augustus 2004

Dat ben je zelf.

Zo gaat de Sire tekst toch?

Afgelopen nacht werd ik abrupt uit mijn eerste slaap opgeschrikt door het geluid van een auto zonder banden. Geen banden. Geen rubber dus; slechts metaal. En geloof me: het geluid van metaal op straatklinkers is niet prettig. En zeker niet om kwart over twee ’s nachts. En ook zeker niet na mijn gestolen-auto-ervaring. Binnen een seconde stond ik voor het raam en zag hoe een klein autootje met minimaal een missende band en een waanzinnige snelheid voorbij reed. Om even later te stoppen. Aan de kant van de straat. Drie (jonge)mannen stapten uit en gingen te voet verder. Ik stond inmiddels met de telefoon in mijn handen buiten en belde de politie. Ik vertelde van mijn vermoeden dat deze auto gestolen was en zij zouden een kijkje gaan nemen. En inderdaad. Ze waren er zo. Binnen een uur was ook de bergingswagen er, waaruit ik opmaakte dat het hier dus inderdaad om een gestolen auto ging. En weer in deze keurige nieuwbouwyuppenwijk. Nou, laat dat keurig maar weg. Ik ben bang dat ik deze wijk binnenkort ga inruilen voor iets anders…Hoekhuisje? Anyone?

Maar. Waar ik me over verbaas. Waarom sta ik daar in mijn eentje midden in de nacht, opgeschrikt uit mijn slaap. Alleen. Is er dan niemand die iets hoort of ziet? Of interesseert het de mensen niet? Of durven ze niet? Statistisch gezien kan ik toch nooit de enige zijn die dit in de gaten heeft?

Oh. En met een gestolen auto rij je dus inderdaad zolang die het doet. Dan zet je ‘m aan de kant van de weg en loop je verder of zoek je een andere. Wederom een vermoeden bevestigd gezien. Grmpf….

So far mijn recentste nachtelijke uitspoking.