En de invloed op ons dagelijks leven
Met verbazing liep ik gisteren in de supermarkt om te aanschouwen hoe leeg de vakken van het toiletpapier, brood, groenten en conserven waren. Alsof het de laatste boodschappen zijn die men de komen de zes maanden kan kopen. Waarom zou je in je up 5 x 16-rollenpakken toiletpapier inslaan. Waarom? Ik begrijp er helemaal niets van. Eten inslaan kan ik begrijpen. Maar toiletpapier in een land waar het water zo uit de kraan loopt? Begrijp ik echt niets van. Onvoorstelbaar hoe iedereen met zichzelf bezig is. Het leven lijkt tot stilstand gekomen, iedereen trekt zich terug en we zitten het uit. Tenminste, degenen die geen andere verplichtingen hebben en die de keuze hebben om lekker in te slaan en thuis te zitten. Je zal maar in de zorg werken…
Zo was ik druk in de voorbereidingen op onze grote wandeltocht straks in mei. Ik wil weer heel graag dag voor dag gaan beschrijven hoe ons aanstaand grote wandelavontuur eruit gaat zien, maar om de hoek loert een hele grote spelbreker: Covid-19. Natuurlijk is Schotland ruim en onherbergzaam. Wandelen daar is al bijna social distancing op zich. Daarin zit volgens mij ook niet echt ons probleem. Zelfs als de héle TGOC zou worden afgelast, zie ik nog wel oplossingen: we kunnen op eigen houtje daarheen gaan en de tocht alsnog lopen. Dan maar geen penbadge, t-shirt en certificaat aan het eind in ontvangst nemen.
Het grootste probleem doet zich echter voor als het Verenigd Koninkrijk zou besluiten dat er geen inkomend personenverkeer meer zou mogen zijn en haar luchtruim sluit. Want de vlucht hebben we immers al geregeld. Als we het land niet in mogen, gaan we gewoon helemaal nergens heen. Dat zou op zijn minst k*t zijn, alhoewel ons aller gezondheid natuurlijk voorgaat. Geld is weer aan te vullen, dat komt wel, maar als we kunnen voorkomen dat iedereen besmet raakt door bewegend personenverkeer in te dammen, kunnen we daar alleen maar gehoor aan geven.
Het blijft nog even onzeker hoe de nabije toekomst eruit gaat zien. Met mijn werk heb ik kunnen regelen om voorlopig even thuis te werken, gelukkig ben ik in de gelegenheid om dat te doen. Even geen OV meer. Met zuslief ga ik voorzichtig het kamperen oppakken in de goede hoop dat alles goed zal komen en we hoe dan ook goed voorbereid moeten zijn als het onverhoopt wel door kan gaan. Bovendien is kamperen een goed excuus om er even uit te zijn en onze nieuwe slaapzak uit te proberen.
Voor latere zorg zijn de concerten (Foals in Afas Live op 14 april) en de festivals: Pinkpop (19-21 juni) en Glastonbury (24-28 juni). Spannend allemaal. Ik wens jullie allemaal heel veel gezondheid!
