op zondag kwamen we terug thuis.

* Tijdens dat Rijnreisje kreeg ik het voor elkaar om mijn camera (Sony DSC RX100-m IV) op de boot te laten liggen. Gewoon, in het tasje met de schouderband om de stoel waarin ik had gezeten. Ik kwam er pas achter toen we de volgende ochtend weer op pad gingen. In eerste instantie dacht ik: reisverzekering. In tweede instantie belde ik de rederij en wat bleek: de camera hing er nog gewoon en ik kon hem ophalen. Wat een gelukkie! Niks reisverzekering.

Derde weekje vakantie

Met Zuslief hàd ik gepland om naar Arolla in Zwitserland te gaan. We wilden gaan kamperen en wandelen. Meer basic dus dan het weekje in Duitsland. Ondanks rugpijnklachten van Zuslief, zouden we op dinsdagavond vertrekken. Op dinsdagavond omdat we allebei tot dan toe druk waren met afspraken. Echter in de loop van dinsdag bleek dat de weersvooruitzichten voor Arolla niet al te best waren, er werd eigenlijk alleen maar regen voorspeld. Wat te doen? We hebben zo’n beetje van elk bergdorp en campinglocatie de weersverwachting bekeken en alleen aan de andere kant van de Alpen leek het redelijk mooi weer te gaan worden, richting Bolzano dus.

Arolla, links in het rood. Onze nieuwe bestemming rechts in het grijs.
Zwitserland werd Italië

We besloten op dat moment Arolla in Zwitserland te bewaren voor een volgende keer en voor nu te hopen op een paar dagen mooi weer in Italië. Jammer van het vignet wel. Handig van kamperen met een tentje is dat het (bijna) altijd op de bonnefooi kan. We hadden niets gereserveerd en hoefden dus ook niets te annuleren. Dus huppetee: op dinsdagavond laat de rugzakken in de auto en op weg via Duitsland, Oostenrijk (oh sjips, 100 kilometer na de grens kwamen we er achter dat ook in Oostenrijk het rijden met een vignet verplicht is) naar Italië. Onderweg bespraken we de mogelijkheid om eventueel af te sluiten met Venetië. Dat ligt immers op steenworp afstand van de regio waar we naartoe reden.

Posh-camping

At the foot of Alpe di Siusi/Seiser Alm, the largest high alp in Europe, in the middle of the Dolomites UNESCO World Heritage

In de ochtend blijkt de speld die we geplaatst hebben op Waze ons een dorpje in te leiden waar geen camping is. Echter op een paar kilometer afstand en tig haarspeldbochten verder vinden we, op de laatste benzinedampen, een benzinepomp en een camping. Dat blijkt echt een posh-camping te zijn: Camping Seiser-Alm. Prachtig gelegen, voorzien van alle luxe en daarbij ook nog eens een fenomenaal uitzicht op de Seiser-Alm. Dit is Italiaans gebied, maar de Duitse taal heeft de voorkeur. In de winter wordt hier volop geskied.

Foto van de website van de camping

De camping is niet goedkoop, maar ligt prachtig. Het was er overigens retedruk. Veel vaste seizoensplaatsen, maar ook heel veel campers. Op een aparte weide was plek voor een aantal tentjes. Op een paar minuten rijden van de camping is er de kabelbaan naar de Seiser-Alm of Alpi di Siusi. Daar zijn we, na het opzetten van de tentjes, direct een kijkje gaan nemen. Tegen 19 uur moesten we terug omdat de kabelbaan sloot.

Bärenfalle

De volgende dag hebben we een heel stuk over de Bärenfalle-route gewandeld richting het Schlern plateau. Door de rugklachten van Zuslief durfden we het niet aan het hele stuk naar het plateau te lopen, maar we hebben best een aantal kilometers gewandeld en opnieuw prachtige uitzichten gezien.

The Bärenfalle trail (= bear’s trap) is one of the more strenuous hikes to the Schlern plateau. It starts at around 1200m and tops out at 2563m thus covering an elevation gain of 1300m, which with ups and downs will amount to roughly 1600m overall. It is a very steep trail and thus is very hard to descend. Bärenfalle is a narrow gorge on brittle ground and in its middle section a system of bridges and staircases has been set up to protect it. 

