Categorie -werk

Indesign CC

9 maart 2018

2 min read

eet je nog van die valkuil en dat ik ineens redacteur van een blaadje werd? Het eerste blaadje van mijn hand kwam in december uit Word gerold. Want: Pages is zoooo Mac en Word zoooo universeel… Maar Word is ook best vreselijk.

Ik moest dus op zoek naar alternatieven: Indesign is je-van-het, maar prijzig. Toch maar naar Scribus dan, gratis open source DTP-software. Na overleg met de beoogde drukker, bleek dat die toch de voorkeur had voor Indesign. Joh natuurlijk, maar waar haal ik het vandaan?! Ik doe dat redactie werk vrijwillig, staat niet eens een vergoeding tegenover. Ik wil best wat doneren, maar iedere maand € 26,- naast die € 10,- die ik al voor Photoshop betaal, vind ik te. En oja, ook nog even al die uren die erin gaan zitten.

Of we als ANBI korting krijgen, is nog een brug te ver, blijkt. De gemiddelde leeftijd van het bestuur is hoog en hoewel ze heel erg hun best doen, is niet iedereen even digitaal. Dus daar zat ik met een half Scribus-concept en de wens van de drukker om Indesign. Een studentenlicentie zou een oplossing zijn, maar ik ben geen student. Met een studentenlicentie krijg je een berg korting op alle Adobe-apps. Ik kan me inschrijven op een school, een studenten-emailadres krijgen en me daarmee inschrijven voor de studentenversie. Maar wat als ik dat email-adres niet geverifieerd krijg, want ik ben tenslotte geen student. Een ander riep: ‘Ik gebruik een gehackte oude versie, is dat niet iets?’ Nou wil het feit dat ik aan een Mac werk en Mac’s en gehackte versies is meestal een no-go. Dus ook geen optie.

Ik zit nu met een proefversie van Indesign, maar hoe het straks verder moet, weet ik nog niet. wat ik wel weet is dat het een prach-tig programma is. Misschien scheelt het dat ik Photoshop best aardig in de vingers heb, maar Indesign is echt top. Vrij intuïtief en het resultaat is super. Ik zou het bijna voor mezelf aanschaffen.

En dan ongevraagd iedere week zelf in elkaar geflanste blaadjes naar iedereen sturen. Hahaha!!! Maar ja. Lang verhaal kort: het is klaar. Hehe.

(Klik voor veul groter!)

BewarenBewaren

Tijd gaat voort

16 oktober 2014

fotografie, mèr op missie, van dag tot dag, werk

Reageer

3 min read

En zo is de vakantie alweer lang achter de rug. Het werkzame leven weer opgepakt en vol verder met het leren van mijn nieuwe werkzaamheden. Het is leuk, het is uitdagend. Apart dat ik van intensieve gesprekken nu ineens naar de technische kant ben overgegaan. Ik loop nu met een centimeter en een waterpas in mijn tas. Ja echt! Al langer wist ik dat mijn bureaustoel thuis niet goed was. Niet alleen erg oud, maar ook niet in te stellen. Toenemende pijn in mijn rug én kennis van ergonomische oplossingen, maakt dat ik op zoek ging naar een goede tweedehands bureaustoel. Gevonden via Marktplaats. Blij mee.

De coaching ligt een beetje stil. De grote opdracht is afgerond en er is nog een klant die ik zo eens in de twee maanden zie. Ik laat het zo. Ervaring leert dat dingen toch altijd weer anders gaan dan gepland. Het is iets waar ik op dit moment ook niet echt de rust voor heb, dus zoals met alles, beter dat het nu even niet op de voorgrond ligt. Ik heb zelfs een paar weken geleden even gedacht dat ik mezelf maar weer eens moest coachen. Een goed gesprek met mezelf deed wonderen. Ik sta weer stevig met beide voeten op de grond.

Fotografie is weer gaan kriebelen. Via Marktplaats heb ik een aantal camera’s verkocht en ik heb bepaald welke zeker niet weg mogen. Het geld van de verkoop heb ik goed gespendeerd, vind ik zelf 🙂 Drie camera’s (de SX-70, de SLR680 en de Mamiya) heb ik helemaal laten nakijken. Kostte wel wat, maar ze zijn weer helemaal fit nu. Ook blij mee. De firma Impossible had bovendien een mooie tas in de aanbieding (slechts € 12,-!) en die heb ik gescoord. tegelijk met twee pakjes film. Die pakjes film durf ik nog niet aan te breken, omdat ze best kostbaar zijn.

Wat ik ook op de kop tikte via eBay, is de Instantlab van Impossible. Via je telefoon van je digitale foto een Polaroid maken (of eigenlijk heet het nu een Impossible). Iedereen zal zich afvragen waarom je dat in ‘s-hemelsnaam zou willen, maar ja, ik wil dat. 8 foto’s geprobeerd met oude Impossible-film die ik nog had, toen het ding het begaf. Heb ik weer. Oorspronkelijke verkoper gaf uiteraard geen gehoor, maar met de prima service van Impossible heb ik inmiddels een nieuwe. Ze ruilden hem gewoon om. Top!

Dus. Zover een klein beetje verleden tijd.

Wat me nog wacht is een uitzending van Zuslief. Gaan we weer. Fijn voor haar, geweldige ervaring weer. Bijna 4 maanden bijdragen aan een VN-vredesmissie. In de aanloop ernaartoe hebben we besloten om in ieder geval in november samen nog een weekje weg te gaan. Concentratiekamptrip 2.0 wordt het. Treblinka, Sobibor, Majdanek en Belzec. Vanuit een centraal gelegen hotel gaan we deze voormalige vernietigingskampen bezoeken. Het zal opnieuw een bijzondere ervaring zijn. En dan vanaf januari 4 maanden communiceren via email ed. Hopen dat het een beetje rustig blijft daar.

