Smarts

De maand mei 2014.

Genoeg gedaan, gezien en beleefd. Volgens de foto’s (mijn gids in de tijd) waren noemenswaardig (klik op de foto voor een vergroting):

Het bezoekje aan de tandtechnicus voor de reparatie van een van mijn tanden. Dat was nodig omdat een laagje op mijn tand vrvangen moest worden. Oorzaak: een brommerongelukje van toen ik 18 was en ik bij een vriendin achterop de brommer zat en tegen een paaltje van 10cm breed knalden. Ik had een helm op, maar het kinbeschermingsgedeelte knalde tegen mijn tanden. Sindsdien ging die tand langzaam verkleuren. Een laagje erover hielp, maar moest nu vervangen worden. Meer dan een halve dag naast hem gezeten, op de vingers van een vakman gekeken en mee mogen maken hoe dat bedrijf in elkaar steekt. Ondertussen moesten er foto’s gemaakt worden en vergelijkingen van de een met de ander. Mooi werk en heet resultaat mag er zijn.

Dan was er dat concert van Nine Inch Nails in de Heineken Music Hall. Wie? Ja die. Bijzondere band, of eigenlijk is de band maar een persoon: Trent Reznor. De concerten doet hij wel steeds met wisselende ondersteuning. De teksten zijn heftig en gaan diep, de muziek is industrieel: veel biepjes en bliepjes en andersoortige goed geregisseerde geluidjes. Fantastisch concert, visueel spektakel. Echt zo’n: ‘je moet er bij geweest zijn’-ervaring.  Nou, ik was er en ik genoot.

En dan was daar nog de Nacht Van de Vluchteling. 40 kilometer door de nacht wandelen van Rotterdam naar Den Haag. In de voorloop hebben Zuslief en ik bijna € 500,- opgehaald aan sponsorgeld voor de Stichting Vluchteling. Eerlijk geëgd: mijn eerste Goede Doel waar ik ook echt een actieve bijdrage aan heb geleverd; binnenhalen van geld en fysiek de tocht meelopen. En ik vond ik geweldig om te doen. Daarbovenop kwam dat wij -na een oproep- ook nog 40km met blinde Esther aan de arm hebben gelopen. Ik 30 en bij Zuslief bleek het lengteverschil niet echt superhandig, dus die maar 10. Moe,  maar zeer voldaan zonder blaren, mèt medaille en bos bloemen van Groen Links weer huiswaarts gekeerd onder de belofte dat ik het volgend jaar zeker weer ga doen. En oh ja, die acteur: Waldemar Torenstra was er ook en ging op mijn verzoek graag met ons op de foto 🙂

Zoals velen kan ik me geen voorstelling maken van hoe het zal zijn om te vluchten. Om alles achter te laten en geen idee te hebben waar je heengaat en of je het wel zult overleven. Er zijn zó veel mensen op de wereld die op dit moment vluchten.

Voor één nachtje wil ik solidair zijn met hen. Mer Smits en ik lopen in de nacht van 29/30 mei mee in de jaarlijkse ‘Nacht van de Vluchteling’ om zoveel mogelijk geld op te halen voor vluchtelingen en ontheemden wereldwijd. Dit jaar gaan we in het holst van de nacht 40 kilometer lopen voor noodhulp aan de slachtoffers van de grootste humanitaire crisis van dit moment: Syrië. We lopen van Rotterdam naar Den Haag.

Met jouw donatie kan Stichting Vluchteling noodhulp bieden aan mensen die alles kwijt zijn, zoals medische zorg, onderdak en toegang tot schoon drinkwater en sanitaire voorzieningen.

Sponsor jij ons ook? Dat kan via deze link:

http://www.nachtvandevluchteling.nl/desmitsies

Tja, jeetje. De tijd vliegt en voor ik het weet is het eerste kwartaal van 2014 alweer (bijna) voorbij. Er zijn weer genoeg zaken gaande.

Een leuke coachingopdracht gekregen, dus mijn tweede baan krijgt ineens ook een beetje meer vorm, fijn! Een stukje extra inkomen, ook niet verkeerd, maar dat komt uiteraard pas na de afronding van de opdracht. Bovendien coach ik in een bijzondere omgeving: de werkomgeving van de coachee. Ik ervaar opnieuw dat als ik loslaat wat allemaal moet, het gewoon vanzelf gaat. Daarnaast is er die steeds terugkerende coachee. Ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat zij in me heeft om toch maar weer steeds bij me terug te komen.

Mijn eerste baan is sinds januari weer anders. Weg uit de begeleiding en weer terug naar het beoordelen van bijzondere en specialistische aanvragen. En weg uit mijn woonplaats en weer terug in Rotterdam. In februari de opleiding die hiervoor nodig was ook afgerond. Het gaat om een mens, wetskennis, techniek en creativiteit. Eigenlijk heel erg leuk. Veel op pad, veel ruimte om te leren, niets te klagen.

Dankbaar, ja. Voor alles wat op mijn pad komt. Ik denk met regelmaat aan de mensen in mijn omgeving die tegenslag kennen. Sommigen in hun gezondheid, anderen op financieel gebied. Ik tel mijn zegeningen en ben dankbaar voor de mogelijkheden die het leven me biedt. Niet hoogdravend, nee, bescheiden. Want morgen kan alles anders zijn. Toch?