Basic camping

Terug bij de camping aangekomen, besloten we op te breken en op zoek te gaan naar een camping die meer bij ons past: meer basic en…alvast een beetje richting Venetië. We vonden een camping bij Forno di Zoldo: Camping le Bocole. Ook hier zijn vooral seizoensplaatsen waarvan de meeste eigenaren niet aanwezig waren. Er was een trekkersveldje voor de tentjes waar wij alleen stonden. We hebben onszelf in de avond beziggehouden met ‘lichtschrijven‘ met de camera. De volgende dag hebben we een pittige wandeling gemaakt over een pad (sentiero 531) dat waarschijnlijk de afgelopen 15 jaar niet is onderhouden. Vastgelopen bij te snel stromend water en opnieuw terug onder en over omgevallen bomen. Met de nodige krassen en schrammen kwamen we terug op de camping.

Venetië

De volgende dag vroeg op weg naar Venetië. Wat een gekke gewaarwording om een vrij leeg Venetië te zien. Uiteraard hebben we de lokale economie gespekt en hebben we ons laten varen met een gondel. Ook de inwoners van Venetië kunnen wel een steuntje in de rug gebruiken nu er geen cruiseschepen en bussen met hordes toeristen komen. Het water was er superschoon en de stad stinkt niet. Elk nadeel heb z’n voordeel, denk ik dan maar. Tegen een uur of 3 op de zaterdagmiddag vonden we het welletjes en zijn we ingestapt en op huis aangereden. Het was goed zo. De vakantie was -ondanks al het corona-gedoe- eigenlijk gewoon super. Wat rest zijn de herinneringen en de beelden hieronder.

Corona Zomer 2020 – vervolg Meer lezen »

Barcelona

Een week Barcelona met mijn betere helft. Vakantie was noodzakelijk. Mijn manager sommeerde mij volgens CAO minimaal twee weken aaneengesloten met vakantie te gaan. Vakantie had ik tot begin september namelijk nog niet gehad. Ja, een week, een lang weekend of een losse dag. Maar niet twee aaneengesloten weken. Met alle grootse plannen voor volgend jaar in het achterhoofd, moest ik afwegingen maken. Wel twee weken vrij, maar wat dan te doen. Betaalbaar bleek Barcelona. Bij mensen in huis a la Airbnb en een hele week de stad (opnieuw) verkennen. het weer was prachtig, de stad ook. Aan de stank zal ik nooit kunnen wennen, maar okee, dat namen we voor lief. Alle verplichte nummers gedaan en gezien en meer dan dat. Opnieuw de bergen in en een hele dag vanaf Tibidabo zelfs naar beneden gewandeld. Het was heerlijk.

Barcelona Meer lezen »

Japans – Nihonjin – にほんじん

[mks_col]
[mks_one_half]
Hoe het nou precies kwam, weet ik niet meer. We hingen op de bank, allebei achter de iPad gok ik. Misschien las hij iets of zag hij iets en zei dat tegen mij. Mijn aandacht werd gewekt en zoals altijd heb ik dan maar twee tellen nodig om enthousiast te worden van het idee.

De kunst, de rituelen, de etikette

Wat ik wel weet is dat we al jaren iets hebben met Japan. De tuin was van oorsprong Japans ingericht. We hadden koi-karpers en een prachtige Japanse rode esdoorn. Ik heb ooit een poging gedaan om sumi-e te schilderen, hoewel dat dan weer Chinees is, maar okee. Er hebben hier nog Japanse posters gehangen. De boeddhistische leefwijze (die rustige dan en niet die waarin ze elkaar van deze wereld af wensen), de meditatie, het respect (hoewel ze ook barbaars kunnen zijn). De kunst, de rituelen, de etikette. Het sprak ons aan en eigenlijk ng steeds. Altijd hebben we de ambitie gehad om er naar toe te gaan. Maar concreet hebben we dat nooit gemaakt, omdat een vakantie naar Japan gewoon best wel heel erg kostbaar is. En al het Japanse rondom en in het huis is zo langzamerhand verdwenen of verweven met de rest.Dus nadat wederhelft mij triggerde met: ‘Japans leren?’, of iets van die strekking, ging er iets in werking. Google…Japans…iets in de buurt van Dordrecht…volkuniversiteit?…Papendrecht…galerie Aitobo…betaalbare lessen. Binnen no time ging er een mail uit naar de docente. Er kwam ook heel snel een antwoord: “Ja hoor, er is nog plek. Schaf maar alvast de twee boeken Japanese for busy people aan”. Zo geschreven en zo gedaan.[/mks_one_half][mks_one_half]Binnen twee weken na zijn suggestie zaten we op Japanse taalles. We hebben op dit moment twee lessen van anderhalf uur achter de rug en wellicht onnodig om te zeggen dat het op zijn minst moeilijk is.

