Herinneringen

Zingen

Je kon het niet meer zeggen. Misschien waren de woorden kwijt of door de war. Misschien kon je er niet bij. Of misschien wist je niet meer hoe ze eruit moesten. Zingen ging nog wel. Maar zong je ook wat je bedoelde? Of ging dat ook allemaal door de war? “Ik hou van je, ik hou van je, ik hou van je!”, zong je. En je zong steeds luider. Alsof je dacht dat ik je niet begreep. Wanhopig keek je me aan en ik las angst in je ogen. Ik boog mijn hoofd naar je en keek je doordringend aan. Ik zei: “En ik hou ook van jou”.

Zingen Meer lezen »

Ontmoeting

En ineens ben je hier. Maar dat kan toch niet? Je bent overleden, uiterst dood zelfs. Ik heb het zelf gezien. Ik was er bij toen je lijf ermee ophield. Toch geeft iets of iemand ons blijkbaar de gelegenheid om nog eens bij elkaar te zijn. Ik ben dankbaar want het voelt goed om je te zien, heerlijk vertrouwd.

Van een afstand kijken we samen naar al de mensen die afscheid van je nemen. Zij zien je niet en ik groei in het besef dat ik de enige ben die je wel kan zien. Het is alsof de wereld om ons heen stil staat. Alsof we ons in een andere dimensie bevinden. Je knipoogt naar me en je lacht. Ik weet dat je een pesthekel hebt aan dit soort gelegenheden. “Het gaat alleen maar om de centen”, riep je altijd en “Ik merk er toch niets van als ik dood ben!”. En nu ben je hier; op je eigen crematie nota bene.

Ik vind het verschrikkelijk om straks opnieuw afscheid van je te nemen. Ik wil je niet kwijt, ik wil je zo graag bij me houden. En zoals altijd voel je me haarfijn aan. Je komt naar me toe en je omhelst me stevig. Je troost me en vertelt me dat het allemaal goed zal komen. Dat je er altijd voor me zult zijn. Mijn hart breekt opnieuw als je mijn droom en mijn leven weer uitloopt. Ik ben bang en vrees dat dit onze laatste ontmoeting is geweest.

Ontmoeting Meer lezen »

Frozen Frame

SmaRts heeft de doos met de dia’s geopend. Een diascanner zou prettig zijn, maar een foto van de dia is best een alternatief. En zie de resultaten van mijn vader de fotograaf. Hij deed het óók graag, maar dan met dia’s. Uiteraard in kleur, maar voor de gelegenheid omgezet in z/w. De eerste dia vind ik geweldig. De tweede trouwens ook. En ja, die laatste drie laten SmaRts zien toen ze nog jong en onbezonnen was en veilig in de nabijheid van haar ouders.

Ik mis ze enorm. De feestdagen komen er weer aan. En dan vraagt iedereen aan me ‘of ik nog wat leuks ga doen met de feestdagen’. Tja, ik denk het niet. De afgelopen twee kersten waren erg verdrietig. En dat zal deze ook worden. Volgend jaar zal alles beter zijn. Voor nu wentel ik me in de warmte van herinneringen en melancholie.

Frozen Frame Meer lezen »

18-10

Zestig ballonnen
Of een taart met zestig kaarsjes
Meer waarschijnlijk:
Lekker uit eten met z’n allen
Of misschien een stedentripje
Mét vlucht natuurlijk
Want je hebt nog nooit gevlogen
Ik zou je heel de wereld willen geven
Kreeg ik maar de kans
Vandaag is je verjaardag
En ik vier ‘m toch!

18-10 Meer lezen »

Mis

Naderende verjaring
bezorgt leegte en gemis.
Voor het eerst zónder.
Over een paar dagen weer
een ‘voor het eerst’ voorbij.
O tijd, gij kwelgeest!

Mis Meer lezen »

Dreamin’

Ik moest er met de trein naar toe. En ik was best nerveus. Het zou een heel chique feest zijn met allerlei hele dure mensen.

Het feest wordt gegeven ter gelegenheid van zijn verjaardag. Ik ken hem niet. Bij aankomst stap ik op hem af om hem te feliciteren. Ik ben onder de indruk: een hele mooie man. Iets ouder dan ik, strak in een zijden pak. Hij heeft een heel mooi gezicht, net op vakantie geweest-bruin en een charisma van heb-ik-jou-daar. Ik val als een blok. Op een bepaald moment komt hij naar me toe en het spel begint. Hij informeert en ik ontwijk en doe verlegen. Hij wijkt niet meer van mijn zijde en de spanning groeit. Ondertussen vraag ik me af hoe het komt dat juist deze man zo in mij is geïnteresseerd en ik ga geloven dat ik in de life-versie van Assepoester terecht ben gekomen. Het feest loopt ten einde. Nog een laatste dans. Een andere vrouw vraagt hem, nog voor een van ons iets kan zeggen. Beleefd en gastheer als hij is, zegt hij ja en ze gaan de dansvloer op. En ik besluit dat het dan maar zo moet zijn en vertrek. Nog voor de deur hoor ik mijn naam. Ik schrik en draai me om. Hij is me achterna gekomen. Hij vraagt of we elkaar nog eens zullen zien en geeft me zijn telefoonnummer. Met een buik vol vlinders stap ik opnieuw in de trein. Bij het eindstation word ik wakker.

