Vandaag komt alles thuis, dat heb je wel eens zo op één dag.
Wederhelft komt thuis met gebroken teen. Ai. Au. En verder niets. Geen foto of gips, slechts twee pleisters om de boel te immobiliseren.
UitprobeerselVerder heb ik mijn uitprobeerfotovergrotingen thuis! En ze zijn erg mooi geworden. Niets geen kwaliteitsverlies en even scherp bij 75×50 cm. Loekieloek hier op het kleine fotootje, want ze hangen zelfs al!
En als laatste: het oudje (de Ford) is weer thuis. Nieuw stuur, nieuw stuurbinnenste (huis, pen, kolom, contact, wat dan ook) en nieuwe portiersloten. Ik overweeg nog om ’t autootje een startonderbreker te geven, even de kosten afwachten.
En nog even wat aardigs om mee af te sluiten:
0900-8844:
Ik: “Hallo, ik wil van u graag het nummer van de VAR (Vermiste Auto Registratie), dat heb ik van de week van jullie gekregen, maar ik ben het kwijt. Ik heb ze beloofd te bellen zodra de auto gevonden is.”
Zij: “Wat zegt u? VAR? Ken ik niet, nou ben ik niet zo goed in afkortingen. Ik verbind u door met de meldkamer in Dordrecht.”
(Bovenstaand twee keer omdat de verbinding tussendoor verbroken werd)
Van Dordrecht krijg ik het nummer en bij de VAR krijg ik te horen dat de auto notabene nog als vermist staat in het systeem bij de Politie. Zij hebben ‘m dus wel gevonden, maar de desbetreffende agent is vergeten ‘m in hun eigen systeem ‘af te signaleren’, want zo heet dat volgens de VAR.
Nogmaals 0900-8844:
Ik herhaal het verhaal van de VAR en word opnieuw verbonden met meldkamer Dordrecht en doe daar het verzoek of zij de auto in hun systeem willen ‘afsignaleren’. Dat rolt er vloeiend uit en het voelt al als vakjargon! De centraliste is echter niet onder de indruk en snapt er weinig van.
Zij: “De betreffende agent is er niet, dus u moet in persoon naar het bureau komen met uw autopapieren om uw auto af te signaleren. U moet daar maar even een afspraak voor maken.”
Ik: “Huh?? Ik een afspraak maken? Ik afsignaleren? Had die agent dat niet moeten doen en kunnen jullie dat niet alsnog doen?”
Zij (verschrikkelijk eigenwijs): “Tja, dat had hij moeten doen, maar omdat hij het niet heeft gedaan, moet u dat doen.”
Ondertussen denk ik: “Dit kan nooit waar zijn. Ze snapt er geen jota van en logischerwijs heeft dit in de verste verte niets weg van een protocol of iets dergelijks. Als je er nou geen verstand van hebt, zeg dat dan. Zeg dan gewoon dat je het niet weet en ‘geef je bek niet zomaar een douw’. Pff….”
Na doorverbonden te zijn, blijkt inderdaad dat ik hier niets hoef te doen. Saillant detail is dat daar dus schijnbaar niet voor elkaar waargenomen wordt. Er wordt een mailtje gestuurd naar de agent, zodat hij, als hij weer werkt, mijn auto kan afmelden. En niet eerder. Tot die tijd denkt de Politie dus dat mijn auto nog vermist is. Wie weet sta ik morgen dus ergens, vastgereden door de Politie met mijn handen op de motorkap van de Ford, uit te leggen dattie écht van mij is en dat ik ‘m niet gestolen heb!