Drie weken Amsterdam. Drie weken ervaring erbij. En opnieuw zie ik die papieren met namen en kwalificaties. “Die opleiding heb ik ook”, denk ik bij mezelf, “En dat kan ik ook”. En honderdduizend keer heb ik al tegen mezelf en anderen gezegd: “Eigenlijk zou je zoiets voor jezelf moeten beginnen”. Of: “Als hij het kan, moet ik het toch ÛÛk kunnen?”. En die gedachten gaan steeds serieuzere vormen aannemen.
Dus ik ga krachten bundelen. Brainstormen. Mogelijkheden bekijken. En de zaak benaderen alsof het een studie-opdracht is. A la spek en bonen, leuk om op mijn vrije woensdag eens mee te stoeien. Mezelf eens laten informeren, kijken wie de spelers op de markt zijn. Waar liggen onze kwaliteiten, wat zijn onze zwaktes, hoe liggen de kansen en de bedreigingen (jaja, ik heb heus wel wat geleerd het afgelopen jaar). Kunnen we klanten vinden? Wat hebben we nodig? Kan Baas nog bijdragen of moet ik juist oppassen voor belangenverstrengeling? Ga ik die post-hbo nog doen?
Leuke materie. Het verzet de zinnen. Een eerste stap moÈt genomen worden, want anders blijven dromen dromen. Toch?
😉