Sensē Naomi san 

Enerzijds omdat de boeken Engelstalig zijn, dus je gaat van Nederlands naar Engels en dan naar Japans. En weer terug. Maar daarnaast ook omdat we Japans moeten leren schrijven. Onze sensē Naomi san zegt dat het leren van de karakters het belangrijkste is. Om die reden moeten we ook gaan kalligraferen. Er zijn maar liefst 3 karaktersets. Tuurlijk. Alsof het nog niet moeilijk genoeg was.

We zijn dan ook voortvarend aan de slag gegaan en van de 101 klanken waaruit het Japans is opgebouwd (als ik het goed schrijf), hebben we er inmiddels zo’n 15 in ons vingers. Die kunnen we op commando schrijven en daarvan kennen we de klank. Nu de rest nog. En alle variaties. En de zinsopbouw en grammatica. Nog een berg te gaan dus. Dat er ook nog Japanese for busy people II en II is zegt het eigenlijk wel.

Waarom nou?

Ja, dat is de vraag die veel mensen ons stellen. Logisch. We hebben voorlopig geen vakantie naar Japan in het vooruitzicht, tenzij we de staats winnen natuurlijk, maar dat zal wel niet. Maar wie weet. Sparen kan altijd en door nu op taalles te gaan, kunnen we onszelf committeren aan een doel: die vakantie in Japan. Slapen in ryokans, in minshukus en een gedeelte van de 88-tempelroute wandelen. Oja, liefst in april (want: kersenbloesem natuurlijk!), maar ook in september (want: Kyoto op z’n mooist).
[/mks_one_half]
[/mks_col]

Japans – Nihonjin – にほんじん Meer lezen »

Vouchers enzo

Afgelopen zomer heeft Zuslief een paar keer zieke collega’s in den verre moeten ophalen. Dat gebeurt op de gebruikelijke manier: via de lucht met een burger-airline. Op twee van die vluchten werd een passagier onwel en zij -held als ze is- heeft de flightcrew geassisteerd. Net zo gebruikelijk is dan blijkbaar dat ze voor het ongemak tijdens haar vlucht gecompenseerd wordt met een voucher. Een kortingsbon, te besteden bij een volgende vlucht naar een bestemming van keuze bij deze zelfde vliegmaatschappij.

Zo komt het dat zij mij ergens in dit najaar vroeg: “Hee zus, heb je zin om in december met mij mee te gaan naar Barcelona?” Ik dacht nog: “Jee. Moet dat nou? Even in mijn agenda kijken…”

…Joh! Natuurlijk!

Barcelona stond al zó lang op mijn verlanglijstje. Natuurlijk ging ik mee! Zeker nu het retour per vliegtuig maar op zo’n € 35,- per persoon kwam. Met dank aan Delta Airlines en KLM. En oh, ook aan onze eigen defensie en vooral niet te vergeten mijn Zuslief uiteraard. So far de credits. Zo gezegd, zo gedaan. De vlucht was binnen no time geboekt. Vertrek op zondagochtend vroeg en op donderdagavond heel laat weer terug om er zo maar het maximale uit te halen.

Via Booking.com een leuk hotelletje gevonden en zowel in Polarsteps als Tripit onze trip voorbereid. En wow, in wat een geweldig tijdperk leven we toch. Misschien backfire-‘d het ooit nog, maar alles via de smartphone: hotel, vlucht, inchecken, boardingpas, kaartjes van de dingen die we daar willen zien. Onvoorstelbaar. Als onze ouders even terug mochten komen, zouden ze rete-enthousiast zijn maar er allemaal geen bal van snappen. Affijn, grote uitdaging bij dit soort tripjes is dat er altijd veel te veel te zien is in veel te weinig tijd. Onvoorbereid op pad gaan is dan niet echt handig. Structuur moet er wezen! Halve autisten die we zijn, is dat ook verder geen enkel probleem: structuur zal er zijn. Een lijstje met ‘to do’ en ‘to see’ zag er ongeveer zo uit:

Klik op de afbeelding voor een grotere.

Nobel streven toch? Gelukkig hebben we allebei niks met grote warenhuizen á la Bijenkorf, die daar de ‘El Corte Ingles’ heet. Want hoewel de wens er was om een nieuwe tas te scoren, stond die op prioriteit nummer 1256. Ofzo.

