7 november 2004

Nederlanders zijn echte we-gaan-er-op-zondag-lekker-even-tussenuit-mensen. Het was druk in de polder. Ik ben toch maar weer de Biesbosch ingegaan. Net warm genoeg gekleed om aan het eind van de middag te verlangen naar een warme choco met slagroom, die ik uiteindelijk ook nam. Jummie. En wat een lekkere dag weer. Jammer dat het zonnetje zich een beetje terugtrok vanmiddag. Maar dat weerhield al die mensen niet om lekker te gaan wandelen. Het was druk. Veel mensen. Die zich lekker tegen je aan bemoeien op het moment dat je van schijnbaar supernormale zaken foto’s staat te maken. En op het moment dat ik dan een foto wil gaan maken, zijn al die andere mensen ineens ook fotograaf. Niet rechtstreeks, nee; een meter of vijf achter me staan ze stil en kijken naar datgene waar ik een foto van wil maken. En dan hoor ik hem tegen haar fluisteren: “Tss, wat valt hier nou te fotograferen?”, waarop zij tegen hem zegt: “Nou, kijk, die boom, die kleur, dat water, dat is inderdaad een mooi kiekje”. En glimlachend loop ik verder. Op zoek naar een volgend mooi kiekje.

Speciaal voor haar (Mystic is into kleur momenteel 😉 ): Dié boom in kleur.

Ik stond vanochtend zowaar met inspiratie op. En juist nu vandaag het zonnetje zo lekker doorkomt. Ik heb tegen de tijd op zitten schrijven tot mijn inspratie op was en dat moment is nu. Ik zit inmiddels op de helft van de vijftien vereiste pagina’s, dus dat is niet onverdienstelijk. Nu nog dit logje voor de aardigheid en ik dan ga ik er vandoor. Naar buiten. Naar het bos, of whatever.