14 januari 2006

Als je ouders het centrum van een familiair netwerk blijken te zijn dan valt er een groot gat als die twee overlijden. Onze ouders waren het doorgeefluik voor de dingen die gebeurden in de familie. En er is niemand die dit over kan/wil nemen. Dus nu zij er niet meer zijn ‘hoor’ je ook niks meer. En een tijdje probeer je dat contact aan te houden, maar als het zo vaak van een kant moet komen dan wordt het steeds moeilijker. En da’s soms wel erg jammer. Want SmaRts en zus hebben nu zo’n moment gemist, waar we graag even ons gezicht hadden laten zien, ware het niet dat wij niet op de hoogte waren. En da’s balen. Erg balen. 🙁