Het reisdagboek staat in zijn geheel op Polarsteps, dat heeft u al gezien in de link hierboven. Maar om er hier nu verder helemaal niets over te schrijven is ook weer zo wat. We hebben ons aardig aan ons schema kunnen houden. Enigszins geholpen door de kaartjes die we van te voren hadden gekocht uiteraard omdat die steeds voor een bepaalde dag en bepaalde tijd waren. De hele trip was echt top, maar de top 3 voor mij waren toch wel:

  • De wandeling terug van Montserrat naar beneden (incluis encounter met Hugo het wilde zwijn
  • De Sagrada Familia
  • Casa Battlo

We hebben eigenlijk alles van het lijstje gedaan en gezien, op een ding na: Camp Nou. Omdat we beiden besloten toch niets met voetbal te hebben.

Barcelona in een vogelvlucht, maar pas op: het is een hele grote afbeelding!

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Vouchers enzo Meer lezen »

Flevoland & Duitsland

Kamperen met zuslief. Altijd feest. Waar ik nog niet over geschreven had, was dat Zuslief en ik in April zijn gaan kamperen in Flevoland en in mei in Duitsland.

Flevoland maar als eerste:

April?!  In een tent? Ja, in april, in een tent.  Uiteraard een natuurcamping mét de mogelijkheid van een kampvuurtje, dat is wel een voorwaarde inmiddels. Bepakt en bezakt op weg naar Flevoland.

Flevo

Ja het was koud, maar nee we hebben het niet echt koud gehad. Eigenlijk hebben we het super gehad. Heerlijk gewandeld bij de Oostvaardersplassen, hagel op de nieuwe tent, wel een gat in de tarp tijdens een windvlaag maar wat kan het bommen, lekker de bbq mee, in een fleece gewikkeld in je slaapzak, lekker stil maar niet alleen op de camping, ontdekken dat Flevonatuur een naturistencamping was en geen natuurgebied, maar verder gewoon heerlijk buiten.

Flevoland was een prelude op Duitsland in de eerste week van mei, op de camping waar ik eerder met lief was. Ook weer een natuurcamping waar je een fikkie mag stoken. Heel rustig ook en een stuk warmer dan in Flevoland. Opnieuw veel gewandeld en veel gezien. De foto’s spreken voor zich (ja, ik weet het; er zitten dubbele foto’s bij).:

Duitsland

BewarenBewaren

Flevoland & Duitsland Meer lezen »

Weekendje weg

Luxemburg
Zussenweekend @ Vianden en Luxemburg

Zo eens in de zoveel tijd gaan Zuslief en ik samen de hort op. In een paar uurtjes ging het idee van kamperen naar een stedentrip naar een pensionnetje in Luxemburg. Met een paar klikken een herberg geboekt, de auto volgeladen en huppekee op pad. Naar Luxemburg. Als kind hebben we regelmatig met onze ouders gekampeerd in Luxemburg, maar we gokken dat we 9 en 5 jaar oud waren. Nu blijven we voor altijd jong, maar toch. Al met al best wel wat jaartjes geleden.

Onderweg genieten van broodjes ei en mijmerend over die tijd: “Weet je nog, die spoorwegovergang bij Weiswampach, dat stationnetje waar we warme chocolademelk dronken? En die trap naar dat oorlogsmonument, die resten van dat vliegtuig? En die camping dan! Met terrassen en dichtbij Clervaux, hoe heette die camping ook alweer en zou die er nog zijn?” Met alle tijd van de wereld bedachten we dat we best eens konden gaan zoeken naar die camping. De eerste leek qua positie te kloppen, maar niet toen we erover liepen. De tweede klopte wel. Even gesproken met de beheerster en die bevestigde ons gevoel. Dit moest ‘m zijn, de enige met terrassen. Vriendelijke vrouw, gaf ons een kaart met foto’s van vroeger mee en een foldertje van de camping. En ja, die visvijvers waren er niet altijd geweest, hoewel ik me wel kan herinneren dat Pa op forel in een kweekvijver ging vissen.

Omdat er mooi weer voorspeld was, hebben we ook de gasbarbecue meegenomen. En de koelbox natuurlijk. We hebben heerlijk ergens in een veld de stoelen neergezet en lekker gepicknickt. Echt een vrij gevoel om dat zomaar in een weide in the middle of nowhere te doen.

Behalve dat zijn we ook nog eens cultureel verantwoord bezig geweest: het Chateau van Vianden bezocht, een wandeling door Luxemburg met een rondleiding door het paleis van Groothertog Henri en ons weekendje afgesloten met een rondje in het reuzenrad op de kermis van Luxemburg. Al met al weer een heerlijk zussenweekend. Die houden we er in!

