De laatste tijd ben ik een bikkel. Stoer. Sterk. Tenminste..dat zeggen een hoop mensen. Maar soms…soms staat je wereld zomaar ineens op zijn kop en slaat onzekerheid toe. Vandaag was zo’n dag. En dan ben ik ineens ongeduldig, wil ik bevestiging, die dan niet komt. En dan ben ik uit mijn hum. Bah. En excuus. Morgen zal het beter zijn!
En nou doet die WIE het ook nog steeds niet. *grmpf*
Lieve Smarts,
Je kan en hoeft niet altijd een bikkel te zijn! Er is bij jou namelijk ‘nogal hardhandig en zonder verdoving’ iets heel belangrijks geamputeerd… geef je zelf ook ruimte voor de pijn die je voelt en het verdriet dat je mag hebben….. liefs
Rotdagen zijn dat hé?
Morgen zal het inderdaad beter zijn (dan is het in ieder geval niet meer avond; de momenten waarop juist die hersentjes gaan malen).
Dank meiden 😉
In dromenland bepaal je het allemaal zelf en kan je alles even vergeten…. (moet het geen nachtmerrie zijn btw ;-)).
Sterkte!!