Registratie

26 maart 2014

werk

1 Reactie

1 min read

Urenregistratie, kilometerregistratie, facturen, rapporteren (voor zover dat aan de orde is). Lang leve het zelfstandig ondernemerschap. Ook al is het nog maar ieniemienie en gaat een gedeelte van mijn vrije tijd eraan…ik vind het me toch een partij leuk (het ondernemen dan, die administratie iets minder).

😀

Overloop

28 februari 2014

werk

Reageer

1 min read

‘Het is allemaal zo veel..’ zegt ze, “Naar de psycholoog, naar mindfulnesstraining en dan ook nog gesprekken met jou..”. Ik kan helemaal begrijpen dat ze het ook echt teveel vindt. Want zo voel ik het ook. En toch gaat ze praten. En praten. En praten.

Na anderhalf uur vraag ik haar hoe ze het nu vond en of ze er mee door wil gaan of misschien toch niet. Ze zegt dat ze verwonderd is over hoe gemakkelijk het praten toch ging. Dat ze merkte dat, hoe pratend over het één, ook het ander naar boven kwam. Dat ze dat wel fijn vond.

Ze wilde tóch een nieuwe afspraak, maar hoe moest dat nou, nu er van die coachvraag niets terecht gekomen was? Ik stelde voor om die even te laten voor wat het is en mezelf even als ‘overloopbakje’ of ‘praatpaal’ in te zetten. Haar beweging zit waarschijnlijk in het praten.

Dat vond ze een prima idee en zo zal het dus zijn.

Coachingspraktijk

17 juli 2013

werk

Reageer

1 min read

En daar is ‘ie dan. Hier te vinden. Schermafbeelding 2013-07-21 om 00.32.22

Coachingsruimte II

14 juli 2013

werk

Reageer

1 min read

Update: Het vordert!

Het plakplastic zit pas na de derde poging naar mijn zin. De tak is gedraaid naar de andere kant van de kamer en de oorspronkelijke drie lampen werden er twee. Verder is ‘ie helemaal geweldig. De tafel is geschuurd en onder de lagen lak kwam een juweel tevoorschijn. De stof van de stoeltjes geverfd en de leuningen geschuurd. Er hangen vitrages en gordijnen om het licht te filteren. Voor de boeken moet nog een kastje gemaakt worden, inspiratie daarvoor is er al, het hout nog niet. Aan de muur iets geprobeerd met bamboe, maar dat paste niet. Het werden de hangplantjes en ook die zien er super uit op deze manier. Al met al een supermooi kamertje en ik ben er erg blij mee. Klik op de afbeelding voor een groter formaat.

gespreksruimte

Coachingsruimte

7 juli 2013

werk

2 Reacties

3 min read

Al sinds het afronden van de opleiding coaching vraag ik me af wat ik er toch mee moet. Mensen vinden mij en willen met me praten, ik moet luisteren. Een hele tijd heb ik gedacht dat het gek was om geld voor mijn tijd te vragen. Want dat is wat ik doe. De tijd voor iemand nemen. Luisteren, soms iets vragen. Maar ja: mezelf inschrijven als coach kost een berg geld en ik ben wel goed, maar geen filantropische instelling, lijkt me zo. Al eerder had ik honderdduizend websites gebouwd en al tig domeinnamen aangevraagd.

Tot twee weken geleden. Ik had net mijn POP geschreven voor mijn aanstaande beoordelingsgesprek en daarin geschreven dat ik wellicht hulp nodig had bij het concreet maken van dat idee rondom coaching. Een collega-coach wilde een coaching van mij en die dag hadden we ook intervisie. Het was best even geleden dat ik zo intensief een hele dag met coaching bezig was. De combinatie van de coaching en de intervisie die erop volgde, maakte een gevoel in me wakker. Het werd tijd voor een nieuwe stap.

Een inschrijving bij de Kamer van Koophandel moest het worden. Die inschrijving was zo gepiept. Het inschrijven zelf kost op dit moment niets, behalve een bezoekje aan de KvK. BTW-nummer aangevraagd, want ja, de administratie krijg je er gratis bij. Toch maar dat domein en webhosting aangevraagd. De naam van mijn praktijk moest verzonnen worden en die heb ik uiteindelijk gewoon heel simpel gehouden: ‘Coachingspraktijk Voornaam Achternaam‘. Ook maar direct op LinkedIn wereldkundig gemaakt en tot mijn grote verwondering kwam daarvandaan een dag later de eerste aanmelding!

Op zoek dus naar een coachingsruimte en gewoon thuis beginnen lijkt voor nu de beste optie. Op Pinterest maakte ik een moodbord in de stijl van hoe ik het graag zou hebben: hier is de link. Het is een verzameling rust, zo zie ik het, zo wil ik het ook uitstralen. In huis heb ik de logeerkamer leeggeruimd, want die kamer moet het worden.

organicmodernrooms02_rect540

Nu is dat niet 1,2,3 zomaar gedaan. Maarrr…inmiddels zijn de wanden glad en geverfd, het plafond weer wit, het kozijn geschilderd en de radiator weggewerkt. Een tak is gescoord, de lampen zijn er al, de tafel via Marktplaats, moet nog geschuurd. De kussens worden stoelen, ook van Marktplaats, maar moeten nog bekleed worden. Raamfolie gesneden en geplakt en een nieuwe vensterbank. Oh, en dat kleed vind ik wellicht nog bij Ikea. Zo elke dag een klein beetje en dan komt het vanzelf. Hieronder een fotootje van de tussenstand. Ik ben nu al blij met het kamertje 😀

kamertje