 

Weekendje weg Meer lezen »

Reclame

Ik heb een nieuwe pagina aan deze site toegevoegd. Je vindt ‘m in de koptekst naast de link naar de ‘Over Smarts’-pagina en de Linkjes. Het is een pagina die informatie geeft over een heerlijke gîte in de Jura in Frankrijk. Het plaatsen van deze informatie is een goedevriendendienst, niet commercieel bedoeld. Maar wel als tip om er eens lekker uit te zijn.

Dus:
Ben je op zoek naar rust, natuur en de authentieke Franse sfeer, ga dan zeker even op die pagina kijken!

IMG_1806
Offlanges, een van de huizen achter de kerk tegenover de gîte.

Reclame Meer lezen »

En zo…

…zijn we weer een maand verder. Het is alweer mei 2016. Time flies.

Hardlopen gaat nog steeds hartstikke goed. Ik train nog steeds voor de 10 km. Iedere week een kort rondje; een langere en een intervaltraining. Die intervaltraining is toch wel het meest lastige, hoor. Zwaar ook om steeds weer die versnelling vol te houden. Maar vooralsnog gaat het goed. Houden zo en voorzichtig blijven met knie en achillespees is het devies.

Op het werk ook zijn gangetje. The usual gezeik at the office. Mensen die niet communiceren, verborgen agenda’s. Ik ben gevraagd als mentor voor iemand die het zelfde beroep als ik wil gaan doen. Leuk. Leuker eigenlijk nog omdat ik hem werd aangeraden door een staf-iemand en twee managers. Dat vervolgens een andere manager denkt dat ik dit als een ‘gunst’ oppak en het mentoren in mijn vrije tijd zal doen, omdat ik ‘het zo leuk vind om het te doen’, was weer te belachelijk voor woorden. Maar ja. Ook dat zal goedkomen. Het is maar werk en dat is een dagelijks mantra. En het valt in het niet bij andere problemen op dees’ aardkloot. Gezondheid bijvoorbeeld. Sommige mensen krijgen zomaar ineens rotberichten en moeten zich voorbereiden op een afscheid. Niet leuk.

En toen zouden Zuslief en ik gaan skiën, maar chronisch geldgebrek zat ons in de weg. Een weekje naar de Jura op bezoek bij dierbare vrienden was een superalternatief. Wederhelft moest werken en bleef thuis.

Ik zou hier zo willen wonen :-)
Chateau Chalôn

Dus lekker met z’n tweetjes op pad. In de gîte van hun dochter -lekker riant met 3 slaapkamers en 2 badkamers en een geweldige leefkeuken- konden we elkaar kwijtraken. Het weer in NL was prut en wij hebben welgeteld maar 1 dag regen gehad. Verdiend mooi weer dus. Lekker gegeten in hun pizzeria, gespeeld met de kleindochters, op pad en rondje Genève gedaan, toch nog sneeuw gezien. Kortom: heerlijk.

Teruggekomen besloot Radiohead hun nieuwe album te releasen. Heerlijke muziek, maar stress: 21 mei ga ik ze zien in de HMH. Moet dus hard oefenen op te teksten, anders kan ik niet meeblèren. Ook de Red Hot Chili Peppers hebben een nieuwe single uitgebracht en het album zit er aan te komen. Die gaan we zien op Pinkpop. Maar we hebben Glastonbury ook nog! Nog meer meezingstress 🙂  Gisteren hebben we besloten om ook nog naar Placebo in de Ziggo-dome te gaan, maar dat is pas in November. Daar hebben we nog even voor.

En verder? De computer helemaal opnieuw geïnstalleerd, hij werd zooo traag. Hij is nu weer lekker schoon en opgeruimd. Ik hou van opgeruimd. Het is mij om mij nog niet opgeruimd genoeg, maar het vraagt om drastische opruimmaatregelen. Die kan ik helaas niet in mijn up beslissen :-). Dus nu is er heel veel op de nominatie om weggegooid / gerecycleerd in de kringloopwinkel / gedoneerd te worden, maar zover is het nog niet. Voor sommige mensen duurt dat proces van loslaten wat langer dan voor anderen. Gelukkig heb ik (bijna) eindeloos geduld 🙂

En oja, even for the records: gisteren mosselen gegeten en na drie uur op en boven het toilet. Wat er in was gegaan, kwam er nog harder uit. Een slechte mossel of een allergie? Als ik het opschrijf ga ik het wellicht ontdekken, mocht het nog een keer gebeuren. Wel goed voor de lijn, dat dan weer wel. Om met Cruijff te spreken: ieder nadeel heb z’n voordeel.

