De laatste post is alweer van december. Belachelijk hoe snel de tijd gaat. En zeker als je het naar je zin hebt. *kuch* Werk is maar werk, maar toch….
Spaarverlof
De laatste jaren -eigenlijk sinds ik mijn huidige baan heb- lukt het me niet goed meer om jaarlijks mijn vrije dagen op te maken. Drukdrukdruk. In de laatste CAO onderhandelingen werd afgesproken dat we de op dat moment niet opgemaakte uren in een spaarpotje mochten plaatsen. En dat vervolgens ieder jaar kunnen doen met een beperkt aantal uren. Mijn spaarpotje bevat inmiddels zo’n 13 vrije weken. Ik ben dus al aardig op weg naar voldoende tijd voor een mini sabbatical.
Elk jaar mag ik er zo’n 50 uur bij stoppen. Maar omdat ik helemaal niet van plan ben om tot mijn pensioen bij Baas te blijven werken ga ik een sabbatical van een vol jaar niet redden. Het wordt eerder iets van nóg eerder stoppen dan de geplande datum. Ik ben er denk ik over een jaar of 3-4 wel klaar mee. Niet met werken, maar wel met werken voor Baas.
Haat-liefde is het. Ik vind mijn werk in de basis leuk, maar jemig. Mensen op posities, mensen met agenda’s, mensen op weg naar hun ambitie, mensen die piketpaaltjes slaan, die niet functioneren maar wel op een hoge positie zitten. Dat is een energielek. Ik wil het ‘gewoon’ leuk hebben. Naar mijn zin hebben. Kekke dingen doen. Een uitdaging hier en daar mag best, maar dan graag wel inhoudelijk. Maar machtsspelletjes? Nee, dank u de koekoek.
Nog even volhouden. Het is maar werk….het is maar werk…..
Oefenen
Het wandelen is weer begonnen. Tussen alle regenbuien door of soms in een regenbui. Zo liepen we over de Kalmthoutse Heide. En pasgeleden een paar etappes van het Nederrandpad. Een pad dat, zoals de naam al doet vermoeden, om de randen van Nederland loopt. Wij liepen in een weekend van Maassluis naar Noordwijk.
Een heerlijk weekend met geweldige ontmoetingen. Die meneer die een flinke karper ving. Of we hem wilden fotograferen zodat hij de karper thuis kon laten zien. Het Vrienden op de Fiets echtpaar in Monster en de prachtige zonsondergang aan zee. En Jan. De ‘burgemeester van Scheveningen’ zoals hij in de buurt wordt genoemd. Die ons veel vertelde over Scheveningen in oorlogstijd. En natuurlijk Panorama Mesdag. Omdat Zuslief daar nog niet eerder was. We verbleven in Den Haag in een hotel in hotelkamer 1313 op de 13de verdieping. We houden wel van een uitdaging! Natuurlijk gingen ’s we avonds in het reuzenrad op de kermis.
Op het tweede deel liepen we een eindje op met drie mannen op leeftijd. Bleek de dochter van één van hen de directeur van het Dordtse museum te zijn. Leuk. En vertelde een duinwachter over inkepingen in bomen. In prachtig weer liepen we over het strand naar Noordwijk.
Twee weken terug wandelden we een ander stuk van dat Nederrandpad: van Oostkapelle naar Vlissingen. In regenachtig weer langs kasteel Westhove en Museum Terra Maris waar we met een pijlinktvisje speelden. We liepen door Domburg en gingen met harde wind het strand weer op langs een schuimende Noordzee. Bij Westkapelle hebben we de vuurtorens beklommen. We lieten ons informeren door de vrijwilligers. We spraken over de onnavolgbare teksten van Bløf. We hadden in Zoutelande een prima overnachting bij een Vrienden op de Fiets adres in Zoutelande Met een geweldig ontbijt.
Niets is beter dan met jou de kou trotseren
Bløf
Er zijn mensen die naar warme landen emigreren
Maar we hebben geen geld in onze koude handen
Dus we gaan maar naar je ouders in Zoutelande, in Zoutelande
De tweede dag, met volop zon, voerde ons naar Vlissingen. Door de duinen, over bunkers, langs de talloze strandhuisjes en de vele toeristen. We werden regelmatig aangesproken door medewandelaars. “Waar zijn jullie naar op weg?”, “Lopen jullie het Kustpad?”, “Ik doe ook aan langeafstandswandelen!”. Geweldig.
Trekvogelpad
We blijven dit jaar voor onze langeafstandswandeling in Nederland. Zuslief en ik lopen in juni het Trekvogelpad. Het pad beslaat zo’n 420 km in totaal. En wij lopen ‘m andersom en gaan -lekker tegendraads- van Enschede naar Bergen aan Zee. Niet kamperen, dus ook geen tent mee in de rugzak. We ontkomen helaas niet aan het meenemen van een slaapzak vanwege sommige logies. Maar we proberen wel zo licht mogelijk te lopen.
Natuurlijk is er weer een excel met etappes en gpx’en. Want zo zijn wij. Of eigenlijk, zo ben ik 🙂 Alle overnachtingen zijn al geregeld. En omdat we geen tent meenemen zijn we wat minder flexibel. Van te voren weten dat je ergens kunt overnachten is dan wel zo handig.
Bovendien vinden er hele discussies plaats op de Facebookpagina van Vrienden op de Fiets. Het wordt zo langzamerhand een goedkope overnachting voor mensen die er even tussenuit willen en die niet persé fietsend of wandelend bij een logeeradres aankomen. De kans dat jij als wandelaar dan van zo’n adres gebruik kan maken wordt dan wel steeds kleiner. De meeste van onze overnachtingen zijn via Vrienden op de Fiets. Maar we overnachten ook in B&B’s, trekkershutten en chalets.
We gaan er 20 dagen over doen om bij Bergen aan Zee aan te komen. De langste dag is op papier 28 km en de kortste 11. Eenmaal aangekomen in Bergen aan Zee chillen we daar nog een dag of twee om even bij te tanken. Waar kan zoiets beter dan aan zee? Nu al zo’n zin in om dat werk even achter me te laten!
