Wrong place
Leuk huis, he? Staat helaas op de verkeerde plek: op de begraafplaats.
Wel lekker slapen denk ik! 
juni 2004
Big Brother
[cynical mood]
“Meer kankergevallen dan verwacht”.
Nou, ja zeg. Ik had dat wél verwacht, duh.
Het ligt aan mij. Dat kan niet anders. Maar ik roep al een hele tijd dat:
“we allemaal aan kanker doodgaan, tenzij we het ‘geluk’ hebben van een hartstilstand of een ongeluk of iets dergelijks. Maar, als dát niet gebeurt, krijgen we kanker.”
En tegen de de tijd dat we dat in de gaten krijgen of er mee naar een dokter durven te stappen is het te laat. Dan is het al uitgezaaid en is er niets meer tegen te doen. En het wordt steeds gekker met de ontwikkeling van huisartsenposten of nog erger: landelijke callcenters die ze willen neerzetten…
Maar ik dwaal af. Nu lees ik dit vandaag weer op teletekst:
“Meer kankergevallen dan verwacht”.
Nou, ja zeg. Ik had dat wél verwacht, duh.
Alles wat we eten is kunstmatig of wordt bewerkt. Het vee zit vol met antibiotica en andere troep. Dus ons vlees ook. We laten eens een vaatje van het één of het ander in de Noordzee vallen en wat wordt er gezegd? “Nee, gevaar voor de gezondheid is er écht niet, hoor!”. Nederland is klein. Volgens mij zijn de haven van Rotterdam en Schiphol samen genoeg voor zo’n rijke grond en lucht (lees giftige-zware-metalen-houdende) dat er toch geen ontkomen aan is hier??? En dan heb ik het nog niet over de rest van de wereld.
Of ben ik nou écht zo gek?
“Ja SmaRts, jij bent hardstikke gek. Het komt door de vergrijzing. Tut, tut, tut, meisje, da’s allemaal niet waar wat je nu zegt. Het komt gewoon doordat we ouder worden met z’n allen. En je hebt een beetje last van hetgeen je onlangs hebt meegemaakt. Ga nu maar weer rustig slapen, alles komt goed.”
OJA??
Waarom vallen de jonge mensen dan met bosjes rond me heen dood neer vanwege kanker?? Leg me dat dan maar eens uit!!
Sorry voor deze uitbarsting, maar soms word ik er zó woest om!
[/cynical mood]oranjEKwartier
Hier in de straat nog geen vlaggetje. Helemaal niets. Zelf ben ik ook niet zo’n voetbalgek. Maar die grote tournooien vind ik dan wel aardig. Ik heb zélfs zo’n mooi Italiaans shirt. Ik kijk ook graag naar de Italiaanse voetballers (Nesta, Canavaro;-)). Maar dat heeft dan weer niets met voetbal te maken!
Maar er is één wijk op ons eiland waar het altijd feest is met dit soort gelegenheden: het zeehavenkwartier. Reken maar dat hier straks een feestje gebouwd gaat worden!!
Boh
Hier een oudje van Zucchero Fornaciari:
Stemmen
Tussen alle bedrijven door ben ik net nog even wezen stemmen.
Voor iedereen die nog niet geweest is: het kan nog tot 21:00 uur. Het is je recht om te stemmen. Doe dat dan ook!!
In memoriam
“…In de afgelopen periode is uw familielid in het hospice opgenomen geweest en daar ook overleden. Daarmee kwam een eind aan een vaak moeilijke periode van ziek zijn. Voor u als familie is daarmee nog geen periode afgesloten. ook de tijd na het overlijden vraagt nog de nodige aandacht en energie.
Vanuit het hospice willen wij een herdenkingsbijeenkomst organiseren, welke op 10 juni om 19:30 uur plaatsvindt.
Tijdens de herdenkingsbijeenkomst willen wij een kaars aansteken voor iedere bewoner van het hospice, die in de afgelopen periode is overleden. Als u of een ander familielid dat zou willen doen, stellen we dat zeer zeker op prijs. Tijdens de herdenkingsbijeenkomst zullen wij een foto van de overledene neerzetten als herinnering…”
Even diep ademhalen. Wat moet dat moet…
Queste
Gisteren had ik een logje over bloemen en over hoe simpel zaken kunnen zijn.
Bij mensen is dat anders. Bij mensen ligt dat allemaal zó gecompliceerd dat zelfs de meesten van ons elkaar niet begrijpen. Dit zeggen, dat doen, ja is nee, graag is laat maar, zeker is nooit, en nee is kun je niet een keertje opschieten.
Waarom zitten mensen zo gecompliceerd in elkaar? Het lijkt wel of een groep mensen bij hun geboorte een gecodeerd stukje software heeft meegekregen. De andere groep hobbelt hier rond met sleutels. Dientengevolge is de één zijn hele leven op zoek naar degene die de sleutel heeft en de ander op zoek naar dat stukje software dat bij die sleutel hoort. En we schuwen niets in onze zoektocht.
En in dat hele gevecht vergeten we soms dat we allemáál mensen zijn. Dat we elkaar met respect moeten benaderen. Dat we die ander (die een ander stukje software of een andere sleutel heeft) in zijn of haar waarde moeten laten. Maar nee. In het heetst van de strijd vergeten we dat we allemaal uniek zijn. Dat ieder waarde heeft. En dus slachten we elkaar af. Emotioneel, psychisch, fysiek en naar mijn idee wordt het steeds erger. Wanneer leert de mens nou eens? Filosofen breken hun hersens al zolang we bestaan. We leren niet.
En toch heb ik hoop. Een vreedzame samenleving is een utopie, die verwacht ik niet. Maar een beetje meer rekening met elkaar houden. Minder met jezelf bezig zijn. Open staan voor een ander. Minder snel oordelen. Gewoon netjes antwoord geven als iemand iets vraagt. Toch maar weer eens opstaan in de trein voor iemand. Het moet toch kunnen? Ik ga gewoon beginnen. Bij mezelf. Ik zeg níét dat ik altijd zo lelijk doe tegen mensen, integendeel. Maar ja. Ik kan alleen verantwoordelijk zijn voor wat ík doe. Toch? Het kán zo simpel zijn. En wie weet heeft het effect.