 

En zo… Meer lezen »

Herfst 2015

Vandaag is het 18 oktober. De dag dat Ma 71 jaar geworden zou zijn. Onvoorstelbaar. Soms lijkt het dat ze ze er beiden nooit geweest zijn. Just a figment of my imagination. Ik schreef daarnet in Facebook: ‘Tijd: het lijkt soms een complot van de kosmos om je te doen denken dat sommige mensen niet dood, maar er nooit geweest zijn.’. Ik heb het maar weer weggehaald, want het was een gek hersenspinsel.

Vandaag is ook de dag dat ik weer eens een postje wilde maken en een leuke plugin zocht die schaduwen onder mijn foto’s kan aanbrengen. Die plugin vroeg echter om PHP5.4 terwijl mijn site nog op 5.3.3 draait. Eén livechat en 5 minuten later, is mijn site op een andere server geplaatst, kan ik de juiste php kiezen en betaal ik ook nog eens de helft minder. Ik had niet eens de tijd om een backup te maken en die bleek gelukkig ook niet nodig. Tja, zo gaat dat tegenwoordig. Die plugin kreeg ik overigens niet werkend, pfrt.

De laatste keer dat ik schreef, was ik net terug van Pinkpop. Wat is er in die tussentijd gebeurd? De vakantie natuurlijLimburgk. Die bestond uit een paar delen. Ik had vier weken vrijgenomen van het werk. Daar was ik best aan toe. Het werk is het werk en maakt soms dat ik niet op tijd vrij neem, omdat mijn agenda veel te snel vol loopt met zaken.  Dus heerlijk vier weken vrij, maar niet zoveel geld voor vakantie. Met zuslief daarom gepland om te kamperen in zuid-Limburg, op een boerencamping in Terziet. Het was er prachtig! We boften ook erg met het weer. Heerlijk gemeut met de tent, het gasstelletje, lekker gewandeld en aan de Radlers ‘wat-dan-ook-punt-nul’. Een boerencamping, een melkveebedrijf. Naast alle koeien en kalfjes ook nog eens geiten als directe buren. Vroeger als kind gingen we altijd mee met onze ouders kamperen. Dat gevoel was toch wel weer een beetje terug: de mensen op het veldje, het koken, het slapen in de tent (jee, wat is het koud ’s nachts!). Valkenburg, de kabelbaan, de grotten. Het was heerlijk.

Maar ik had nog een week kamperen in het vooruitzicht! Helaas kon zuslief niet mee, vanwege een zieke kat. Gelukkig gaat het inmiddels weer stukken beter met Jippie, maar het is nog niet helemaal over. Mijn tweede weekje kamperen wIMG_2210as in Duitsland met mijn betere helft. Kamperen voor hem is een uitdaging, dus ik moest er voor zorgen dat er zo weinig mogelijk dingen zouden misgaan. Ook in deze week hebben we gelukkig prima weer gehad. We zijn naar de Vulkaan-Eifel gegaan naar een ieniemienie dorpje dat Strotzbusch heet. Prachtig gelegen. Geweldige camping ook overigens, heel vrij, heel natuurlijk. De mogelijkheid om zelf je plekje uit te zoeken, zelf een kampvuurtje te maken voor je tent, vers gebakken broodjes in de ochtend en, als je dat wilt, mee-eten.

Het gebied rond de Moezel is prachtig. We zijn naar een Weingut geweest en hebben wijnen geproefd (en gekocht). De regio verkend, plaatsjes bezocht, kerkjes bekeken en genoten van het prachtige weer. Trier gezien (klein Rome) nooit geweten dat het daar zo ontzettend mooi is. Ons verbaasd over hoe toeristisch het er in die regio eigenlijk is. Maar niet op onze camping, dat was een oase van rust. Veldje, kabbelend beekje ernaast en ook weer koeien als achterburen. Kan wel zeggen dat die twee weken me heel erg goed hebben gedaan. Lekker buiten, lekker bezig.

