Zeilboot
[[image:zeilboot.jpg::left:0]]
Deze was op zoek
naar een leuke vakantie
denk ik.
Of misschien
is ie het zeilen zat.
23 januari 2005
Vlieg
“D’r zitten hier allemaal vliegen! Haal ze nou eens weg!” Geïrriteerd keek je ons aan. Je had een blos op je wangen. En je lijf deed zeer, zelf kon je er niet meer bij. Maar er waren geen vliegen. Althans, wij zagen ze niet. Jij wel. Onder invloed van morfine of ophoping van gifstoffen in je lijf zag jij vliegen. En vooral die ene dikke zat je dwars. Die moest weg.
“Haal ‘m weg!” riep je. En ik zei dat er geen vlieg was en ik deed de lamp aan om te laten zien dat er geen vlieg zat. Even geloofde je me. Maar toen ik het licht weer uitdeed was de vlieg ook weer terug. En weer vroeg je me om die vlieg weg te halen, die ‘vieze vette rotvlieg’. Ik zei nog dat ik er niet bij kon vanwege je bed dat in de weg stond. “Nou”, zei je, “Dan ga je toch een plank halen bij de Karwei? Dan leg je die op mijn bed en dan kun jer zo op staan om die vlieg weg te halen.”Ik zei dat die winkel al gesloten was. Ik dacht je daarmee wel om te tuin te leiden, maar je werd nog bozer en riep “Nou, echt niet, Karwei is open tot negen uur, maar je wilt het gewoon niet voor me doen!” En je hád gelijk; Karwei was nog open, d’r was alleen geen vlieg in de kamer.
Al mijn argumenten opgebruikt zuchtte ik en zei dat er geen vlieg was. “Rotmeid!” riep je, “Je wilt hem gewoon niet weghalen! Ga uit mijn ogen! Ik wil je niet meer zien!” En ik liep de keuken in, droeg de fakkel voor het moment even over aan vader en zus. Na een time-out van een aantal minuten, kwam ik bij je terug. Om te kijken of je alweer wat gekalmeerd was. Je begon te huilen en je pakte mijn hand. “Je bent toch niet boos op me?”, vroeg je me. “Natuurlijk niet, gekkie”, zei ik en mijn hart huilde mee.
Zingen
Je kon het niet meer zeggen. Misschien waren de woorden kwijt of door de war. Misschien kon je er niet bij. Of misschien wist je niet meer hoe ze eruit moesten. Zingen ging nog wel. Maar zong je ook wat je bedoelde? Of ging dat ook allemaal door de war? “Ik hou van je, ik hou van je, ik hou van je!”, zong je. En je zong steeds luider. Alsof je dacht dat ik je niet begreep. Wanhopig keek je me aan en ik las angst in je ogen. Ik boog mijn hoofd naar je en keek je doordringend aan. Ik zei: “En ik hou ook van jou”.
Opdracht
Dit lijf vormt de basis van mijn foto-opdracht.
“Die had je toch al gemaakt?” Ja, da’s waar.
Ik had er al één gemaakt. Een hele brave.
De versie waar ik nu mee bezig ben wordt nèt iets minder braaf leuker.
😉
(De opdracht was: ‘Maak de cover van een magazine’)
Edit: Mijn maaksels heb ik weggehaald. Eén van de magazines doet moeilijk over publicatie. Copyright enzo. Nah ja, dan ben ik ook de rotste niet. Jammer, dat wel.