Dreamin’ Meer lezen »

Schuifelen

Al zoekend tussen mijn cd’s naar een nieuw muziekje vond ik Samba Pa Ti van Santana. Even luisteren en wow, flashback! Terug naar een tijd waarin SmaRts voor het eerst druk bezig was met de wereld om haar heen te verkennen (zeg ik dat diplomatiek of niet?). Uitgaan was toen een te groot woord. We hadden ‘feestjes’. Steeds wisselend van locatie. En die ‘feestjes’ werden op slaapkamers gehouden. Met een selecte groep jongens en meiden, in leeftijd varierend van 11 tot pakkumbeet 13 jaar. Veel chips, veel blacklight en aftandse platenspelers met singletjes.
Terwijl ik dit opschrijf schieten spontaan de eerste grijze haren uit mijn hoofd, haha!!
Vaders en moeders waren niet welkom op de slaapkamers. Verboden gebied; zij moesten beneden blijven. En een vriendelijk gebaar van een meedenkende moeder die stukjes kaas en worst kwam brengen werd dan ook in het geheel niet op prijsgesteld. Aanpakken die handel en dicht die deur! Hoe onschuldig was die tijd; meer dan schuifelen deden we niet. En dan bijvoorbeeld op Samba Pa Ti!

Schuifelen Meer lezen »

Kippiekippiekip

Kip - ClickKuikens

Wat een weertje. Van skaten is het niet meer gekomen. Het nuttige met aangename combinerend kwam ik vandaag slechts tot fietsen. Maar dat was ook prettig. Met de fiets kom je nog sneller en net zo gemakkelijk op leuke of bijzondere plekken. Ik besloot bewust om van het pad te raken en wegen te befietsen waar ik anders niet kom. Erger nog: waar ik nog nooit geweest ben. Dit eiland is echt niet heel groot en vandaag bleek maar weer eens dat het groter is dan ik dacht: er zijn hier straten waarvan de naam me niet eens iets zegt!

In ieder geval een stukje havengebied gefietst. Havens vind ik altijd leuk. Aangezien ik in een vorig leven visser ben geweest (?) en het water mijn grote liefde is, voel ik me daar altijd lekker. Zelfs bij industriele havens. Veel en altijd bedrijvigheid, stoere mannen en grote machines. En hoe bizar is het dan als ik ineens een hele groep kippen tegenkom. Als ik van mijn fiets afstap komen ze op me af, incluis kuikens. Ze krijgen vast te eten van iemand. Vreemd hoor, hoe komen die beesten nou toch daar? Welke idioot dumpt nou toch kippen? Als je er van af wil, breng je ze toch naar de slager?

NB:

SmaRts’ ouders hadden, toen SmaRts een jaar of acht was, kippen. En op een dag werden de kippen geslacht, want ‘we hadden ze uiteindelijk om ze op te eten’. Toen de kippen klaargemaakt en al op het bord lagen en wij doorkregen dat het onze kippen waren, begonnen SmaRts en haar zusje te roepen dat het zo zielig was. Een enorm schuldgevoel voor mijn ouders als gevolg. We kregen uiteindelijk allen geen hap meer door ons keel en de kippetjes werden zo weggekieperd.

Tja…

Kippiekippiekip Meer lezen »

Summertime

Summertime…and the living is easy.
Fish are jumping, and the cotton is high.
Your daddy’s rich… And your mamma’s good-lookin’
So hush little baby, don’t you cry…

Gershwin op mijn hoofd en ik geniet.
Op deze zwoele zondag laat ik de zonnestralen mijn lichaam kastijden. Brand zon, brand! En badend in zon en olie duik ik weg in mijn gedachten. Ik denk aan jou. Waar ben je? Wat doe je? Denk je nog wel eens aan mij? Ik mis je, ik mis het contact. Jij bent (ver?) weg. Buiten mijn bereik en ik mis je meer dan ooit. Je bent niet tastbaar, maar toch zo dichtbij. Ik hoef maar aan je te denken en je bent er. Heerlijk om te doen alsof. Alsof je hier bent. Ik heb je zoveel te vertellen en zoveel te laten zien. Ik heb je ook veel te vragen. Hoe zou jij het aangepakt hebben? En wat zou jij doen? Ik wil je horen lachen en ik wil die stralende lach zien. Ik wil je emoties voelen. Je trotsheid, je zelfverzekerdheid, maar ook je onzekerheid. Ik weet dat het niet mogelijk is, maar toch. Op deze mooie dag kastijd ik me met zon en onmetelijke verlangens. Naar jou.

Summertime Meer lezen »

Duimelot

Naar bed, naar bed, zei Duimelot

Eerst nog wat eten, zei Likkepot

Waar zal ik het halen? zei Langejan

Uit grootvaders kast, zei Ringeling

Dat zal ik verklappen, zei het Kleine Ding.

Ik heb geduimd tot mijn elfde. Op mijn rechterduim en geen andere vinger.

Altijd moest daar iets bij van stof, tegen mijn neus om aan te ruiken. Een theedoek, een laken, naar horen zeggen zÈlfs de sleep van de trouwjurk toen ik bruidsmeisje was. De tijd die ik me nog kan herinneren duimde ik met een hondje. Een hondje van badstof. Wat me van die tijd vooral is bijgebleven is het gevecht met mijn moeder over het wassen van dat knuffelbeest. Ik wilde niet dat Ìe gewassen werd. Hij mocht niet in de wasmachine. Hoe vaak ze ‘m stiekem toch gewassen heeft weet ik eigenlijk niet eens. Maar affijn, dit hele verhaal komt alleen maar door het woordje Duimelot in dit rijmpje-voor-het-slapen-gaan en heeft totaal niets, maar dan ook niets te maken met wat ik eigenlijk wilde delen. Want dat is namelijk het volgende :

Over is de vakantie. Mijn vakantie wel te verstaan.

Noeste arbeid *kuch* valt mij morgen ten deel. Minder frequent zullen mijn postjes worden En ik hoop, voor mijn werkgever en mij, op wat ‘normaler’ tijdstippen dan de afgelopen drie weken!

Duimelot Meer lezen »

Scroll naar boven