Begin september mocht ik weer aan die arbeid die bijna geheel in het teken stond van een zeer gewaardeerde collega die met pensioen ging. Collega’s gevraagd om oude foto’s en anekdotes en -al zeg ik het zelf- daar is een heel mooi boek uit voort gekomen. Maar het kostte me ook best wel wat werk. Zeker één collega heeft me goed leren kennen toen ik zei dat ik geen concessies aan de kwaliteit wilde doen gezien de korte tijd (‘Ik doe het goed of ik doe het niet!’).

Dat gedoe met die foto’s, toen nog eens een fotowandeling met een facebook-clubje. het ging allemaal weer een beetje kriebelen. Ik heb de nieuwe pinholecamera eindelijk gebruikt. Vlakfilm gescoord, een mooie nieuwe wisseltent (werkt beter dan een wisselzak – meer ruimte). Lekker weer op mijn manier: een  beetje ge-utter, ultieme trage fotografie, maar o zo leuk om te doen. Het kost tijd, die moet ik er echt voor nemen. Maar ik zie het maar zo: als ik daarmee bezig ben, is er even geen ruimte voor iets anders en ben ik lekker in het nu bezig.

En van het een komt het ander. Ik heb ook de moed gevonden om eindelijk die mega-over-de-datum fotorolletjes in te draaien. Een rolletje Agfa uit 1945. Ook zelf ontwikkeld en wat is het dan toch leuk als er ook gewoon beeld op staat! Ja, erg leuk om er weer mee bezig te zijn. Wat periode betreft niet echt handig (donkere dagen voor de winter), maar voor pinhole maakt dat eigenlijk niet zo heel veel uit. Dat zijn over het algemeen toch opnames met langere sluitertijden.

Wat zeker nog vermeldenswaard is: IK GA NAAR GLASTONBURY!

Ja echt. Al jaren sta ik geregistreerd, maar ik heb nooit het lef gehad om een kaartje te kopen. Sinds Pinkpop ben ik wel wat stoerder. En nu blijkt: met onszelfde drie van Pinkpop gaan we naar Glastonbury. Op een zondag om 10 u ’s morgens zat ik te zenuwen voor computer, tablet en telefoon om kaartjes te kopen. Even leek het alsof het niet ging lukken, maar ineens was ik er door. Whooohooo! Moet je voorstellen dat er in 32 minuten 120.000 kaartjes verkocht werden en wij hadden ze! Line-up: nog geen idee, dat is nog niet bekend. Maar we zien wel. Opnieuw kamperen, een festival dat vijf dagen duurt, goed gezelschap. Het kan alleen maar geweldig worden!

Het werd weer een heel verhaal. Dat krijg je ervan als je maar een paar keer per jaar schrijft, maar ach. Het is zoals het is. Nu heb ik tenminste steeds genoeg te schrijven 🙂

Laterrrrrr!

Herfst 2015 Meer lezen »

Polen 2014

Met zuslief klein weekje op pad.

Zaterdag:  vertrek.

Zondag: aankomst in Lublin en direct door naar KL Lublin of ook wel Majdanek. Het is 14:30 uur en buiten is het 6 graden. we kunnen nog net voor sluitingstijd het kamp bezoeken. Het bezoekerscentrum is echter al gesloten. Eten doen we na het inchecken bij het Lolek Hostel bij een Ierse Pub: Fish & Chips. We eten voor net € 15,- samen. Voor een collega op zoek gegaan naar een Pools drankje. ‘Cordial’, maar niemand kent het.

Maandag: Majdanek is gesloten. Onderweg naar Treblinka rijden we door Lukow waar een standbeeld staat van Paus Johannes Paulus II. We maken een selfie met Wojtyla . Controle bij het fotograferen van kunst: ’terransky privatky!’ (ofzoiets). Aangekomen in Treblinka mochten we met de auto over het terrein. Behalve ons was er nog een bezoeker. Het voordeel van in dit seizoen de kampen bezoeken: er is bijna niemand. Kosten: 6 zl voor entree en parking. Het inhalen op de provinciale weg is link en er zijn ook niet voor niets zoveel grafmonumentjes langs de weg. Op de terugweg is het om 15:30 uur al donker. Het nadeel van aan de andere kant van dezelfde tijdzone zitten blijkbaar. Onderweg krijgt iemand voor ons een autopechie. Ik ben uitgestapt en heb de al wat oudere Pool naar de benzinepomp geduwd. We rijden in het donker en met regen terug naar het hostel. Was er al een lampje op het dashboard stuk; er is er nu nog eentje stuk. One left. Aangekomen bij het hostel blijkt een brillenschroefje uit mijn bril, gelukkig niet weg. Met veel moeite weer terug gekregen. Gegeten bij Insomnia. Het was goedkoop en heerlijk. Buiten is het koud: 5,5 graden. Pools drankje gekocht voor collega: Kolonialna, maar of het nu het goede drankje is, moet nog blijken. Poolse woorden die we steeds tegenkomen:

