4 mei 2004

“Er ligt een vogel te creperen in een vrieskoud weiland. Een man loopt langs en hoort de vogel. ‘Jij overleeft de nacht niet’, denkt de man, kijkend naar het zielige bundeltje verlepte veren. Dan ziet de man een dampende koeienvlaai en hij duwt het verkleumde beestje in de warme stront. ‘Zo lukt het je misschien de nacht door te komen’, denkt de man, en hij loopt door. Een halfuur later komt er een andere man voorbijgelopen. Hij hoort de opgewarmde vogel uitgelaten kwetteren. ‘Wie heeft jou hierin gedrukt?’, denkt de andere man, waarna hij zich voorover bukt om de vogel naast de vlaai te zetten. Voor de eerste zonnestralen hem kunnen verwarmen, sterft de vogel van kou en uitputting.

Ergo: zij die je in de stront duwen hebben niet altijd het slechtste met je voor, zij die je uit de stront trekken doen niet automatisch het goede, en zij die in de stront zitten moeten vooral niet te luid kwetteren.”

Citaat uit: Ik omhels je met duizend armen – Ronald Giphart

Ik ben een blotevoetenfreak.

Veel op blote voeten. Thuis áltijd en zodra de buitentemperatuur het ook maar enigszins toelaat: open schoenen aan.
Het liefst teenslippers, maar het kunnen net zo goed sandalen, slippers of muiltjes zijn. Zolang ik maar niet dat gevoel van opgesloten voeten heb. Ach, zo heeft iedereen z’n ding toch?

Dus vanochtend lekker in slippers naar het werk.
Beetje fris, maar ach, ik ben stoer (!) en het was nog vroeg.

Vanmiddag naar huis en: regen! En koud, waaierig op Blaak, de bus die net voor mijn neus wegreed (en de volgende kwam natuurlijk met vertraging)!

Okee, ik mag dan een bikkel zijn, maar ik heb nu écht koude voeten! Thuisgekomen lekker gauw mijn -niet zo charmante, maar o zo lekkere- fleece-sokken aangetrokken! Heerlijk!