Into the woods
Morgen weer naar mijn werk. Jak. Mijn ‘werk’ is in reorganisatie. Als het even tegenzit bestaat mijn werk niet meer op of rond oktober. Want baas heeft besloten dat alles anders moet. Alles moet in niet-Nederlandse-termen met niet-Nederlandse-functies. Casemanagers naar de Frontoffice. En Backoffice-Medewerkers blijven…achter denk ik? ‘We moesten nagaan of we nog wel bij de organisatie pasten’. Ik vat dat meer op als een vergulde pil (“Hou er rekening mee dat je gewieberd kunt worden!”). Maar ik maak me niet druk. Ik doe mijn opleiding, en misschien wat arrogant, maar ik ben overtuigd van mijn eigen kunnen. Ik vind mijn plekje wel. Is het niet bij baas, dan wel elders.
Toch wil baas een soort van goed voor de dag komen en belooft perspectiefgesprekken en een mobiliteitscentrum. Jaja. Want als er dan geen perspectief in het werk meer is, dan is dat er wellicht ergens anders in de organisatie en anders wel buiten de organisatie. Pff….waarom kunnen we tegenwoordig niet meer in gewoon Nederlands zeggen waar het op staat. Straks stikken we met zijn allen nog in dat gezever en gezeur door met termen te smijten waar ik in ieder geval helemaal misselijk van word. Als ik later groot ben en klaar ben met school, zal dan van mij ook verwacht worden dat ik mensen het bos in stuur met zogenaamd interessant geneuzel?