Zwolnij, Uwaga, Wejście, Koniec

Dinsdag: Boodschappen bij de Lidl. Een prima supermarkt, groot en veel verswaren. Vergeleken met de andere supermarkten hier heeft de Lidl de status van een Albert Heijn. We gaan op weg naar naar Belzec. Eerste golfbaan gespot, net buiten Lublin. De geur van bruinkool hangt regelmatig in de lucht. De kleur van huizen: okergeel en olijfgroen en ook hekken en geluidsschermen zijn in die kleuren. Waar komt die kleurstelling vandaan? Vandaag is het nog kouder: 3,5 graden. Zijn er bevers? We zien bomen met beverschade bij Ronsko. Belzec is indrukwekkend, hoewel er niets van het oorspronkelijke kamp over is. Terug in Lublin gaan we biologisch eten bij Zielony Talerzyk. Opnieuw heerlijk gegeten. Bij terugkomst in het hostel blijkt dit geannexeerd door mannen. Mer heeft op haar charmantst gevraagd om rust. Daar waren ze helaas niet erg van onder de indruk.

Woensdag: We zijn te vroeg wakker en in badkamer treffen we een te magere Pool in z’n onderbroek bij de wasbak. Ook goedemorgen! Dus gaan we ook maar vroeg op weg naar Sobibor. Sobibor lijkt aan het eind van de wereld. De laatste 25 km een brakke b-weg en de laatste 5 km zelfs onverhard. Bij Sobibor zijn ze bezig met archeologische opgravingen. We kunnen wel naar het stenenlaantje. Veel Nederlandse namen op de stenen. Geen gebouwen, barakken, crematorium of gaskamer. Er is niets fysieks over. Wel worden er fundamenten opgegraven.  Er is nog wel het stationnetje. Het is er erg koud, maar net boven nul. Er is niets om even koffie te drinken. Omdat we vroeg waren, gaan we ook weer vroeg weg. We bedenken dat we we wellicht ergens even naar Oekraïne kunnen oversteken. Leuk een selfie op Oekraïense bodem! Maar nee, er zit een rivier in de weg. We hebben aan de oever staan kijken bij Wlodawa. We zijn doorgereden naar Terespol, want op de navigatie leek het alsof het daar wel kon? Sjips, dat bleek de grens met Wit-Rusland te zijn. In meerdere opzichten was dat niet handig. Om Wit-Rusland in te gaan heeft men een visum nodig en bovendien is het op dit moment voor Nederlandse militairen verboden gebied. Teruggekomen in hostel hebben we thee gedronken in de keuken bij open haard beneden. Karol, de eigenaar, bood ons zijn excuses voor luidruchtige gasten van de avond ervoor. De onderbroekenman was er nog en nuttigde zijn avondeten bij ons in de keuken beneden, maar deed erg verlegen en zei verder niets. Aan Karol hebben we advies gevraagd voor het avondeten. Hij gaf de tip om bij Mandragora te gaan eten. We hebben zijn tip opgevolgd. Het bleek Joods eten en was bijzonder en erg lekker. Daarna hebben we nog wat gewandeld in de oude binnenstad en uitgebuikt. Op straat waren ineens meer dan eerder dronken mensen en bedelaars.

Donderdag: Opnieuw vroeg wakker. Ditmaal uitgebreid ontbijt bij Zielony Talerzyk. Pannenkoekjes met yoghurt en honing voor mij en gebakken eieren voor Mer. Het is geen lekker weer: het miezert en sneeuwt zelfs een beetje! Underground Lublin is helaas dicht. Dan maar naar het museum, de toren en ook de kapel. Langs het klooster en de kerken. Tussen de middag een broodje bij de Subway. Daarna nog een kerk, de RK-begraafplaats en op zoek naar Makowiec bij de piekarnia (bakkerij); gebak voor de thuisblijver. Voor het avondeten sushi en een taarttoetje gehaald en weer terug naar hostel. Besloten om in de avond nog weg te rijden. Sushi in hostel gegeten, thee gedronken, de verse appelsap van Karol betaald, auto ingeladen en weer weg!

Vrijdag: weer thuis.

Het was een bijzondere week weer.

compilatie1

Polen 2014 Meer lezen »

Scroll naar boven